Í ESB er kosið aftur ef röng niðurstaða fæst

Evrópusambandið er ekki hrifið af þjóðaratkvæðagreiðslum. Ef niðurstaðan er röng er bara kosið aftur nema einhverjar bakdyr sé að finna. Þetta kannast flestir við.

Kosningin í Bretlandi er samt bara byrjunin á einhverju miklu stærra. Það má vel vera að það sé hægt að finna leiðir til að hunsa þjóðaratkvæðagreiðsluna og tefja úrsögn Breta. Það mun hins vegar engu breyta til lengri tíma. Almenningur í fleiri ríkjum sambandsins er byrjaður að eygja von á sínum eigin kosningum um aðildina að ESB. Rifur eru komnar á múrinn og þær munu breytast í sprungur, kannski hægt og rólega en kannski skyndilega.

Sem betur fer stefnir ekkert í að Ísland sé á leiðinni um borð í hið sökkvandi skip. 

Spurningin er svo bara hvað tekur þá við. Geta Evrópuríkin stundað frjáls viðskipti án þess að vera innan ríkjasambands? Munu þau fylgja stefnu verndartolla og viðskiptahafta eða opna á frjáls viðskipti við önnur Evrópuríki og jafnvel heimsbyggðina alla? Tíminn mun leiða í ljós hvort sjónarmiðið verður ofan á - það að menn geti búið á sitthvoru heimilinu en engu að síður átt frjáls samskipti og viðskipti sín á milli, eða hitt að menn stundi sjálfsþurftarbúskap þar sem allir sauma sínar eigin brækur. 

Ekki víst að Bretar fari úr ESB

Um spillingu á Íslandi

Ég átti í svolitlum orðaskiptum á fjésbókinni um daginn þar sem innihald umræðunnar var nokkurn veginn á þessa leið:

Maður A: Ísland er gjörspillt! Við þurfum nýja stjórn!
Ég: Nú hvernig þá? Er meiri spilling núna en í tíð fráfarandi ríkisstjórnar? Hvernig þá?
Maður B: Já, menn þurfa að vera blindir og heyrnalausir til að sjá það ekki.
Ég: Fyrir hönd blindra og heyrnalausa óska ég hér með eftir rökstuðningi.
Maður C: Nefndu sjálfur dæmi um spillingu hjá fráfarandi ríkisstjórn!

Sem sagt, einhver hrópar spilling og óskar eftir nýrri ríkisstjórn og svo er ætlast til þess að ég taki dæmi um spillingu hjá fráfarandi ríkisstjórn. 

En gott og vel, þetta er eitthvað til að leggja út frá.

Á Íslandi er ríkisvald - jafnvel sterkt ríkisvald - og þar af leiðir að einhver spilling á sér stað. Ég tengi þetta tvennt mjög ákveðið saman: Pólitísk völd og spillingu.

Hvorki núverandi né fráfarandi ríkisstjórn á yfir höfði sér sakamál vegna spillingar þótt spilling sé vissulega ólögleg. Spillingin, eins og ég upplifi hana, kemur samt ekki alltaf fram sem lögbrot. Stundum birtist hún í sakleysislegum ráðningum á forstöðumönnum ríkisstofnana. Stundum er sumum hyglað en öðrum ekki. 

Eftir stendur samt að ég get ekki séð að spilling hafi aukist í tíð núverandi ríkisstjórnar og að ásakanir um spillingu sem réttlætingu fyrir stjórnarskiptum standi á mjög styrkum fótum. Þeir sem vilja stærra ríkisvald eru að biðja um kosningar en þeir eru ekki að greiða götuna fyrir upprætingu spillingar. Miklu nær væri að berjast fyrir minna ríkisvaldi þannig að spilling hætti að vera pólitískt vandamál heldur miklu frekar vandamál sem bítur þá persónulega í rassinn sem stunda hana. 

Til hamingju með nýja forsetann

Til hamingju, Íslendingar, með nýja forsetann. Aðdragandinn að kjöri hans var spennandi en flestir ættu að geta unað niðurstöðunni þótt gamalt fólk og íbúar landsbyggðarinnar hafi fengið að kjósa til jafns við menntaelítuna í höfuðborginni. 

Ég er alveg viss um að Guðni eigi eftir að gera sitt besta til að rækja skyldur embættisins, a.m.k. þær formlegu. Vonandi lætur hann ekki íslenska vinstrið ráðskast of mikið með sig. Vonandi nær hann að standa á sínu í viðtölum við erlenda blaðamenn og helst án þess að hans helsta uppskera verði vorkunn.

Vonandi allt þetta og meira til.

Til hamingju enn og aftur. 

Stefnan að sameina en ekki sundra

Sitt er hvað, samruni og samvinna

Ég vil óska Bretum til hamingju með niðurstöðu þjóðaratkvæðagreiðslunnar um áframhaldandi aðild að ESB. Bretar geta nú hoppað af hinu sökkvandi skipi áður en það lendir á hafsbotni og brotnar í spað með látum.

Bretar eru vanir því að vera sjálfstæðir og verða ekki í neinum vandræðum með að rifja upp slíkt ástand. 

Hugsanlega leitar nú hugur Breta norður á bóginn í átt að Íslandi, Noregi og Færeyjum. Þeir loka gatinu til Frakklands fyrir flóttamönnum og opna landamærin til norðurs fyrir fólki frá vinaþjóðum á norðlægum slóðum.

Kannski.

Annar möguleiki er auðvitað sá að Bretar taki upp meiri sósíalisma og verði að Venesúela Evrópu eða eitthvað í áttina að því. Vonum ekki.

„Gríðarlegt áfall“ fyrir ESB

Guðni misskildi

Forsetaframbjóðandinn Guðni Th. Jóhannesson segir:

Ólafur Ragnar Grímsson, forseti Íslands, afvegaleiddi erlenda blaðamenn, að sögn Guðna Th. Jóhannessonar forsetaframbjóðanda, þegar umræðan um Icesave stóð sem hæst.

Það er hætt við að Ólafur svari fyrir sig hérna, jafnvel harkalega. Þá þarf Guðni að útskýra sitt mál. Það hefur honum ekki alltaf gengið vel. Ýmist ásakar hann þá sem gagnrýna hann um að misskilja, taka orð úr samhengi eða beinlínis segja ósatt þótt engin lygi hafi verið sögð. 

Hvernig ætli Guðna muni ganga að eiga við erlenda blaðamenn ef og þegar til þess kemur? Mun hann geta það án þess að fólk vorkenni honum?

En gott og vel, það lítur út fyrir að þjóðin ætli að gefa Guðna tækifæri til að vera ekki-Davíð. Ef það gengur eftir óska ég honum alls hins besta. 

„Ólafur fór stundum á ystu nöf“

Skipulagsvaldið er kverkatak yfirvalda

Ekki veit ég hvernig það kom til að hið opinbera mætti beita skipulagsvaldinu eins og því sýnist, en það er raunin.

Með skipulagsvaldinu er hægt að loka á viðskiptavini, þvinga fyrirtæki í gjaldþrot, aðskilja fólk frá heimilum sínum, ákveða hvað sé selt og til hvers og hvar, skipta sér af opnunartímum og senda fullorðið fólk heim að sofa.

Skattheimta er jafnvel óþjálla stjórntæki því hana þarf að ákveða samkvæmt ákveðnum ferlum sem taka tíma. Skipulagsvaldinu má beita eftir einn fund með útvöldum einstaklingum. 

Er engin leið til að losa um þetta kverkatak hins opinbera á fólki og fyrirtækjum?

Ósáttur við borgina og lokar Minju

Hvað veldur fátækt?

Félagi minn var að deila þessu á fjésbókarsíðu sinni:

Þessi stutti texti segir langa sögu. Nú er það ekki svo að mannkynið er af náttúrunnar hendi baðað í velmegun. Meira að segja eplin þarf að týna ef þau vaxa einhvers staðar. Maðurinn er fátækur nema hann komi sér upp verkaskiptingu og fyrirkomulagi sem gerir honum kleift að auðgast. Ef umgjörð samfélags hans er þannig skrúfuð saman þá heldur hann áfram að vera fátækur. Það er líka hægt að svipta manninn auði sínum með því að hirða allt af honum eða meina honum að framleiða verðmæti.

Í stað þess að spyrja hvað veldur fátækt er oft betra að spyrja hvað veldur velmegun. Vinstrimenn koma hér að tómum kofanum. Öll þeirra stjórnmálaheimspeki gengur út á að mikil efnisleg gæði séu til staðar sem þarf bara að "dreifa" á annan hátt, eða "skipta" öðruvísi. Þeir hafa ekki neinar hugmyndir um það hvernig á að framleiða verðmætin til að byrja með. 

Minnumst þetta næst þegar við heyrum stjórnmálamanninn lofa allskyns góðverkum með eigur annarra. 

Hvað gerist þegar höftin eru frá?

Yfirvöld og Seðlabanki Íslands taka nú stór skref í átt að afnámi fjármagnshafta. Það er gott. Höftin á fjármagni eru eins og hver önnur höft: Halda því sem vill hreyfast föstu. Maðurinn sem vill hlaupa af stað með fyrirtækið sitt kemst kannski ekki úr sporunum. Fjárfesting sem gæti átt sér stað á sér ekki stað. Peningur sem er að fá lélega ávöxtun á einum stað kemst ekki á annan. 

Höftin hylma líka yfir óskilvirkni og verðlauna stjórnvöld fyrir ábyrgðarleysi. Lífeyrissjóðirnir hafa t.d. þurft að fjármagna skuldir sveitarfélaga til að koma fé í ávöxtun í stað þess að fjárfesta í einhverju verðmætaskapandi.

En hvað gerist þegar höftin eru frá? Mun eitthvað breytast? Ætlar íslenska ríkisvaldið virkilega að halda áfram að einoka útgáfu peninga á Íslandi? 

Seðlabankar heims eru verkfæri yfirvalda til að framleiða verðbólgu og auka tekjur sínar, beint eða óbeint. Bankarnir eru alsælir og græða á þessu fyrirkomulagi. Almenningur tapar.

Seðlabanka Íslands á að einkavæða eða leggja niður. Það ætti að vera næsta afnám á ríkisafskiptum á Íslandi.

Aflandskrónuútboð í dag

Smákóngarnir þrífast innan hins opinbera

Í frétt segir:

Félag kvensjúkdómalækna mælir gegn því að ljósmæður fái heimild í nýjum lyfjalögum til að ávísa hormónagetnaðarvörnum eins og Embætti landlæknis hefur mælt með.

Nema hvað! Hér sjá meðlimir í Félagi kvensjúkdómalækna fram á að eftirspurn eftir þjónustu þeirra gæti minnkað. Það hefur áhrif á samningsstöðu þeirra gagnvart hinu opinbera. Minni eftirspurn þýðir jú lægra verð. 

Eflaust mun Félag kvensjúkdómalækna reyna að rökstyðja afstöðu sína öðruvísi en að vísa til launaviðræðna félagsmanna sinna. Fagleg rök hljóta samt að vera fá og veik. Ljósmæður eru sprenglærðar og hafa bæði verklega og bóklega þekkingu sem skiptir máli. Þær eru líka í miklum og daglegum samskiptum við skjólstæðinga sína á meðan kvensjúkdómalæknar þurfa að treysta á að fólk panti sér tíma hjá þeim og sé tilbúið að opna sig.

Ég man vel eftir því þegar gleraugnaverslunum var leyft að sjónmæla fólk. Augnlæknar, sem áður höfðu haft lögvarða einokun á slíkum mælingum, mótmæltu. Sem betur fer var ekki tekið mark á þeim mótmælum. Ég veit svo ekki betur en að augnlæknar hafi haft nóg að gera síðan og hafa jafnvel fengið meira svigrúm til að sinna alvarlegum tilfellum betur með sérhæfðri þekkingu sinni.

Mörg ríki ganga langt í því að skipta sér af því hver gerir hvað en ég held að Íslendingar hljóti að ganga hvað lengst miðað við önnur Vestur-Evrópuríki. Það geta þeir af því ríkisvaldið hefur að því er virðist umtalsverðar heimildir til að víkja frá 75. grein stjórnarskráarinnar um atvinnufrelsi með mjög sveigjanlegri túlkun á orðinu „almannahagsmunir“.

Einkafyrirtæki sem hólfa fólk niður svo það strandar fljótlega vegna skorts á heimildum fara fljótlega á hausinn. Hið opinbera þarf ekki að óttast slíkt. Í jötu þess geta allir grísinir fengið sitt eigið hólf.

Ágreiningur um lyfjalög

Yfirdrátturinn greiddur upp fyrir næstu vinstristjórn

Núverandi ríkisstjórn hefur lagt nokkuð kapp á að greiða niður skuldir ríkisins. Þó finnst mörgum það hafa gengið of hægt enda er alltaf freistandi að elta skoðanakannanir og það sem vinsælast þykir hverju sinni og eyða í stað þess að borga skuldir.

Nú stefnir í að Íslendingar ætli að kjósa yfir sig vinstriflokka á ný (og eru Píratar hér taldir með). Þeir geta þakkað fyrir að núverandi ríkisstjórn var dugleg að greiða niður skuldir því þeir geta þá hafist handa á ný við að safna skuldum og reyna að kaupa sér vinsældir auk þess sem gæluverkefni fá aukinn forgang á ný.

Þetta er dæmigerður rússíbani í íslenskum stjórnmálum. Hægrimennirnir greiða niður skuldirnar en vinstrimenn safna þeim.

Vonandi sjá kjósendur að sér og hleypa ekki vinstrimönnunum að tékkhefti hins opinbera. 

Gert ráð fyrir miklum hagvexti