Ekki verið að verja erlent starfsfólk

Efling stendur nú í ströngu að kæra mann og annan fyrir að hafa brotið á fullorðnum karlmönnum sem kvarta að tilefnislausu. 

Efling er ekki að standa vörð um lögbundin réttindi og tryggja að lögum sé framfylgt. Efling er að verja yfirráðasvæði sitt með því að gera ráðningar á útlendingum að hættuspili.

Því er ekki hlutverk stéttarfélaga að standa vörð um hagsmuni félagsmanna sinna? Og eru hagsmunir þeirra ekki þeir að sem fæstir bítist um þær stöður sem eru í boði, rökstutt af þeirri gölluðu hagfræði að fjöldi starfa í markaðshagkerfi sé fastur?

En gott og vel, það má alveg kæra og láta rannsaka mál og hvaðeina, en slíkt er alltaf gert á kostnað einhvers: Fyrirtækja sem þora ennþá að ráða útlendinga eða verkalýðsfélaga sem senda reikninginn á félagsmenn sína.

Efling sakar Eldum rétt um útúrsnúning

Undir eilífum grun

Bankahrunið 2008 hafði djúpstæð áhrif á sálarlíf Íslendinga og sérstaklega íslenskra embættismanna, svo sem dómara og hinna ýmsu eftirlitsstofnana.

Til dæmis er ekki talið við hæfi að maður sé talinn saklaus uns sekt sé sönnuð. Nei, miklu frekar á að rannsaka menn og lögaðila svo árum skiptir - til öryggis! Því hvað ef rannsókn er hætt og upp kemst um sekt á einhvern annan hátt? Hefur regluverkið þá ekki brugðist og opinberir embættismenn hætta á að verða gagnrýndir? Ekki reknir auðvitað (við erum að tala um hið opinbera), en gagnrýndir!

Réttarríkið byggir á ákveðinni hugsjón en sú hugsjón hefur nú vikið fyrir annarri: Þú ert undir grun þar til sakleysi þitt hefur verið sannað eða viðkomandi eftirlitsstofnun gerð afturreka af dómstólunum, sem um leið eru gegnsýrðir af sama hugarfari.

Því miður.

Eimskip svarað fyrir héraðsdómi

Er hægt að bjarga strætó?

Það gengur illa að smala fólki inn í strætó af mörgum ástæðum og göturnar virðast alltaf vera troðfullar af bílum. Þetta er vítahringur því mikil umferð þýðir að strætó festist líka. Það á því að reyna að koma fólki í strætó með því að kalla hann borgarlínu og gefa honum sérakreinar. Samkvæmt glærunum mun það duga til að koma fólki í strætó, létta á umferðinni og allskonar annað gott.

En hvað ætli það kosti að gefa öllum íbúum höfuðborgarsvæðisins, eða Íslands ef út í það er farið, strætókort? Mun það kosta tugmilljarða eins og hinn nýi strætó á sérakreinunum? Ég efast um það. Væri ekki skynsamlegra að hleypa öllum í strætó alltaf og sjá hvort það létti ekki aðeins á umferðinni? 

Annars eru til margar leiðir til að laga strætó án þess að það kosti tugmilljarða eins og hið nýja strætókerfi. Það má t.d. lengja strætóana og skilgreina stutta kafla þar sem þeir komast fram úr bílunum. 

Á Íslandi er ákveðin hefð fyrir því að apa eftir lélegustu hugmyndunum frá hinun Norðurlöndunum og selja svo sem "sænsku leiðina" eða álíka. Hvernig væri að apa eftir góðri hugmynd í staðinn, til tilbreytingar?

Grunnskólanemar fá strætókort

Kona tekur að sér skítastarf - frábært!

Mikil tímamót verða á Alþingi 1. september nk. þegar Helgi Bernódusson lætur af starfi skrifstofustjóra Alþingis og við þessu starfi æðsta embættismanns þingsins tekur Ragna Árnadóttir, fyrst kvenna, og má segja að 426 ára vígi karla sé að líða und­ir lok með komu Rögnu.

Já, það er þetta með vígi karla.

Karlar eru uppistaða námuverkamanna, byggingaverkamanna, slökkviliðsmanna, lögreglumanna, björgunarsveitamanna og hermanna. Þeir eru drepnir og limlestir miklu oftar í starfi en kvenmenn. Störf sem kvenfólk kærir sig ekki um eru skítug, hættuleg og ekki endilega sérstaklega vel launuð.

Nú er starf skrifstofustjóra Alþingis vissulega þægileg innivinna sem borgar vel og því skiljanlegt að kvenmaður hafi sóst eftir því, en þetta er samt erfitt starf sem krefst þess að manneskjan standi í lappirnar, eins og þegar fólk reyndi að brjótast inn í Alþingishúsið í kjölfar bankahrunsins. Það er heldur ekki víst að þetta starf henti þeim sem vilja eiga mikið félagslíf á öllum tímum ársins, og sé heldur ekki fyrir þá sem hugsa mikið um svokallað jafnvægi milli vinnu og heimilis og allt það. Starfið snýst um að þjóna Alþingi og það getur á köflum verið skítastarf. Og nú mannað af konu. Gott mál!

Ragna rýfur karlavígi til 426 ára

Sýndarmennska auðmannanna

Hluti af ríkasta fólki Bandaríkjanna hvetur þá sem sækjast eftir embætti forseta Bandaríkjanna til að leggja til hækkun skatta á ofurríka. Með því verði hægt að draga úr ójöfnuði og berjast gegn loftslagsvánni.

Með öðrum orðum: Bandarískir auðmenn reyna hér að afvegaleiða stjórnmálamenn með einhverri vitleysu í von um að hljóta náð fyrir augum hins opinbera, t.d. þegar á að bjóða út stórar opinberar framkvæmdir.

Hærri skattar á þá ríku eru ekki góð leið til að fjármagna hið opinbera. Skattstofninn skreppur saman eða hverfur. Hins vegar er hægt að hækka skatta á þá ríku til að líta út fyrir að styðja við litla manninn á lágu laununum. Skattar verða alltaf að megninu til borgaðir af venjulegu launafólki. Of háir skattar eru afleiðing of umfangsmikils ríkisvalds. Sé ætlunin að lækka skatta á venjulegt launafólk þarf að létta hinn opinbera rekstur.

Hærri skattar á þá ríku hjálpa heldur ekki loftslaginu, sem er alls ekki í neinni hættu. Eða ætlar einhver að halda því fram að fólk vilji frekar niðurgreiða vindmyllur en bæta vegina, skólana og sjúkrahúsin? Ég held ekki. 

Nú fyrir utan að bandaríska alríkið skuldar svimandi fjárhæðir. Stærri skattstofn myndi bara þýða meira lánstraust og fleiri lántökur.

Auðmenn eru hérna komnir á þunnan ís sem krefst þess að þeir skilja við rökhugsun og hagfræði til að taka upp sýndarmennsku og pólitískan leikaraskap.

Hærri skattar á ritara en milljarðamæring

Sleppið því bara að fara á fætur

Á Íslandi er skólaskylda. Börn eru skylduð til að mæta í skóla til 15-16 ára aldurs. Þar eiga þau að læra að lesa og reikna og jafnvel tileinka sér einhverja hæfileika sem hjálpa þeim í lífinu. 

Þetta gengur stundum vel en yfirleitt ekki. Rannsókn eftir rannsókn sýnir fallandi gæði grunnskólanna á Íslandi að því marki að sum sveitarfélög þora ekki lengur að birta sundurliðaðar niðurstöður slíkra rannsókna. Kennarar tala um aukningu á agavandamálum. Skólinn virðist líka vera hundleiðinlegur því allt í einu er orðið svo erfitt að drullast á fætur á morgnana og komast í skólann. Ætli Netflix-gláp fram á nótt, þar sem bláu ljósi er dælt í heilann og hann plataður til að halda sér vakandi, komi eitthvað við sögu?

Um leið er greiningafaraldur í gangi. Í stað þess að leyfa krökkunum að hreyfa sig aðeins eða pína þá út í frímínútur þá sitja þeir eins og draugar á rassgatinu og horfa á Youtube í símanum. Er skrýtið að krakkar þjáist af einbeitingarskorti?

Má ekki bara sleppa því að þvinga þessi unglingagrey til að mæta í skólann? Grunnskólinn er oftar en ekki bara orðinn að geymslu fyrir lata og metnaðarlausa unglinga en það á að vera óþarfi. Þeir ættu bara að fá að vera heima hjá sér og sofa til hádegis og spila tölvuleiki fram á nótt ef það er það sem þeir vilja. Kennararnir gætu þá losnað við þessa hauga úr kennslustofunni og einbeitt sér að því að kenna þeim sem eftir eru og vilja læra. Það gæti orðið til þess að kennarar endist lengur í starfi og geti boðið námsfúsum krökkum upp á meiri stöðugleika. 

Eða eru grunnskólakennarar kannski farnir að gera það sama og margir samstarfsfélagar mínir í menntaskóla á sínum tíma og skrá mætingu á alla hvort sem þeir mæta eða ekki?

Skólar byrji ekki fyrr en kl. 10

Flott framtak, málfrelsið á greinilega að kosta sitt

Tæplega 1,5 milljón hefur safnast í netsöfnun sem stofnað var til í kjölfar þess að Hildi Lilliendahl og Oddnýju Arnarsdóttur var gert að greiða miskabætur vegna ummæla þeirra um kynferðisofbeldi. 

Þetta er gott mál. Það þarf að verja málfrelsið og greinilegt að kerfið sér ekki um það lengur. Nýlega rak til dæmis Háskólinn í Reykjavík starfsmann fyrir að tjá sig sem einstaklingur um eigin persónulegar skoðanir sem komu starfi hans ekkert við, og sakir lognar upp á hann eftir á um allskyns eitthvað sem eru og verður ósannaðar. Sá maður þarf líka að borga fyrir lögfræðing og mig grunar að hann þurfi ekki að gera það einn.

En af hverju er verið að sakfella fólk og dæma til sektargreiðslna fyrir að tjá sig? 

Þú, kæri lesandi, ert til dæmis hugsanlega brennuvargur, ofbeldismaður, nauðgari, þjófur eða svindlari. Hvað ef ég ásaka þig um eitthvað af þessu á opinberum vettvangi? Má enginn taka afstöðu til þess á eigin grundvelli? Á dómari ríkisvaldsins að skera úr um réttmæti ásakana minna? Hvað ef fólk fær bara að nota eigið hyggjuvit og hafna innantómum ásökunum og taka aðrar alvarlega? Í dag virðist vera nóg að ásaka og það er tekið gott og gilt, og gert ráð fyrir að margra mánaða dómsmeðferð skeri svo úr um sannleikann. Þetta er óhollt. Þetta er viðhorfið sem við ætlumst við að börn sýni þegar við segjum þeim frá jólasveinunum.

Einkaframtakið virðist þurfa að taka málfrelsið undir sinn verndarvæng þrátt fyrir háfleygar yfirlýsingar um réttarríkið. Þá það.

Miskabætur í Hlíðamáli hópfjármagnaðar

Hinn einkavæddi spítali

Margt er sagt og ritað um heilbrigðiskerfið enda nokkuð sem flestir hafa skoðun á, af mjög persónulegum ástæðum.

Hið íslenska heilbrigðiskerfi er að mörgu leyti ólíkt heilbrigðiskerfum hinna Norðurlandanna. Á Íslandi er miðstýring ríkisins mun meiri. Í Danmörku og Svíþjóð (og sennilega Noregi líka) er heilbrigðiskerfið brotið upp í svæði eða landshluta. Sem dæmi má nefna að í Stokkhólmi er nokkur munur á heilbrigðiskerfinu miðað við sum önnur svæði Svíþjóðar. Í Stokkhólmi er til dæmis hægt að finna 100% einkavæddan spítala með bráðamóttöku, sem er rekinn af hagnaðarsjónarmiðum. Vissulega þiggur hann fé fyrir vinnu sína úr opinberum sjóðum fyrir meðhöndlanir sem hið opinbera tryggir aðgang að, en það í engu ólíkt hefðbundinni verktakavinnu sem hið opinbera kaupir í mörgu samhengi.

Í Danmörku er engin opinber umræða um aðkomu einkaaðila að meðhöndlun sjúklinga. Hún er talin sjálfsögð. Vinnuveitendur kaupa margir sjúkratryggingar fyrir starfsmenn sína til að tryggja hraða meðferð fyrir þá ef eitthvað kemur upp á. Læknar, sjúkraþjálfarar, augnlæknar, nuddarar, sálfræðingar og margir fleiri vinna verktakavinnu fyrir bæði hið opinbera og tryggingafélög og auðvitað þá sem borga beint úr eigin vasa. Það vita allir að sjúklingur sem fer á einkaspítala léttir um leið á álaginu á ríkisspítalanum. 

En á Íslandi eru farlama gigtarsjúklingar sendir í sjúkraflugi til útlanda, þar sem erlendir verktakar íslenska ríkisins taka við þeim, frekar en að innlendum aðilum sé leyft að vinna verktakavinnu. Íslendingar eru hér orðnir norrænni en Norðurlöndin - kaþólskari en páfinn.

Vilja bæði éta kökuna og halda henni

Þegar boginn er spenntur í botn - alltaf!

Margir treysta á ríkisvaldið til að aðstoða sig, lækna sig og grípa sig ef eitthvað kemur upp á.

Það traust er ekki verðskuldað.

Í góðu árferði þenur ríkisvaldið sig út, sópar að sér dýrum gæluverkefnum og fjölgar starfsmönnum sínum. Röðin hjá Tryggingastofnun og Vinnumálastofnun heldur vissulega áfram að vera löng en allskyns annað fær nóg fjármagn.

Í verra árferði þarf svo að draga saman seglin. Gæluverkefnin standa óhreyfð, að sjálfsögðu, enda búið að blása í blaðamannafundi og búa til háværa og skipulagða hagsmunahópa sem láta ekki valta yfir sig.

Hefur engum dottið í hug að miðstýrð ríkiseinokun er ónæm fyrir raunverulegri þörf og því að þurfa verðskulda traust?

Milljarðalækkun framlags til öryrkja

Þegar Siggi frændi kemur í heimsókn

Fólk virðist almennt heltekið af þeirri ranghugsun að það eigi heimili sín.

Viltu fá Sigga frænda í heimsókn og bjóða honum gistingu? Hættu nú alveg! Ertu með leyfi? Eru salernisaðstaða þín boðleg? Hvernig er hreinlætisástandið í eldhúsi þínu? Þú þarft að fá opinberan starfsmann til að taka þetta út.

Eða hvað? Nei, Siggi frændi má kannski alveg gista hjá þér. Hann borgar jú bara í bjór og grillkjöti. 

Hvað með Tolla túrista? Má hann gista hjá þér? Þú hefur engan áhuga á að skemmta honum eða borða grillkjötið hans en Tolli vill borga í reiðufé fyrir greiðann. Hættu nú alveg! Ertu með leyfi? Eru salernisaðstaða þín boðleg? Hvernig er hreinlætisástandið í eldhúsi þínu? Þú þarft að fá opinberan starfsmann til að taka þetta út.

Þá kemur einhver og segir að hliðartekjur af útleigu húsnæðis eigi að vera skattskyldar og að hótel standi í ósanngjarnri samkeppni við heimagistingu. Gott og vel, segjum fólki að telja fram tekjur og samræmum kröfur til hótelreksturs að venjulegu heimilishaldi. 

Er málið þá ekki dautt? Eða er ríkisvaldið hérna að láta hagsmunaaðila ráðskast með sig til að minnka við sig samkeppnina? Svona eins og það gerir í tilviki leigubíla og banka?

Skamm, ríkisvald!

Eftirlit með heimagistingu hert