Minnisblaðabrennur

Í dag birtist svolítil grein eftir mig á vefritinu Krossgötur, og endar á eftirfarandi orðum:

Margir þeirra sem urðu fyrir aðkasti fyrir að svo mikið sem staldra við minnisblöðin hafa tengst þéttum böndum í ýmsu samstarfi og jafnvel með vináttu. Mörg samtök hafa orðið til sem vinna hörðum höndum að því að koma áreiðanlegum og vönduðum rannsóknum til skila á mannamáli til þeirra sem hafa áhuga á slíku á meðan blaða- og embættismenn endurflytja fréttatilkynningar lyfjafyrirtækja. Einstaklingar með mjög ólíkar pólitískar áherslur en sameiginlega ástríðu fyrir málfrelsi og borgaralegum réttindum hafa fundið sameiginlegan vettvang fyrir samstarf og mannréttindabaráttu. 

Þetta er mögulega örlítill grenjandi minnihluti en hann mun ekki láta SARS-CoV-3 slá sig út af laginu. Ég vona að sem flestir vilji slást í hópinn, eða hópana. Kannski verður hægt að halda útihátíð slíks fólks og brenna minnisblöð til upphitunar. 

Ég meina þetta kannski ekki bókstaflega. Minnisblöð eru afskaplega þunnur og ómerkilegur pappír sem þarf að brenna í miklu magni til að eitthvað gagn sé af. En sem táknrænn gjörningur kannski góð leið til að fá útrás.

Núna þurfum við bara að bíða róleg eftir næstu veiru sem á að hræða okkur og amala innandyra og um leið takmarka hið hræðilega kolefnafótspor sem venjulegt og innihaldsríkt líf felur í sér. Verður það fuglaflensa? Kynlífsvörtur? Ný kórónuveira? Spennan magnast. En ég tel víst að álhattarnir, brjáluðu samsæriskenningasmiðirnir, anti-vísindafólkið, ömmumorðingjarnir, smitberarnir, kynþáttahatararnir og aðrir sem hafa ekki þróað með sér hjartavandamál, sjálfsónæmi og annað gott finni gott stuðningsnet í hverjum öðrum, og bjóði vitaskuld með opnum örmum þá sem sjá á eftir því að hafa látið smala sér í sprautuhallir.

Því þetta er mögulega bara rétt að byrja.

Bitlaus ungmennafélög

Ég man vel eftir því þegar ég fór að sýna stjórnmálum áhuga. Þetta var í menntaskóla. Þegar ég og einn skólafélagi minn höfðum fengið okkur aðeins í glas byrjuðum við alltaf að rífast um stjórnmál. Ég vissi ekki mikið um þau, þannig séð. Þekkti ekki hugtök eins og frjálshyggju og lítið hugtök eins og kommúnisma og sósíalisma. En mér fannst einhvern veginn vera skrýtið að hið opinbera þurfi að vasast í öllu og þiggja fyrir greiðann svimandi skattgreiðslur. Það var bara eitthvað bogið við það.

Á þessum árum opnaði Heimdallur, félag ungra sjálfstæðismanna í Reykjavík undir forystu Björgvins Guðmundssonar, heimasíðu og vefrit á léninu frelsi.is (sem er núna dáin sem sjálfstæð síða). Ég þurfti ekki að lesa margar greinar til að vita að þetta höfðaði mjög til mín. Þarna voru skrifaðar beittar greinar og margar hverjar frekar róttækar, a.m.k. á mælikvarða tímans. Ég las einnig greinar Vefþjóðviljans sem komu út daglega í fjölda ára. Fleiri vefrit komu og fóru en í gegnum mín háskólaár höfðu þessi tvö mikil áhrif á mig. Heimdallur gat svo sannarlega kallað sig samvisku Sjálfstæðisflokksins og sparaði ekki gagnrýni á miðstjórn hans og stjórnmálamenn.

Nú er öldin önnur. Vefritin eru horfin eða komin í strjála útgáfu. Þau sem enn standa birta varfærnar greinar og grafalvarlegar. Bitið er horfið, samviskan er þögnuð og hugmyndafræðin er gufuð upp. 

Hvernig stendur á þessu? Er það vegna þess að unga fólkið sem sækir í að verða formenn og varaformenn ungmennafélaga er með augun á stærri verðlaunum? Vilja komast í háar stöður seinna? Gerast feitir stjórnmála- og embættismenn? Mögulega. Ekki þarf mikið til að æstur múgur ausi yfir menn skít og drullu og bletti ferilskránna með ásökunum og uppnefnum. Ungur maður í jakkafötum kærir sig vitaskuld ekki um slíkt. Ekki sagði unga fólkið mikið þegar yfirvöld tóku af því framhaldsskólaárin, svo það sé nefnt.

Til að kóróna kaldhæðnina í öllu þessu er svo auðvitað sú staðreynd að ungliðahreyfing Viðreisnar kallar sig Uppreisn. Og hvað stendur sá hópur fyrir?

Uppreisn stendur fyrir frelsi, jafnrétti og opið samfélag. Samtökin eru svar ungs fólks við afturhaldi, sérhagsmunagæslu og einangrunarhyggju. Frjálslyndi og jafnræði helst í hendur og stuðlar þannig að réttlátu samfélagi sem hefur burði til að viðhalda samkeppnishæfum lífsgæðum og þátttöku í samstarfi þjóða. Uppreisn trúir því að ungt fólk eigi sæti skilið til jafns við alla aðra hópa þjóðfélagsins og berst því fyrir því að rödd þeirra heyrist og að mark verði tekið á henni.

Stutta útgáfan: Ekkert.

Kannski er hugmyndafræði dottin úr tísku í bili. Við eigum öll að vera eins. Hafa sömu skoðanir. Berjast fyrir sömu málum. Berjast gegn sömu málum. Nota réttu orðin. Samþykkja allar skerðingarnar og skyldurnar sem lagðar eru á okkur, okkur sjálfum til verndar. Þiggja sömu sprautur og flokkast öll í sama áhættuhópinn gegn öllu mögulegu.

En ég ætla nú að halda aðeins í mína lífsskoðun, mín gildi og mína hugmyndafræði og vitaskuld halda áfram að hafa skoðanir. Mínar skoðanir. Og breyti þeim ekki nema að hafa hugsað málið. Með mínum heila.

SUS og Q orðin hluti af LUF

Skrifaði Þórólfur GB yfirlýsinguna?

Í október 2020 kom út hin svokallaða Great Barrington yfirlýsing, rituð af þremur sprenglærðum og virtum vísindamönnum frá þremum af virtustu háskólum heims. Á þessum tíma voru veirutímar enn á upphafstíma sínum. Takmarkanir voru að breytast í sífellu. Fólk var sent í langar raðir til að láta prófa sig og þeir óheppnu sendir í langa sóttkví. Skólar voru að loka og grímur að breiðast út. Þolinmæði fólks var ennþá mikil. Það var jú heimsfaraldur í gangi og engin ástæða til að gera lítið úr því. Great Barrington-yfirlýsingin kom því svolítið eins og skrattinn úr sauðaleggnum, og sagði fáheyrða hluti eins og að þeim

... sem ekki eru í hættu ætti strax að leyfast að taka upp eðlilegt líf.

Einnig:

Aðgerðir til að vernda hina viðkvæmu ættu að vera meginmarkmið viðbragða gegn COVID-19.

Einnig:

Til allrar hamingju fer þekking okkar á veirunni vaxandi. Við vitum að dánarlíkur af COVID-19 eru meira en þúsundfalt hærri hjá öldruðum og veikum en ungu fólki. Raunar eru COVID-19 hættuminna börnum en margir aðrir sjúkdómar, þar á meðal inflúensa.

Skottulækningar! Ömmumorðingjar! Hvað vita þeir! 

Höfundar yfirlýsingarinnar hafa enn þann dag í dag átt í fullu fangi við að verja mannorð sitt og jafnvel störf.

En hvaðan komu svona hugmyndir? Svona brjálæðislegar hugleiðingar?

Mögulega frá fálkaorðuhafa á Íslandi, þáverandi sóttvarnarlækni Íslands, sem sagði í mars 2020 ýmislegt sem hann hætti svo að segja án þess að útskýra af hverju (áhersla mín):

„Ef við hefðum bólu­efni þá gæt­um við því sagt að við þyrft­um að bólu­setja 60-70% þjóðar­inn­ar til að verj­ast veirunni,“ sagði hann.

„En það þýðir ekki að það sé tak­mark okk­ar að 60-70% þjóðar­inn­ar muni sýkj­ast,“ bætti hann við og lagði áherslu á þenn­an punkt. Um þetta atriði væri ríkj­andi mis­skiln­ing­ur.

Ekki væri þá hægt að vita hversu marg­ir myndu sýkj­ast af veirunni.

„Von­andi verða þeir sem fæst­ir,“ sagði Þórólf­ur og minnti að lok­um á að lang­flest­ir sem smituðust af veirunni fengju væga sýk­ingu. Miklu máli skipti hins veg­ar að vernda viðkvæm­ara fólk í áhættu­hóp­um.

Þetta voru hin gömlu vísindi. Þessi með áratugi og jafnvel aldir af uppsafnaðri þekkingu á bak við sig. Nokkrum vikum seinna tóku við hin nýju kínversku vísindi sem Kínverjarnir hafa meira að segja gefist upp á í dag. 

Auðvitað skrifaði Þórólfur í október 2020 ekki Great Barrington-yfirlýsinguna (né tók undir) sem hann orðaði öðruvísi í mars 2020. Eins og Hlýði-Víðir orðaði það: 

„Það sem mér finnst alltaf hafa skipt svo­lítið miklu máli í þessu hvað við vor­um til­tölu­lega snögg að breyta til þegar kom ein­hver ný vitn­eskja og við viss­um eitt­hvað meira í dag en í gær, þá vor­um við aldrei feim­in við það að snúa við og gera eitt­hvað annað.“

Með öðrum orðum: Í stað þess að fylgja vel þekktum ferlum byggðum á uppsafnaðri þekkingu og taka tillit til þekkingar sem var til staðar í mars 2020 var gripið til fálmunar- og handahófskenndra aðgerða gegn öllu sem mögulega var talið leiða til „smita“. Enginn mátti jú smitast þótt „lang­flest­ir sem smituðust af veirunni fengju væga sýk­ingu“, svo vitnað sé í fálkaorðuhafann.

Hver er þá lærdómurinn? Jú, af þrennu tagi:

• Blaðamenn eru gagnslausir
• Stjórnmálamenn eru gagnslausir
• Embættismenn eru gagnslausir

Almenningur spyrnir lítið við fótum þegar ofangreindir hópar tjá sig. Það er því undir þeim sem þykir vænt um samfélag sitt, a.m.k. svolítið, að þola álhattastimpilinn (í myndrænni merkingu þess orðs). Og jafnvel þótt álhatturinn endi á að sýna notagildi sitt þá fer stimpillinn aldrei. Köllum hann því húðflúr. Álhattahúðflúrið. Ég er með slíkt.

Aftur til miðalda

Ísland var einu sinni frekar óaðgengileg eyja í miðju úthafi. Viðskipti við útlönd voru dýr og erfið, utanlandsferðir eingöngu á færi þeirra efnuðu og tækniþróun með hægasta móti. Við köllum þetta tímabil miðaldir og sennilega vilja fáir snúa aftur til þess tíma.

En þá tók við nýtt trúarbragð: Losun manna á koltvísýringi í andrúmsloftið er meðal alvarlegustu vandamála sem stafa að mannkyninu og plánetunni, og öllum árum þarf að róa að því að takmarka þá losun.

Þetta er trúarbragð sem snýst um að heimsendir sér í nánd nema ritningunni sé fylgt. Hljómar kunnuglega ekki satt?

Það ætti því ekki að koma neinum á óvart að nú sé reynt að taka hagkvæma einkabílinn af fólki og auðvitað kjötið, innfluttan fatnað og örugga raforku. Flugferðir eru að sjálfsögðu á skotskífunni enda fara ódýrar flugferðir almúgans alveg rosalega í taugarnar á þotuliðinu. 

Menn geta ekki tekið upp trúarbragð og þykjast svo geta valið og hafnað því sem það felur óumflýjanlega í sér.

Trúaða kjötætan getur ekki gert rautt kjöt að undanþágu.

Trúaða foreldrið getur ekki gert hagkvæman bíl að undanþágu.

Trúaði ferðalangurinn getur ekki gert flugferðir að undanþágu.

Nei, allt þarf að fara og gerir það eftir því sem trúarbragðið nær sterkari tökum. Kjötið, bíllinn, utanlandsferðirnar, fötin, skórnir, orkan og raftæki. 

Eina leiðin út úr þessum ógöngum er vitaskuld að hætta að tileinka sér þetta trúarbragð. Allt í einu er heimsendir ekki lengur á dagskrá og eðlilegt líf getur haldið áfram. Losun á koltvísýringi verður losun koltvísýringi og mengun verður mengun - tvennt ólíkt. Koltvísýringur frá kolaorkuveri í Póllandi verður alveg eins og koltvísýringur frá kolaorkuveri í Kína - ekki eitthvað tvennt sem lifir í mismunandi loftslagi á mismunandi plánetum. Plastumbúðir á ónothæfu pappírsröri verða þær sömu og plastumbúðir á plaströri. Allt verður á ný skiljanlegt. Líkönin enda í ruslinu. Raunveruleikinn tekur við.

Hvernig væri það?

Róa öllum árum að því að Ísland losni

Sagan skrifuð (eftir smekk)

Veirutímar eru að baki og þeir sem sáu um að afnema réttindi fólks, loka fyrirtækjum og drepa gamalt fólk úr einmanaleika reyna nú að skrifa söguna sér í hag. Hlýði-Víðir segir til að mynda:

„Það sem mér finnst alltaf hafa skipt svo­lítið miklu máli í þessu hvað við vor­um til­tölu­lega snögg að breyta til þegar kom ein­hver ný vitn­eskja og við viss­um eitt­hvað meira í dag en í gær, þá vor­um við aldrei feim­in við það að snúa við og gera eitt­hvað annað.“

Þarna er látið í það skína að veiruaðgerðir hafi verið byggðar á vísindum og þekkingu. Svo var ekki.

Grímurnar voru gagnslausar, sprauturnar gerðu ekkert gagn og jafnvel illt verra, lokanir á skólum og frístundastarfi voru vitleysa með háan fórnarkostnað fyrir börn og ungmenni, takmarkanir á landamærum höfðu engin áhrif, engin rök voru fyrir því að loka fámennum hárgreiðslustofum og leyfa stórum matvöru- og áfengisverslunum að vera opnar, fjarlægðartakmarkanir voru handahófskenndar og þægilegar tölur og öll fyrirhöfnin sem fór í að þagga niður í fólki varð bara til þess að rýra traust á lýðræðislegum stofnunum.

Það er því skiljanlegt að forsvarsmenn veirutímanna mæti nú í viðtöl og reyni að skrifa söguna upp á nýtt. 

En Hlýði-Víðir er greinilega hugsi, og áfram er vitnað í hann:

„Það er auðvitað hægt að bregðast við því núna þegar það er friður í þess­um mál­um að taka kerfið til gaum­gæfi­legr­ar skoðunar út frá reynsl­unni í Covid og sjá hvernig við byggj­um kerfið sterk­ar upp þannig það verði áfallaþoln­ara og það þurfi meira til til þess að það verði farið að grípa til sam­fé­lags­legra tak­mark­ana held­ur en þurfti eins og kerfið var statt í mars 2020 og síðan mánuðina og árin tvö þar á eft­ir,“ seg­ir Víðir.

Hann seg­ir það eðli „svona ham­fara­átaka“ að þegar þau eru yf­ir­staðin að þá sé fólk svo bugað og búið að fá svo nóg að gluggi tæki­fær­anna, til þess að breyta, lok­ist.

„Það sem ég er svo­lítið hrædd­ur um er að ef það verður ekki notað tæki­færið núna mjög fljót­lega að fara ít­ar­lega í gegn­um þessi kerfi sem voru und­ir hvað mestu álagi meðan far­ald­ur­inn var, þá verðum við í ná­kvæm­lega stöðu þegar næsti far­ald­ur kem­ur,“ seg­ir Víðir.

Já, hvað var það eiginlega sem fór úrskeiðis? Af hverju var ekkert svigrúm fyrir nokkrar aukahræður á spítölunum? Ekki er við þessa einu veiru að sakast því oft hefur verið meira að gera á spítölum vegna annarra veira. Auðvitað skutu menn sig svolítið í fótinn með allskyns sérstökum, plássfrekum og þunglamalegum verkferlum vegna hinnar einu veiru og endurtaka kannski ekki þá vitleysu aftur, en hvað annað var að? 

Enginn er að skoða þetta og reyna að undirbúa heilbrigðiskerfið til að vera eitthvað annað en framleiðandi að lyfjaávísunum og aðgerðum sem magnast upp í flækjustigi og kostnaði af því þær voru á biðlista svo mánuðum og misserum skiptir. Það er búið að skipta um einhverja í brúnni en þeir fá sennilega að rekast um í kerfinu þar til þeir gefast upp og engar breytingar hafa átt sér stað. 

COVID-19 var vissulega heimsfaraldur en það er flensan, RS-veiran og annað slíkt líka. Eftir nokkra mánuði var búið að kortleggja áhættuhópa COVID-19 og hefði dugað að vernda þá og leyfa læknum að vega og meta hvernig átti að lækna þá.

En við gerðum eitthvað allt annað, og ég óttast að þegar menn eins og Hlýði-Víðir, Sótti og Verndari tengdó hafa skrifað söguna þá muni hún endurtaka sig.

Saknar ekki Covid-fundanna með Þórólfi og Ölmu

Samsæriskenning í boði utanríkisráðherra

Ut­an­rík­is­ráðherra Íslands heldur því blákalt fram að ef Pútín nær að ýta Úkraínuher út úr yfirgnæfandi rússneskumælandi héröðum Austur-Úkraínu þá muni hann ekki láta staðar numið. 

Þetta er samsæriskenning sem mætti gjarnan útskýra betur fyrir mér.

Hvað ætlar Pútín að gera næst? Ráðast á Pólland? Sigla að ströndum Íslands? Taka Armeníu? 

Ég vona að einhver geti sagt mér það, enda hefði sannleiksgildi þessarar samsæriskenningar svakalegar afleiðingar fyrir áform Vesturlanda. Þau þurfa þá að hætta að tæma vopnageymslur sínar og byrja að byggja þær upp. Þau þurfa að hætta að þurrausa ríkissjóði sína í vasa útlendinga og byrja að byggja upp eigin innviði. Úkraínuher þarf að hætta að fórna sér fyrir nokkra bæi og hugsa um stærri heildarmynd. Hætta að reyna sækja fram og pakka þess í stað í vörn nokkuð aftan við núverandi átakalínur sem eru að flosna upp þessa dagana.

Sé það rétt að Pútín muni ekki láta staðar numið við rússneskumælandi héröð Úkraínu og mögulega Moldóvu þá er vissulega vá fyrir dyrum og margt þarf að breytast frá því sem nú er. 

Vonandi er samsæriskenning utanríkisráðherra ekki rétt og að menn geti óhultir haldið áfram að tæma vopnageymslur sínar og sjóði og senda til Kíev í vissu um að Rússar hyggi ekki á frekar landvinninga. 

„Eigum enga möguleika í veröld Pútíns“

Stríðsherraverðlaun Nóbels

Tilnefningar til friðarverðlauna Nóbels eru að leka og er þar margt gott að finna. Meðal þeirra sem geta til­nefnt ein­stak­linga til verðlaun­anna eru fyrr­ver­andi Nó­bels­verðlauna­haf­ar, þing­menn og ráðherr­ar allra landa í heim­in­um og ákveðnir há­skóla­pró­fess­or­ar. Betri fulltrúa friðar á Jörðu er varla hægt að hugsa sér.

Recep Tayyip Erdogan, forseti Tyrklands, Volodimír Selenskí, forseti Úkraínu og Jens Stoltenberg, framkvæmdastjóri NATO, eru meðal þeirra sem tilnefndir eru til friðarverðlauna Nóbels í ár. Allir eiga það sameiginlegt að siga vopnuðum brjálæðingum á óbreytta borgara. 

Meðal fyrri verðlaunahafa má nefna Barack Obama, fyrrverandi forseta Bandaríkjanna. Hann hafði varla tekið við verðlaunafénu þegar hann hóf röð innrása og hernaðaraðgerða sem murkuðu lífið úr fjölda einstaklinga og þær aðgerðir halda enn þann dag í dag áfram að valda dauða og hörmungum fyrir venjulegt fólk. 

Einnig má nefna Al Gore, fyrrverandi varaforseta Bandaríkjanna, en boðskapur hans og annarra álíka spámanna heimsenda og hnatthlýnunar hafa komið í veg fyrir að fátækir Afríkubúar, meðal annarra, geti fengið aðgang að stöðugri raforku (með notkun jarðefnaeldsneytis) og lyft sér úr sárustu fátæktinni. 

Hin svokölluðu friðarverðlaun Nóbels eru smátt og smátt að snúast upp í andhverfu sína. Þau eru hin alþjóðlega íslenska fálkaorða (skammarverðlaun), veitt þeim sem kitla mest taugar fyrr­ver­andi Nó­bels­verðlauna­haf­a, þing­manna og ráðherr­a allra landa í heim­in­um og ákveðinna há­skóla­pró­fess­or­a.

Þeirra sem steyptu mörgum í glötun í nafni veiru, ætla sér að steypa mörgum í glötun í nafni loftslags, hafa fundið blóraböggul í Rússlandi fyrir öllu sem aflaga fer og vilja mögulega planta örflögu í hausinn á þér, útbúin bólusetningarvottorði og hæfilegri flokkun á skoðunum þínum, svona ef ske kynni að þú viljir taka lán eða kaupa steik sem er skorin úr alvöru, ferfættu dýri.

Erdogan tilnefndur til friðarverðlauna Nóbels

Ráðabrugg í ráðhúsinu

Mér finnst ástæða til að birta í heilu lagi frétt Morgunblaðsins um hugmyndir í Reykjavík um að leggja niður Borgarskjalasafnið, því fréttin er að mörgu leyti athyglisverð (feitletrun mín):

Morg­un­blaðið sagði frá því um helg­ina að starfs­fólk Borg­ar­skjala­safns­ins væri slegið yfir til­lögu borg­ar­stjóra um að leggja safnið niður. Svan­hild­ur Boga­dótt­ir borg­ar­skjala­vörður hafði aðeins heyrt af til­lög­unni í frétt­um, hafði lítið fengið að koma að und­ir­bún­ingi henn­ar og seg­ir að þetta muni koma niður á þjón­ustu við al­menn­ing, fræðimenn og borg­ar­stofn­an­ir. Borg­ar­stjóri lagði til­lög­una fram sl. fimmtu­dag í borg­ar­ráði en gerði það með leynd því að til­lag­an var trúnaðarmerkt og ekki birt.

Björn Bjarna­son finn­ur að þessu og seg­ir að ætla hefði mátt að „málið væri und­ir­búið á þann veg að efni þess þyldi dags­ins ljós“.

Þá bend­ir hann á að Borg­ar­skjala­safnið hafi fyr­ir þrem­ur árum vakið „at­hygli á að skjalameðferð vegna fram­kvæmda við bragga í Naut­hóls­vík stæðist ekki lög um skjala­vörslu og skjala­stjórn“. Þessu hafi sviðsstjóri hjá Reykja­vík­ur­borg lýst sig ósam­mála, sami sviðsstóri og vilji nú, ásamt borg­ar­stjóra, leggja safnið niður.

Borg­ar­stjóri hyggst spara með því að leggja niður safnið, og sann­ar­lega ekki vanþörf á því eft­ir óráðsí­una við Bragg­ann og margt fleira, en er þetta sparnaðarleið? Eða á ein­fald­lega að færa kostnaðinn yfir á ríkið, með því að senda gögn­in á Þjóðskjala­safnið? Hvað seg­ir ríkið við því?

Það mætti jafnvel kalla þessa frétt einhvers konar skoðanapistil með ágætlega rökstuddri samsæriskenningu: Þeirri, að Borgarskjalasafn sé óþægileg flís í rassi yfirvalds sem kann ekki að fara með fé skattgreiðenda og um leið að reka þjónustu sem mætti þess vegna klína á ríkisvaldið án þess að biðja um leyfi.

Samúð mín fyrir Reykvíkingum er mikil. Þeir reyna í kosningum eftir kosningum að losa sig við borgarstjórn Samfylkingar og Pírata en láta svo alltaf plata sig til að kjósa aftur sömu borgarstjórn til valda, fyrst með notkun Viðreisnar sem hækju og núna seinast Framsóknar og kannski næst VG eða einhvers nýs framboðs.

Samúðarkveðjur!

Ímyndaður heimur yfirvalda

Nýjasta framlag íslenskra yfirvalda til upplýsingaóreiðu, skautunar, blekkinga og áróðurs er ný skýrsla Fjölmiðlanefndar um upplýsingaóreiðu og skautun. Í henni kemur fram að þeir hópar sem þiggja svimandi fjárframlög úr vösum skattgreiðenda til að berjast gegn fordómum eru varla á ratsjá þeirra fordómafullu. Miklu frekar eru það þeir sem hafna ákveðinni lyfjagjöf sem njóta mestrar andúðar. Hötuðustu hóparnir eru þeir sem yfirvöld og strengjabrúður þeirra boða hatur og andúð á. Kannski það megi flokka sem árangursríka hatursherferð. 

Til að fá innsýn inn í ímyndaðan heim yfirvalda, þar sem rætt er um fordóma sem eru varla til staðar og litið framhjá gríðarlegum fordómum sem yfirvöld boða, má skoða þessa frétt RÚV. Þar er töluvert vitnað í svolítinn verkefnastjóra hjá Fjölmiðlanefnd, sem með réttu ætti að heita Nefnd til boðunar upplýsingaóreiðu og áróðurs. Tökum saman tilvitnanirnar í hann:

„Ég held að það sem útskýri upplýsingaóreiðuna hér á landi er að við erum að ganga í gegnum mjög viðkvæma tíma, það er alheimsfaraldur, beint inn í stríð og mikla verðbólgu. Þá erum við á viðkvæmum stað, fyrir óreiðu, fyrir fölskum upplýsingum,“

„Við þurfum að nota samfélagsmiðla á miklu ábyrgari hátt, tala saman eins og fólk, ekki eins og gervigreind eða algóritmi þar sem engar tilfinningar eru hluti af samtalinu,“

„Fólk virðist geta skrifað nánast hvað sem er á samfélagsmiðla, og jafnvel í fjölmiðla, um eitthvað sem þau eru engir sérfræðingar í og er bara í rauninni þeirra skoðun, og því er leyft að grassera undir niðri, og þegar það gerist þá kemur þetta upp á yfirborðið með meira hatri,“

Vonandi fær þessi maður góð laun og hefur efni á að vera í sem mestu fríi að gera eitthvað annað en tala við fjölmiðla, en það er önnur saga.

Hvað er hann að reyna segja hérna? 

Hann skammast út í gervigreindina sem sér um að fjarlægja skoðanir enda ýtir slíkt undir bergmálahella og skautun umræðunnar.

Hann skammast út í að hver sem er megi lýsa yfir sinni skoðun, sem einhvern veginn sleppur þá framhjá gervigreindinni. Hver sem er virðist meira að segja geta komið skoðunum sínum áleiðis „jafnvel í fjölmiðla“, og er þá illt í efni. 

Hann telur að viðkvæmir tímar leiði til aukinnar upplýsingaóreiðu og jafnvel fordóma. Um leið gefur hann til kynna að eingöngu svokallaðir sérfræðingar eigi að fá að tjá sig um ákveðin mál. Kannski þetta tvennt fari ágætlega saman?

Hvað vill hann? Sérfræðingaveldi? Frekari takmarkanir á tjáningu eða meiri tjáningu, gefið auðvitað að það sé rétt tjáning að hans mati? Vill hann að þeir fordómafullu fái að tjá sig og mæti þá andspyrnu, eða mega þeir ekki tjá sig utan bergmálshella sinna? 

Auðvitað stendur ekki steinn yfir steini, og ekki við öðru að búast. Fjölmiðlanefnd mætti leggja niður á morgun án þess að það hefði neinar slæmar afleiðingar í för með sér (nema tímabundið atvinnuleysi nokkurra verkefnastjóra og lögfræðinga sem yfirvöld koma á endanum fyrir í öðrum afkimum opinbers reksturs). Þessi nefnd talar út og suður um mikilvægi tjáningar, um fordóma sem eru varla til staðar og vandamál sem finnast ekki í raunveruleikanum og um nauðsyn þess að þagga niður í skoðunum fólks og ýta undir tjáningu svokallaðra sérfræðinga sem lítið vita. Sérstaklega eigi að koma í veg fyrir að rangar skoðanir komist í fjölmiðla.

Í þessum ímyndaða heimi yfirvalda þrífast innvígðir æðstuprestar hinnar opinberru áróðursvélar, á framfæri annarra. Við hin höfum ekki efni á að búa í ævintýraheimi. 

Upplýsingaóreiða og skautun í íslensku samfélagi

Hið opinbera stundar mikla og skipulagða upplýsingaóreiðu sem snýst um að sveigja fólk af leið sjálfstæðrar hugsunar og inn í mátulega stór hólf þar sem þess bíður gengdarlaus áróður og stundum einfaldlega blússandi lygar um ástand heimsins.

Til að mynda er okkur sagt að á Íslandi ríki mikið kynþáttahatur, að fordómar vaði uppi gegn innflytjendum og samkynhneigðum, að fólki sem líður illa í eigin skinni sæti ofsóknum og að samfélaginu sé stjórnað af litlum hópi miðaldra karlmanna sem haldi öðrum niðri.

En nú hefur hið opinbera afsannað eigin áróður með nýrri skýrslu, Upplýsingaóreiða og skautun í íslensku samfélagi. Þar kemur fram, eins og bent hefur verið á, að hötuðustu hópar fólks séu langt frá því að vera þeir sem stjórnmálamenn, fjölmiðlar og hagsmunasamtök hamra stöðugt á að séu helstu fórnarlömb haturs og andúðar.

Meðal þeirra hötuðustu eru til að mynda „andstæðingar bólusetninga“ og gildir þá einu hvort sú bólusetning snúist um að senda veiklaða veiru í líkamann til að kenna líkamanum á hana, eins og gert hefur verið í aldir, eða eitthvað gaddapróteinframleiðandi eiturglundur sem ræðst á líffærin og veldur nánast handahófskenndum skaða.

Ég hef gagnrýnt mRNA-efnin í kóvít-sprautunum frá því ég sá fyrstu rannsóknir árið 2021 um lélega virkni þeirra og mögulega hættulegar aukaverkanir (fyrir utan að hafa frá upphafi verið gagnrýninn á „safe and effective“ fullyrðingarnar sem komu eftir örlítinn þróunartíma efnanna). Er ég í hataðasta hópi íslenska samfélagsins? Tókst yfirvöldum að koma á nægilegri skautun til að gera mig fyrirlitinn og hataðan? Tókst upplýsingaóreiðu yfirvalda að jaðarsetja mig? 

Hver veit!

En mér er nokkurn veginn alveg sama. Ef reiðir neytendur sjónvarpsfrétta eru að leita að útrás þá má alveg beina henni að mér, og þarf ekki einu sinni að koma fram undir nafni.

Gjörið svo vel.