RÚV skrifar nánast með stolti í stórri fyrirsögn: 

Hart sótt að efasemdamanneskju á borgarafundi

Það má svo sannarlega segja það. Manneskja var boðuð í sjónvarpssal og á móti henni töluðu tveir spyrlar og þrír gestir. Gripið var fram í við hvert tækifæri svo viðkomandi fékk aldrei að ljúka setningu. Svo já, þarna sótti RÚV að svokallaðri efasemdamanneskju, sem er rangnefni því þessi manneskja var sú eina sem efaðist ekki um að vísindamenn séu að vinna við vísindi þar sem ný þekking er sífellt að skjóta upp kollinum. Aðrir - köllum þá hina trúuðu - telja ranglega að vísindin séu einfaldlega frágengin og komin inn í lokaskýrsluna sem þurfi ekki að bæta fleiru við.

En af hverju ákveður RÚV að sækja að efasemdamanneskju?

Frægur er viðtalsþáttur RÚV við Milton Friedman heitinn, einn frægasta hagfræðing sögunnar. Þar sátu á móti honum einn blaðamaður og þrír mótherjar. Þar sótti RÚV líka að manneskju. 

Í stað þess að sækja að fólki ætti RÚV að reyna - eftir þeirri sýnilega takmörkuðu getu sem stofnunin yfir að ráða - að bjóða upp á umræðu þar sem maður ræðir við mann eða menn ræða við menn. Að siga heilum hópi af sanntrúuðum á eina manneskju, og leyfa svo þessari manneskju aldrei að ljúka setningu, er léleg blaðamennska og skemmdarverk á opinberri og upplýstri umræðu.

Skamm, RÚV!

Kolefnisfótspor góða fólksins

Rannsóknir hafa sýnt að vel menntaða, heimsvana, áhyggjufulla góða fólkið leysir úr læðingi miklu meira kolefni en aðrir.

Það er allt í góðu lagi með það. Kolefni er plöntufóður og stuðlar að grænkun Jarðarinnar og þar með auknum lífmassa, meiri matvælauppskeru og hraustlegra lífríkis. 

Verst er samt áhugi góða fólksins á að skattleggja pöpulinn svo mikið að hann hefur ekki efni á ferðalögum góða fólksins. Pöpullinn vill gjarnan eina utanlandsferð á ári í sólina eða til að heimsækja vini eða ættingja. Góða fólkið fer í stórborgarferðir, menningarreisur og ráðstefnur - margar flugferðir á ári.

Það vantar ekki predikara í fílabeinsturnum en ég legg til að hunsa þá. Kolefni er ekki hættulegt fyrir loftslagið, það er allt í lagi að fljúga og góða fólkið á ekki að fá að ráða þótt það sé duglegt að blaðra.

Guðbjörg og Ragnar Þór völdu brúðkaupsferð í stað veislu

Að velja sinn ráðgjafa

Mörg okkar höfum vanið okkur á að skola diskana áður en þeir fara í uppþvottavélina. Það er einfaldlega rökrétt að maður hefði haldið en að mati sérfræðinganna áttu alls ekki að gera það. Eða svo segir í lítilli frétt.

Og hvaða sérfræðingar eru það? Hvaða forsendur hafa þeir fyrir ráðgjöf sinni? Hver kallar sig sérfræðing í notkun uppþvottavéla?

Svona lítil frétt um uppvask í vél er ágætt dæmi um að ráðgjöf er ekki alltaf góð ráðgjöf jafnvel þótt meintir sérfræðingar séu látnir tala til lesanda. Það þekkja allir sína uppþvottavél best og þótt fræðsla og upplýsingar séu góðir hlutir þá þurfa þeir ekki að leiða til breytinga í hegðun og ættu jafnvel ekki að gera það fyrirvaralaust.

Sem dæmi get ég tekið mína eigin uppþvottavél. Hún er öflug, stór, hljóðlát og afkastamikil en af ýmsum ástæðum er góð hugmynd fyrir mig að skola af diskunum áður en ég set þá inn þannig að fastar matarleifar fari af. Vélin á það til að hringsóla matarleifunum þannig að þær enda á að setjast á glös og annað og storkna. Af hverju fylgir uppþvottavélin mín ekki fyrirmælum sérfræðinganna? Það veit ég ekki.

Ráðgjöf sérfræðinga er engin trygging á neinu. Við höfum t.d. ítrekað séð ráðgjöf sérfræðinga setja fyrirtæki og jafnvel heilu hagkerfinu á hliðina, stofna heilsu fólks í voða, ýta börnum til hliðar í skólakerfinu og fylla fólk af áhyggjum þar sem slíkt er óþarfi. 

Að lokum þurfum við, sem einstaklingar, alltaf að vega og meta alla þá ráðgjöf sem okkur berst. Það er enda farsælasta leiðin til að byggja upp reynslu og þekkingu sem raunveruleg not eru af.

Alls ekki skola diskana sem fara í uppþvottavélina

Sá sem snertir eldinn brennir puttann

Mikið hefur verið rætt um viðskipti Samherja í Afríku. Því er haldið fram að fyrirtækið hafi brotið allskyns lög með því að bera fé að embættismönnum og hafa í staðinn fengið allskyns atvinnuréttindi, þá aðallega kvóta.

Þetta mál er núna komið á borð yfirvalda og verður rannsakað eins og sakamál og fer væntanlega sína leið í gegnum dómskerfið. Ég ætla ekki að gefa mér neitt um niðurstöðuna en grunar samt að þar sem er reykur þar er eldur.

Fyrir þá sem ekki vita þá er engin leið að stunda heiðarleg og lögleg viðskipti í mörgum heimshlutum. Kerfið er einfaldlega þannig skrúfað saman að frumkvæðið er kæft í fæðingu. Í mörgum ríkjum er stór hluti hagkerfisins í einskonar svefngenglaástandi. Nóg er af viðskiptum en það kemur einfaldlega ekki fram í neinni tölfræði. Menn nota reiðufé, borga undir borðið, múta, láta vera að telja fram tekjur, starfa án leyfis og gera samninga sem enginn dómstóll getur staðfest.

Samherji ákvað að hefja viðskipti í Namibíu. Ef þar beið fyrirtækisins gegnsæ stjórnsýsla sem vildi einfaldlega sjá skriflega samninga og staðfestingar á lögskyldum greiðslum þá hefði fyrirtækið örugglega valið þann farveg. Kannski var það svo. En mig grunar að raunin hafi verið önnur. Til að komast í gjöful miðin hafi þurft að gera hitt og þetta sem fellur ekki að allskyns löggjöf. 

Þó er aldrei að vita. Kannski tókst Samherja fyrst allra fyrirtækja í heiminum að koma á koppinn arðvænlegum viðskiptum í Afríku án þess að gera nokkuð vafasamt. Ef slíkt kemur upp úr krafsinu á um leið að veita fyrirtækinu Nóbelsverðlaunin því þar með væru vandamál Afríku leyst. Þar hafa menn nefnilega skotið sig í fótinn og grýtt eigin höfn í áratugi með spillingu og handahófskenndri stjórnsýslu og flæmt öll heiðarleg fyrirtæki frá því að stíga þar inn fæti.

En hver veit - kannski tókst Samherja það. Og hluthafar fyrirtækisins, meðal annars lífeyrissjóðir, njóta þess ríkulega.

En kannski ekki. Kannski verður Samherji núna gómaður fyrir að stunda hefðbundin viðskipti á afrískan mælikvarða en ólögleg viðskipti á vestrænan mælikvarða. Kannski verður það til þess að yfirvöld í ríkinu sem um ræðir hugsa sinn gang og byrja að stunda heiðarleg samskipti við heiðarleg fyrirtæki og verða þannig ríkasta svæði heimsálfunnar á örfáum árum.

Mín spá er sú að upp muni komast um stórkostlegar mútugreiðslur sem veittu aðgang að atvinnutækifærum í heimsálfu þar sem slík eru yfirleitt kæfð í fæðingu. Kannski fer einhver í grjótið. Fyrirtækið tapar tekjur. Ríkið sem um ræðir tapar viðskiptum. Allt verður eins og það á að vera - á huldu, á bak við tjöldin, undir borðið og utan mælikvarða tölfræðinnar.

Sjáum hvað setur.

(Sem svolítinn fyrirvara vil ég að sjálfsögðu mæla með því að menn fari að lögum í einu og öllu og láti þá frekar eiga sig að hefja viðskipti en hitt ef í ljós kemur að mútubeiðnir berast. Í því ljósi mæli ég með því að enginn stundi viðskipti við marga heimshluta og haldi sig bara við nágranna sína og vel þekktar stærðir. Þetta gagnast fátækustu og spilltustu heimshlutunum ekki neitt en er sennilega skynsamlegasta aðferðafræðin í ljósi alls.)

Umfjöllun Kveiks einhliða

Að fagna alræðisríki

Veggspjöld sem áttu að fagna 70 ára af­mæli kín­verska alþýðulýðveld­is­ins og kín­verskri menn­ingu voru fjarlægðar af veggjum Háskóla Íslands eftir kvartanir frá nemendum.

Það var leitt. 

Þarna ákvað einhver að fagna stofnun alræðisríkis og eftir kvartanir var því hætt.

Auðvitað ætti að fá að fagna hverju sem er. Í þessu tilviki fékkst leyfi til að fagna stofnun alræðisríkis en svo var það leyfi dregið til baka. Þar með lauk þeirri umræðu. Umræðan hefði kannski borið fleiri ávexti en kvartanirnar. Kannski hefðu einhverjir byrjað að hugleiða fyrir alvöru hvað kommúnismi þýðir fyrir þá sem lenda undir oki hans. Núna eru minni líkur á því. Núna er athyglin öll komin á meinta skoðanakúgun.

Það ætti auðvitað að mega fagna stofnun alræðisríkis, hvort sem ríkið heitir Kína, Þýskaland nasismans, Sovétríkin eða Norður-Kórea. Þeir sem standa að slíkum fögnuði þurfa þá að svara fyrir þann fagnað. Er sá fögnuður innblásinn af aðdáun á hugmyndafræðinni? Eða bara af sögulegum ástæðum sem einskonar minnisvarði um samfélag manna sem var hlekkjað? Þeir sem fagna stofnun alræðisríkis eiga að fá að svara slíkum spurningum í opinni umræðu. Ef Háskóli Íslands vill nota veggi sína til slíks þá er það bara hans mál. Kannski er sá háskóli á villigötum með því að hýsa fögnuði á alræðisríkjum (með notkun á almannafé og allt það) en hann er að minnsta kosti að veita opinni umræðu vettvang. Og hefði boðið nasista velkomna næst til að gæta jafnræðis.

Það er alltof lítið gert af því að fagna alræðisríkjum, útrýmingar- og vinnubúðum, þjóðhreinsunum og þrælahaldi. Ef þeir sem vilja fagna slíku fá engan vettvang til að fagna þessum hlutum þá er engin leið að gagnrýna boðskap þeirra í opinberri umræðu. Þeir loka sig inni í lokuðum hópum og efla hvern annan í aðdáun sinni á óskapnaðinum. Það er ekki hægt að kæfa sýkingu sem er aldrei afhjúpuð fyrir sýklalyfjum.

Upp með veggspjöldin!

„Enginn glæpur, held ég“

Loftslagsleiðbeiningar fyrir þá sem vilja eitthvað alvöru

Nú hef ég fylgst svolítið með allskyns umræðu um loftslagsmál undanfarin ár, bæði dægurmálaumræðunni og þeirri vísindalegu, og tel mig núna í stakk búinn til að setja fram hin eina sanna leiðbeiningalista fyrir þá sem vilja tækla loftslágsvánna svokölluðu af fullum þunga.

Nokkrar forsendur áður en lengra er haldið:

• Margt í okkar umhverfi er greinilega talið betra fyrir loftslagið en annað. Umbúðir eiga að vera slæmar, sérstaklega þær úr plasti eða áli. Að ferðast um í vélknúnu ökutæki er slæmt, sem og allur flutningur á vörum og matvælum. Olía er slæm en vindorkan góð. Þetta má sjóða saman í: Engar umbúðir, engir flutningar, engin ferðalög.
• Mjög er talað gegn ýmsum innflutningi. Innlend framleiðsla er loftslagsvænni en innflutt.
• Orkunotkun sem beint eða óbeint notar jarðefnaeldsneyti er slæm. Að vísu talar enginn um notkun kolaorku í einu ríki til að framleiða rafmagn fyrir rafmagnsbíl í öðru en látum það kyrrt liggja. Raforku má að vísu nota þegar hún er framleidd með vatns- eða vindafli. Almennt er orkunotkun samt litin hornauga. Hana þarf því klárlega að minnka.
• Allskyns tilraunir til að auka framleiðslu á matvælum eru slæmar. Áburður er slæmur, genabreytingar á plöntum þarf að stöðva og dýr eiga helst að ráfa um úti náttúrunni og deyja úr elli áður en þau eigi að borða, en helst á samt bara að borða grasafæði sem á helst ekki að vera frá landbúnaðarjörð.

Og þá að leiðbeiningum fyrir loftslagshetjurnar:

Heimiluð fæða: Arfi, gras, villiber, trjágreinar, mold, sjálfdauð dýr, skordýr og sveppir. Allt ber að borða beint af jörðinni án viðkomu í verslanir þar sem umbúðir eru notaðar.

Heimiluð kynding á heimili: Engin.

Heimilaður klæðaburður: Allskyns vefnaður úr grasi og hampi, fóðraður með mosa og ull sem fellur af sjálfdauðum kindum. Skór eru úr rusli eða skinni af dauðum skepnum.

Heimiluð áhöld: Allskyns trog sem margir geta samnýtt við matartíma, fyllt með mosa og grasi og annarri heimilaðri fæðu. Prik og greinar. Grjót.

Engin lyf er heimiluð. Ferðalög fara fram á fæti án notkunar tækja sem beint eða óbeint nota jarðefnaeldsneyti, svo sem hjól (málmur).

Með því að fylgja þessum leiðbeiningum er hægt að minnka losun niður ekki neitt eins og ef manneskjur væru hreinlega ekki á Jörðinni. Fyrir 100 þúsund árum var jú stöðugt veðurfar, Jörðin breytti aldrei út af fræðilegum sporbaug, geimgeislar voru stöðugir, sólin upplifði engar breytingar í yfirborði sínu, skýjafar var óbreytt, eldfjöll höfðu hægt um sig og kjörhitastig ríkti um allan heim á öllum árstímum í öll árin þar til maðurinn kveikti fyrsta eldinn.

 

„Jákvætt tvist á loftslagsmálin“

Kirsuberjatínsla

Embætti landlæknis tekur undir þá skoðun að vandamál sem tengjast notkun eða ofnotkun ávana- og fíkniefna sé heilbrigðisvandamál en ekki síður félagslegt vandamál.

Gott. Fyrsta rökrétta skrefið er þá að hætta að henda fíklum í grjótið og bjóða þeim upp á meðferð í staðinn.

Næsta skref er að kippa viðskiptum með ólögleg vímuefni og örvandi efni upp á yfirborðið og gera þau lögleg (eins og gildur um koffín, áfengi og tóbak). Þetta á við um framleiðslu, dreifingu, sölu og neyslu.

Embætti landlæknis hefur ekki hagsmuni einstaklinga í huga heldur heilbrigðiskerfisins. Þar vilja menn helst banna, hræða, skattleggja eða gefa út vafasamar ráðleggingar og í skjóli hins fína nafns embættisins er tekið mark á þessu efni. 

Það kemur því ekki á óvart að menn mæli gegn fyrirkomulagi Portúgala. Fleiri ungmenni hafa jú byrjað að nota kannabis, er sagt. En hvað hefur dauðsföllum vegna ofskammta fækkað mikið? Hvað er búið að hlífa mörgum ungmennum við dvöl á bak við lás og slá fyrir minniháttar vímuefnavörslu? Hvað hefur lögreglan fengið mikinn tíma til ráðstöfunar til að berjast gegn raunverulegum glæpum? Hvað hefur orðið um neyslu harðari vímuefna? Landlæknisembættið leggur enga áherslu á þessa þætti. Nei, fleiri ungmenni eru byrjuð að nota kannabis! Og hvað með það? Er betra að þeir drekki sig fulla? Hangi í tölvunni allan sólarhringinn? 

Landlæknisembættið stundar hér svokallaða kirsuberjatínslu (e. cherry picking) og þarf að passa sig til að dæma sig ekki úr leik í umræðunni.

Ekki einfalt að afglæpavæða neyslu fíkniefna

Kínverjar kunna leikinn

Leiðtogi Kína, Xi Jinping, og forseti Frakklands, Emmanuel Macron, lýstu því yfir í dag að Parísarsáttmálinn sé óafturkræfur og standi en á mánudag hófu Bandaríkin formlegt úrsagnarferli.

Lesist: Bandaríkin eru eina vestræna ríkið sem hefur lesið og skilið Parísarsáttmálann. Hann er innantómt bull.

Lítil tilvitnun:

What you find is they either pledge to do exactly what they were already going to do anyway, or pledged even less than that. China for instance, said we pledged to reach peak emissions by about 2030. Well the United States government had already done a study to guess when Chinese emissions would peak and their guess was about 2030.

Húrra, Kínverjar! Þið lofuðuð engu en getið núna sagt að þið hafið skrifað undir sáttmála!

En höldum þessum skrípaleik áfram ef það lætur einhverjum líða betur. Gallinn er helst sá að það á að sjúga risafjárhæðir úr vösum skattgreiðenda og dæla í vitleysu til að fjármagna skrípaleikinn, og menn eru algjörlega búnir að missa áhugann á raunverulegum vandamálum heimsins eins og mengun og farsóttum, því miður.

En hey, stjórnmálaelítan fær að þeysast um heiminn á einkaþotum og láta taka ljósmyndir af sér fyrir fjölmiðla sem sífellt færri nenna að lesa!

Parísarsáttmálinn standi

Enn einn skatturinn

Kolefnisgjaldið stuðlar að eyðingu regnskóga og dælir erlendum gjaldeyri úr landi og í vitleysu. 

Kolefnisgjaldið hjálpar umhverfinu ekki og hvað þá loftslaginu. 

Kolefnisgjaldið er einfaldlega ný tegund skattheimtu á grunnauðlind okkar allra: Hagkvæma orku.

Því má hæglega líkja við aflátsbréf kaþólsku kirkjunnar sem voru seld til að byggja glæsihýsi utan um páfa og hans fylgdarlið í Róm.

Nú þegar er búið að koma á kolefnisgjaldinu verður skattheimtan aldrei dregin til baka. Því ímyndum okkur að á morgun yrði Ísland allt í einu kolefnislaust og kolefnisgjaldið hættir að skila fé í ríkissjóð. Hvað gerist þá? Minnkar ríkið eyðsluna? Dregur það úr útgjöldum? Nei. Ríkisvaldið er orðið háð hinni nýju skattheimtu og flytur hana einfaldlega yfir á eitthvað annað. Þegar nýr skattur hefur verið lagður á er næstum því ómögulegt að afnema hann aftur.

Íslendingar létu plata sig (eins og svo margar aðrar þjóðir) og sitja nú uppi með hærri skatta um ókomna tíð án þess að fá eitthvað í staðinn.

Greiddu 10 milljarða í kolefnisgjald

Magnað ef rétt reynist

Óhjákvæmilegt er að stefna í átt að fullum aðskilnaði ríkis og kirkju. Kirkjan getur vel sinnt öllum verkefnum sínum, þar á meðal sáluhjálp og félagslegri þjónustu, óháð ríkinu. Þetta segir Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir dómsmálaráðherra í grein í Morgunblaðinu í dag.

Ég tek undir þessi orð og lýsi um leið yfir aðdáun minni á að hinn ungi ráðherra sé að taka þennan slag, ef svo má kalla. Hér er við ofurefli að etja. Þjóðkirkjan hefur, af einhverjum ástæðum, engan áhuga á eigin sjálfstæði. Ekki frekar en starfsmenn heilbrigðiskerfisins og skólanna hafa áhuga á að skríða úr kæfandi faðmi hins opinbera. 

Það er viðbúið að dómsmálaráðherra fái nú yfir sig holskeflu af ásökunum og verði kallaður trúlaus, siðlaus, andlaus og allt þetta. En þá er gott að minnast orða hins franska Bastiat sem sagði:

Socialism, like the ancient ideas from which it springs, confuses the distinction between government and society. As a result of this, every time we object to a thing being done by government, the socialists conclude that we object to its being done at all. We disapprove of state education. Then the socialists say that we are opposed to any education. We object to a state religion. Then the socialists say that we want no religion at all. We object to a state-enforced equality. Then they say that we are against equality. And so on, and so on. It is as if the socialists were to accuse us of not wanting persons to eat because we do not want the state to raise grain.

Og hananú!

Aðskilnaður óhjákvæmilegur