Þegar ræstitæknir breytist í ryksuguróbot

Hvað gerist þegar starfsmaður leggur niður störf og lögin banna atvinnurekanda að finna annan starfsmann?

Tvennt gerist, að minnsta kosti:

• Leiða verður leitað til að skipta þeim starfsmanni út fyrir eitthvað tæki sem sinnir svipuðum verkefnum á ásættanlegum afköstum
• Leiða verður leitað til að fækka í fjölda þess konar starfsmanna á einn eða annan hátt, t.d. með því að leita á náðir verktaka með öllum sínum kostum og göllum

Það er einkennilegur siður að leggja niður störf og ætlast í staðinn til þess að njóta betri kjara að verkfalli yfirstöðnu. Hvers konar foreldrar eru formenn verkalýðsfélaga?

Ástand sem getur ekki varað lengur

Gott fyrsta skref úr óvæntri átt

Svandís Svavarsdóttir, VG-liði og heilbrigðisráðherra, vill nú heimila svokölluð neyslurými. Á dauða mínum átti ég von en ekki því að úr röðum VG kæmi hugmynd sem eykur svigrúm, frekar en takmarka það!

Þetta er gott, fyrsta skref í átt að því að draga úr neikvæðum afleiðingum fíkniefnaneyslu.

Næsta skref verður vonandi afnám löggjafar um hvaða efni má og má ekki framleiða, dreifa, selja og setja í líkama sinn. Ég bíð spenntur!

Frumvarp um neyslurými lagt fram

Samráð? Til hvers!

Verslunareigendur í miðbænum eru margir hverjir ósáttir við að vera skornir frá bílaumferð. Þeir óska eftir samráði. En af hverju ættu yfirvöld af einhverju tagi að stunda samráð? Samráð er tímafrekt og kallar á vesen og flækjur. Það er auðveldara að munda hinn opinbera hamar og segja fólki og fyrirtækjum fyrir verkum.

Það er ekki nóg að biðla til yfirvalda. Þetta er gömul saga sem endurtekur sig í sífellu. Það þarf að hugleiða róttækari leiðir. Það þarf að berjast fyrir því að borgin, og önnur yfirvöld, gefi eftir völd sín. Göturnar þurfa að komast í einkaeigu og lögin þurfa að verja það grundvallaratriði að sá sem á, hann má. Þetta vita allir sem eiga húsnæði og innrétta það óhikað eftir eigin smekk, hvað sem líður tískusveiflunum í ráðhúsum landsins og í Stjórnarráðinu. Það er kominn tími til að fleiri átti sig á þessu. Annars er hætt við að hitafundunum fjölgi og verði um leið tilgangslausari og tilgangslausari.

Afgerandi stuðningur við umferð

Loftslagsbreytingar hvað?

Íslendingar ættu að vita það allra best að náttúran er harður húsbóndi. Hún getur þakið landflæmi með ösku eða vatni, feykt í burtu húsum og bílum, brotið veggi og gler, sökkt skipum, drepið úr kulda og svona mætti lengi telja.

Íslendingar hafa brugðist við þessu með tvennum hætti:

• Drepist
• Varist

Fyrri lausnin var yfirleitt eini valkosturinn á meðan Íslendingar voru bláfátæk torfkofaþjóð. Hin síðari er valin þegar þess er kostur. Íslendingar reisa snjóflóðavarnir, halda úti björgunarsveitum, reikna jarðskjálfta inn í burðarþol bygginga og forðast að byggja þar sem sjór, sandur eða jöklaár sópa öllu í burtu.

En núna er okkur sagt að loftslagið sé að breytast á óþekktum hraða. Gefum okkur að sú lygi sé sönn: Hvað er þá til ráða?

Það sem er til ráða er að gerast eins ríkur og úrræðagóður og hægt er og gera viðeigandi ráðstafanir.

Við erum ekki í vitahring þar sem aukin auðsköpun ýtir undir loftslagsbreytingar sem ýta undir þörfina á auðsköpun sem ýtir enn undir loftslagsbreytingar.

Leyfum fólki að vinna saman og stunda viðskipti og verja eigur sínar. Vandamál leyst - öll!

Staurar brotnuðu og línur slitnuðu

Nei, stúdentar vilja ekki aðgerðir (bara frí)

Lofts­lags­verk­fall stúd­enta á Austurvelli hófst á hádegi í dag. Stúd­ent­ar og fram­halds­skóla­nemar mót­mæla aðgerðal­eysi í lofts­lags­mál­um. 

Um leið geta þeir skrópað í skólanum án þess að fá samviskubit.

Það seinasta sem stúdentar og aðrir vilja eru raunverulegar aðgerðir í loftslagsmálum eins og það er kallað. Því um hvað snúast slíkar aðgerðir? Jú, að hætta að nota hagkvæma orku og byrja að nota óhagkvæma orku. Þetta gerir enginn sjálfviljugur og því þarf að pína fólk til aðgerða með róttækum lögum og svimandi skattlagningu. 

Nei, stúdentar vilja ekki að gripið verði til aðgerða nema að nafninu til. Við viljum aðgengi að hagkvæmri orku sem veitir okkur lífsgæði. Það er það sem allir vilja, og auðvitað frí á föstudögum til að hitta mann og annan, t.d. á mótmælum.

Mótmælendur krefjast aðgerða

Grunnskólar eru sláturhús

Fullorðið fólk er hvatt til að vera það sjálft og láta ekki staðalímyndir samfélagsins kúga sig og koma út úr skápnum með persónuleika sinn, smekk, hneigðir og hvaðeina. Við fögnum fjölbreytileikanum, höldum gleðigöngu, gerum tilraunir með klæðaburð okkar, umberum allskyns sérvisku og dæmum ekki aðra út frá eigin smekk.

Þess vegna ættu allir að geta verið vinir eða a.m.k. verið vingjarnlegir við aðra.

Þessu er þveröfugt farið í grunnskólunum. Þar eiga allir að læra það sama á sama hraða í sama umhverfi. Allir eiga að geta setið á rassinum og gleypt í sig námsefni af bók eða töflu. Það á helst enginn að tala nema úti. Stórum og litlum er hrúgað saman á aldri þar sem krakkar prófa mörkin. 

Foreldrum er sagt að börn þeirra eigi að mæta í skólann en skólinn getur svo lokað hvenær sem honum sýnist. 

Krakkarnir eru fóðraðir í hraði á skólatíma og svo sendir heim með fullar skólatöskur af heimanámi sem foreldrarnir þurfa að eiga við. Þá erum við ekki að tala um litlar æfingar sem skerpa á kennslu dagsins heldur fleiri klukkustundir á viku af námsefni sem ætti að hafa verið kennt í skólatíma en náðist ekki að komast yfir því enginn má dragast aftur úr.

Grunnskólarnir eru því af skiljanlegum ástæðum ekki eitthvað tilhlökkunarefni í hugum margra barna. Mörgum þeirra líður eins og rollu á leið í sláturhús. Hún finnur lyktina af dauðanum og veit nákvæmlega hvað er að gerast. Þegar kemur að kindabyssunni getur hún bara vonað að pinninn ljúki verkinu hratt og örugglega.

Það er kominn tími til að taka kennslu barna úr höndum hins opinbera og setja í hendur einkaaðila í samkeppnisrekstri sem þurfa á ánægðum foreldrum og börnum að halda til að reksturinn gangi upp. Ekki er nóg að losa aðeins hið opinbera kverkatak. Nei, það þarf að afnema opinberar námskrár, opinberar kvaðir á því hver má kenna og hver ekki og alla aðkomu skattpeninga að fjármögnun skóla.

Grunnskólarnir eru sláturhús og undirlögð opinberri miðstýringu í umhverfi ríkiseinokunar. Fullorðið fólk léti aldrei bjóða sér neitt slíkt. Af hverju eiga börnin þá að gera það?

Of mikið um leyfi grunnskólabarna

Mörg sjónarhorn hinnar einhliða umræðu

Hvað geta margir englar staðið á enda saumnálar?

Getur Guð skapað svo stóran stein að hann getur ekki loftað honum sjálfur?

Hvernig kallar maður bölvun yfir annan einstakling?

Af hverju er súkkulaðiís betri á bragðið en jarðaberjaís?

Hvað getur mannkynið gert til að snúa við manngerðum breytingum á loftslagi Jarðar?

Þessar spurningar byggjast ekki á raunvísindum heldur einhverri trúar- eða heimspekilegri forsendu. Sá sem spyr gefur sér að aðrir deili forsendu sinni.

Okkur er sagt að loftslagið sé að breytast og sjórinn að súrna af mannavöldum. Þetta er einfaldlega notað sem forsenda áður en nokkur umræða getur átt sér stað. Þeir sem samþykkja ekki forsenduna eru uppnefndir og dæmdir úr leik. Meira að segja vísindamenn mega ekki vefengja forsenduna því þá hætta þeir á að missa alla rannsóknarstyrki og pláss í vísindatímaritum. 

Við erum sem sagt ekki komin lengra en þetta í vísindalegri umræðu, þrátt fyrir allt.

Loftslagsvísindin hafa ekki spáð rétt fyrir um neitt af því sem fer fram í loftslaginu. Það hefur einfaldlega ekki tekist. Samt er haldið áfram að spá hinu og þessu nema mannkynið minnki losun sína á koltvísýringi úr hlutfallslega nánast engu í hlutfallslega enn minna. Menn hafa meira að segja gerst svo kræfir að stilla sambandi styrks á koltvísýringi í andrúmsloftinu og meðalhita loftslags upp sem línulegu samhengi! 

T = f(CO2)

Ef málið væri svona einfalt af hverju hefur þá engum tekist að spá rétt fyrir um neitt? Stjórnmálamenn hafa einfaldlega látið draga sig út í einhverja vitleysu.

En já, það er gott að RÚV ætli að sýna þætti sem ræða það frá mörgum sjónarhornum hvað margir englar geti staðið á enda saumnálar. Ég er viss um að þeir sem hafi ekki látið sannfæra sig um tilvist engla njóti áhorfsins.

Fólk loksins reiðubúið að hlusta

Hver er hinn valkosturinn?

Blaðamenn Morgunblaðsins eyða oft (en ekki alltaf) furðulega miklum tíma í augljóslega glataðan fréttaflutning.

Nú er því slegið upp, í löngu máli, að hönnuðir hanni til að viðhalda athygli.

Hefur einhver hönnuður einhvern tímann hannað á annan hátt?

(Að vísu reyndu hönnuðir merkimiðanna á íslenska brennivíninu á sínum tíma að hanna eitthvað fráhrindandi með svörtum litum og hvítum stöfum, en það virkaði þveröfugt.)

Höfum eitt á hreinu:

Í frjálsu markaðshagkerfi eru neytendur við stjórnvölinn, ekki fyrirtæki. Neytendur tala saman, mæla með, mæla gegn og kaupa hér en ekki þar.

Þessu er þveröfugt farið í umhverfi opinberra afskipta. Þar eru völdin tekin af neytendum og sett í hendur stjórnmálamanna sem allir elska að hata en allir hlýða engu að síður því afleiðingin við óhlýðni er fangelsisvist.  

Ef litasamsetning á forritum og heimasíðum getur lokkað fólk ofan í svarthol eyðslu á tíma og fé þá er það frekar saklaust fyrirbæri sem má standast með svolitlum viljastyrk og fræðslu. 

Að skera af limi útblásins ríkisvalds er öllu erfiðari aðgerð.

Hönnuð til að tæla

Sjálfhverfar frekjur í leit að þægilegri innivinnu

Á alþjóðlegum baráttudegi kvenna virðist flestum ekki detta neitt betra í hug en að benda á að þeir sem vinna mikið þéna meira en þeir sem vinna lítið.

(Karlmenn brenna sér út með löngum vinnudögum í kapphlaupi um titla og laun á meðan konur lifa lengur og betur því þær passa upp á tengslanet sitt, vini og geðheilsu.)

Vestrænir femínistar telja sig vera niðurtroðin fórnarlömb kúgandi og þrúgandi kerfis, en svo er ekki.

(Það eru strákarnir sem skolast út úr skólakerfinu og karlmennirnir fremja miklu fleiri sjálfsmorð, fylla fangelsin og eru hrópaðir út í horn eða atvinnuleysi ef þeir misstíga sig gagnvart hinu kyninu.)

Konur í Miðausturlöndum og Afríku eru hin raunverulegu niðurtroðnu fórnarlömb kúgandi og þrúgandi kerfa. Það má hins vegar ekki gagnrýna hjónabönd ungra stúlkna, smölun þeirra í kvennabúr múslímskra karlmanna og skipulagðar nauðganir þeim. Þetta er jú bara önnur menning, og öll menning á skilið virðingu og umburðarlyndi, ekki satt?

En í stað þess að mótmæla raunverulegum, alþjóðlegum vandamálum kvenna setja vestrænir femínistar á sig heimatilbúnar grímur fórnarlambanna og heimta hærri laun fyrir minni vinnu.

Alþjóðlegur baráttudagur? Það væri óskandi, en svo er ekki.

Tekjur kvenna 72% af tekjum karla

Foreldrar og miðstýring

Miðstýring er það sem hið opinbera kann. Í umhverfi miðstýringar eru Excel-skjöl og önnur gögn notuð til að taka rekstrarákvarðanir í einstaka rekstrareiningum. Menn skoða kostnað á nemanda, fjölda nemenda á kennara og kostnað við aðföng og húsnæði og rýna í skýrslur um ástand húsnæðis og annarrar aðstöðu. Kannski taka menn einhver viðtöl. Svo er tekin ákvörðun og henni rúllað út í skólana.

Foreldrar eru raddlaus peð í þessum leik. Þeir hafa í blindni borgað sína skatta og vona að fyrir það fé fáist einhver þjónusta sem gagn er að. Svo er þó ekki. Strákum er núna skolað út úr skólakerfinu og þeir koma ólæsir út úr grunnskólum. Krakkarnir fá skjá til að halda sér uppteknum í kennslustofunni svo kennarinn fái meiri tíma til að drekka kaffi. Nemendum er hrúgað saman óháð getu og áhuga og menn vonast svo til að þeir bestu dragi þá lélegustu upp, sem gerist auðvitað ekki. Námsefnið kemur frá skrifstofum stjórnsýslunnar og miðast fyrst og fremst við þarfir yfirvalda. 

Foreldrar eiga erfitt með að bregðast við þessu ástandi. Þeir eru ekki borgandi kaupendur þjónustu. Nei, þeir eru skattgreiðendur sem borga ofan í miðstýrða hít. Þeir geta ekki fært viðskipti sín frá einum veitanda til annars svo gagn sé að, ekki frekar en það er gagn í að hætta að versla í einni Bónus-verslun og byrja að versla í annarri Bónus-verslun. Samkeppni í kennslu er lítil sem engin og það er vandamál.

Sætta foreldrar sig við þessa einsleitni og miðstýringu? Af hverju? Halda menn að fundir hafi áhrif? Það eina sem rekstraraðilar af öllu tagi skilja er minnkandi tekjustreymi. Það er aðhaldið sem við veitum einkafyrirtækjum - við sviptum þau tekjum sínum. Svo er ekki í tilfelli skóla, sjúkrahúsa og heilsugæslustöðva. Þau geta alltaf hent í eina krassandi fyrirsögn korteri í fjárlög og fengið verðlaun fyrir lélega frammistöðu. 

Það getur vel verið að kennsla barna sé svo flókin og erfið að það þurfi risavaxið opinbert batterí til að halda henni úti. Ég er samt efins. 

Kennari minn í gegnum flest mín grunnskólaár var vingjarnleg, ströng en sanngjörn eldri kona. Hún fór yfir stílabækurnar, hlýddi manni yfir, útskýrði af þolinmæði og setti tossana aftast í kennslustofuna svo þeir trufluðu ekki aðra (þessir tossar fundu sig svo í annars konar námi seinna og gengur ágætlega í dag). 

Einkavæðum grunnskólana, lækkum skatta, fækkum reglum, afnemum opinberar námskrár og leyfum einkaaðilum að keppa um ánægju fullorðinna (kennara og foreldra) og barna. Það virkar svo vel þar sem slíkt er umborið.

Lýsa megnri óánægju með breytingar