Flokkurinn sem var einu sinni stór

Mikið gengur nú á í fréttum um val eins stjórnmálaflokks á formanni. Gott og vel, þetta er stærsti flokkurinn þótt hann sé ekki mjög stór, og hefur mikil völd, bæði í dag og í sögulegu samhengi. En hann var einu sinni mjög stór. Hérna að neðan sést fylgi hans í Þjóðarpúlsi Gallup eins langt aftur í tímann og mér tekst að finna gögn (bláa línan). 

Hvernig varð mjög stór flokkur að helmingi minni flokki? Með því að klúðra málum? Framkalla heimskreppu og fjármálahrun? Nota almannafé til að hygla vinum sínum? Stuðla að spillingu og frændhygli? Mögulega. Þetta eru algengar útskýringar. 

En önnur gæti verið sú að flokkurinn hafi kastað stefnuskrá sinni í ruslið. Hætti að vera eini flokkurinn sem mögulega gat flokkast til hægri og varð í staðinn að þessu bragðlausa miðjumoði sem lofar öllu fyrir alla og framkvæmir með því að fjölga ríkisstofnunum. Til hvers að kjósa flokk sem þykist vera til hægri en er í framkvæmd raun á miðjunni og jafnvel vinstra megin við hann þegar upprunalega varan - miðju- og vinstriflokkarnir - eru ekki í slíku leikriti? 

Árið 2009 var skrifað í frétt:

Sjálfstæðisflokkurinn er ekki frjálshyggjuflokkur, að mati Bjarni Benediktssonar nýkjörins formanns flokksins. „Við erum hægriflokkur. Hægriflokkur vill ekki stjórna með boðum með bönnum. Hann vill treysta á atvinnulífið og vill halda skattheimtu í lágmarki. Við erum hinsvegar enginn frjálshyggjuflokkur," sagði Bjarni sem var gestur Íslands í dag fyrr í kvöld.

Gott og vel, fylgið hékk yfir 30% og á Íslandi kallar enginn sig frjálshyggjumann hvort eð er, nema örfáir klikkhausar eins og ég.

Svo var skrifað í frétt í febrúar árið 2011:

Ákvörðun formanns, varaformanns og sjö annarra þingmanna um að styðja núverandi gerð Icesve-samningsins hefur framkallað harkalegar deilur innan flokksins sem ekki sér fyrir endann á. ... Bjarni Benediktsson þykir hafa styrkt stöðu sína sem formaður flokksins með óvæntum stuðningi við Icesave-frumvarpið.

Gott vel, flokkurinn ennþá í 30-40% fylgi (enda samkeppnin við hina hreinu og sífellt óvinsælli vinstristjórn auðveld).

Þá gerðist þetta í janúar 2013:

EFTA dóm­stóll­inn hafnaði í dag öll­um kröf­um Eft­ir­lits­stofn­un­ar EFTA (ESA) í Ices­a­ve mál­inu en dóm­ur var kveðinn upp í Lúx­em­borg í morg­un. Þá var ESA og Evr­ópu­sam­band­inu gert að greiða máls­kostnað.

Sjálfstæðisflokkurinn hefur ekki mælst yfir 30% fylgi síðan og raunar fjarri því yfirleitt. Kannski vegna úrskurðar einhvers útlends dómstóls, kannski einhvers annars.

En boðskapur minn er þessi: Flokkur sem var einu sinni mjög stór er það ekki lengur og hefur ekki verið lengi og það er kannski ástæða fyrir því. Kannski að hann sé meira eins og bragðtegund af þunnu kaffi frekar en að vera sín eigin kaffiblanda. Kannski að hann hafi undanfarin ár saxað á eitthvað sem gæti kallast hugsjónir eða grundvallaratriði. Kannski af því að hann fór að sækja á þessa svokallaða miðju sem eru uppurin fiskimið. 

Kannski af því hann hætti að vera hægriflokkur og sendi atkvæði hægrimanna í allar áttir. Þessi 40% eða þar um bil sem áður áttu sér ekkert annað heimili þurftu nú að fara á vergang.

Skiptir þá máli hvort einn hugsjónalaus maður komi í stað annars? Mér sýnist ekki.

Ys og þys út af engu, en kjömsum aðeins á því samt. Það er ekki eins og það sé orkukreppa eða annað spennandi í gangi.

Segir Guðlaug hafa velt fyrir sér breytingum á verkaskiptingu

Fúla fjarvinna

Mikið hefur verið rætt um kosti og galla fjarvinnu seinustu misseri eða síðan flestum yfirvöldum heims datt í hug að kínversk nálgun á veiru væri betri en vestrænar aðferðir seinustu áratuga gegn ýmsum pestum.

Ég hef stundað einhverja fjarvinnu í um 15 ár eða síðan ég fékk mína fyrstu ferðatölvu í vinnunni (er nógu gamall til að muna eftir borðtölvu og landlínusíma). Ferðatölvan veitir svigrúm sem er stundum gott. Þurfi maður til læknis eða tannlæknis eða á von á sendingu eða þarf að skreppa á foreldrafund eða annað slíkt þá er oft betri nýting á tímanum að vinna að heiman eða vinna að heiman til hádegis og fara svo á skrifstofuna eða eitthvað slíkt.

Ég hef unnið frá Íslandi fyrir danskt fyrirtæki, frá Álaborg fyrir atvinnuveitanda í Kaupmannahöfn, tekið fundi í strætó og lestum, í gegnum síma, tölvur og ýmsan fjarfundabúnað, unnið einn að heiman svo vikum skiptir eða á litlum skrifstofum ýmist með samstarfsfólki eða fólki sem var að gera eitthvað allt annað.

Niðurstaða mín er þessi:

Að mæta á skrifstofuna með samstarfsfólki sem þú bæði vinnur og borðar hádegismat með, og færð þér jafnvel stundum í glas með, trompar allt.

Slíkt fyrirkomulag gerir vinnuna félagslega og félagslífið vinnutengt, og slíkt styrkir bæði vinnudaginn og félagslífið. Ég á marga góða vini og kunningja sem ég hef kynnst á vinnustaðnum í gegnum tíðina og eru þeir bæði hluti af mínu faglega tengslaneti og því félagslega. 

Enginn einstaklingur sem ég hef eingöngu unnið með í gegnum fjarvinnu tollir á sama hátt. Það eru bara andlit sem koma og fara. Safaríkasta samtalið er hið óskipulega við kaffivélina eða í hádegismatnum. 

Auðvitað þurfa ekki allir að vera sammála mér í þessu. Ég sá brandara sem gekk á veirutímum um að forritari nokkur hefði ekki fundið fyrir neinum breytingum: Væri hvort eð er alltaf einn við skjáinn og talaði ekki við nokkurn mann. Brandarinn um feimna nördinn og allt það. Sumir þurfa að ferðast langar vegalengdir í vinnuna og velja því að mæta aðeins sjaldnar til að spara tíma. Sumir eru einfaldlega truflaðir svo mikið á skrifstofunni að þeir þurfa að flýja annað.

En svo eru sumir sem líta á skrifstofuna eins og hálfgert fangelsi. Einu sinni var ég spurður að því hvort ég mæti sjaldan eða oft á skrifstofuna. Ég sagði oft - helst alltaf. Þá var ég spurður hvort það væri kvöð af hálfu atvinnurekandans. Nei, ég hélt nú ekki. Raunar er deildin mín til vandræða því í húsinu sem ég vinn í eru bara skrifborð fyrir 80% starfsmanna en í minni deild mætum við nánast öll alla daga sem raskar slíku skipulagi. 

Ég segi því fúla fjarvinna, en fínt að hafa möguleikann á henni. Eins og ill nauðsyn. 

Fjarvinnustarfsmenn vinna lengur og meira en aðrir

Veiran ræðst ekki á fremstu röðina

Í dæmigerðri frétt frá Kína, í þessu tilviki eitthvað um að háttsettur maður í kínverska kommúnistaflokknum hafi verið leiddur í burtu á stóru flokksþingi og ekki orð um það í kínverskum fjölmiðlum, þá vakti annað athygli mína: Útbreiðsla veiru.

Hún virðist stöðvast við fremsta bekk.

Apakettirnir og almúginn í aftari röðum er þarna múlbundinn í grímu en fremsta röðin - elítan, topparnir, efsta lagið - er grímulaus. 

Þetta vita auðvitað allir þessir prinsar sem halda veislur og borða á veitingastöðum án grímu í umhverfi grímuskyldu. Þeir vita að veiran er ekki fyrir þá. Hún er fyrir almúgann. Þessa á öftustu bekkjunum. 

Nú þegar vestræn vísindi hafa verið yfirgefin og hið vestræna málfrelsi í leiðinni, og í staðinn komin kínversk vísindi og kínverskt málfrelsi, þá er ekki laust við að maður sakni þess vestræna og óski þess að maður hefði staðið betri vörð um það. En það er aldrei of seint að spyrna við fótum.

FFP2 - nýjasta skammstöfun veiruprestanna

Breski miðillinn Daily Sceptic minnir okkur góðfúslega á að innan Evrópusambandsins eru endurnýjaðar hugmyndir um lokanir, grímuskyldu og sprautupassa. Ekki skulu mistök fyrri veirutíma endurtekin með ósamstilltum landlægum vísindum þar sem sumir segja eitt og aðrir segja annað. Nú skulu lögin knýja áfram aðeins meiri einsleitni þvert á landamæri.

Meðal töframeðalanna er notkun á hinum æðislegu FFP2 grímum, sem er nýjasta skammstöfunin sem þú þarft að læra. Þær eiga að virka rosalega vel! Miklu betur en taugrímurnar og skurðlæknagrímurnar! Söluaðili slíkra fyrirbæra bendir að vísu á að hár og skegg geti eyðilagt virknina. Kannski alskeggjaðir fái undanþágu? Vissara að safna skeggi til öryggis.

Börnin eru auðvitað notuð til að tromma upp hræðslu. Þau geta smitast, smitað aðra og veikst til lengri tíma! Slíkt er mögulegt! Úr plaggi ESB (bls. 7):

Taktu eftir orðalaginu "has been reported". Það hefði bara þurft eitt barn í öllum heiminum til að veikjast alvarlega til lengri tíma af COVID-19 til að standa undir svona loðnu orðalagi. Tölfræði, áhættumat og annað gott er hérna aukaatriði.

Safaríkasti bitinn hlýtur auðvitað að vera sá ásetningur ESB að bindast einhvers konar alþjóðlegum lagalegum böndum í veiruvörnum og minnka líkurnar á að útlagar veiruvarna, eins og Svíþjóð, geti vikið af leið án þess samt að koma verr út en þau ríki sem bókstaflega drápu eigið fólk úr veiruvörnum og gera enn. Úr plagginu (bls. 14):

Á meðan við höldum að allt sé að baki, lífið orðið venjulegt og jafnvel mögulegt að skipuleggja líf sitt þá sitja skriffinnarnir sveittir við lyklaborðin og skrifa sínar eigin áætlanir - fyrir þig. 

Og er þá gott að það er til eitthvað sem heitir óháð blaðamennska, oft uppnefnd samsæriskenningasmíði og falsfréttir. Ég geri lokaorð í umfjöllun eins slíks að mínum:

This is a very disturbing document. For those of us who still hold to the evidence-based pandemic strategies of pre-2020, premised only on mitigating impacts by expanding emergency healthcare capacity and finding safe and effective treatments, and not imposing intrusive, harmful and unproven methods of trying to prevent the spread of a disease that is anyway harmless to most people, this all bodes ill indeed for the current direction of travel.

Dagur verkfræðinnar, einhvern veginn

Í dag og á morgun er haldinn viðburður, Dagur verkfræðinnar. Allir velkomnir. Frítt inn. Dagskrá. Léttar veitingar. Gott mál!

Ég kíkti á dagskránna og var svolítið að vonast eftir mikilli áherslu á orku. Orka er af skornum skammti, Evrópa frýs í vetur, allir eru að tala um orkuskipti og Ísland í góðri aðstöðu til að nýta ýmis tækifæri.

En nei, lítið um slíkt. Einn fyrirlestur um rafbíla, sem er tækni sem hverfur vonandi sem fyrst nema fyrir smábíla í stórborgum. Einn fyrirlestur um raforkukerfið sem fjallar vonandi um mikilvægi Dísil-rafstöðva í afskekktum byggðum, eða ekki. Græn kjarnorka er efni eins fyrirlesturs, hvað svo sem það er. Búið.

Fyrir þá sem vilja vita hvaða hlutverki verkfræðingar gegna orkumálum á Íslandi er þessi Dagur verkfræðinnar sennilega tímasóun, nema léttu veitingarnar séu góðar. 

Mun betri er nýlegur viðburður þar sem niðurstöður vinnu á vegum Landsvirkjunar, Samorku og Samtaka iðnaðarins voru kynntar. Hér er svolítil mynd sem segir mjög mikið á einfaldan hátt:

Hvað þýðir þetta? Jú, að til að losna við olíuna þarf að virkja næstum því jafnmikið og er nú þegar búið að virkja og nýta svo þá raforku til að búa til eldsneyti sem er án aðkomu jarðefna (og peningagreiðslna til spilltra prinsa). 

Hérna geta verkfræðingar minnt á sig og sagt: Gott og vel, þú vilt vera án jarðefnaeldsneytis. Mig vantar þá bara rafmagn og málið er leyst. Rafmagn má nota til að kljúfa vatn og framleiða vetni. Vetni má binda við önnur frumefni og búa til eldsneyti sem getur knúið hvað sem er, rétt eins og olían eða gasið. Vetnið má líka nota beint sem orkugjafa á ýmsan hátt. Ekki gallalaust efni, en hægt að framleiða þar sem er rafmagn, og nota beint eða sem hráefni.

En ekki á Degi verkfræðinnar samt. Því miður.

Óþekka Truss

Liz Truss hefur sagt af sér embætti forsætisráðherra Bretlands eftir litla 45 daga í því. Hún fékk mótspyrnu, virkaði óörugg og sennilega þjarmað að henni úr öllum áttum.

Þjarmað að henni, segi ég.

Hún ætlaði sér til dæmis að bæta orkuöryggi Bretlands í ljósi ástandsins seinustu mánuði. Það þýddi að gefa leyfi á opnun fjölmargra nýrra olíu- og gaslinda. Skamm, Truss! Þetta kalla vinstrimenn að "wilfully vandalising the planet and threatening human life to satisfy ideological bloodlust". Já, hægriöfgar, sjáðu til! Olía og gas eru hægriöfgar! Og eyðileggur plánetuna! Og ógnar mannslífum! Viljandi!

Aukin orka til almennings og fyrirtækja gæti þýtt að Bretland nær ekki svokölluðum loftslagsmarkmiðum sínum. Hnattræn kólnun eða eitthvað slíkt. Skamm, Truss!

Á meðan er verðbólgan á himinflugi og orkuverð sömuleiðis. En vissara að gera ekkert í því sem styggir reiða vinstrið! Byggjum bara fleiri vindmyllur! 

Nú veit ég ekkert um Liz Truss nema það litla sem ég hef séð í fréttum undanfarna daga. Hún er mögulega skynsöm í fleiri málum en orkumálum. En hún þurfti að fara. Hún var að hrista of mikið í vespuhreiðrinu. Núna fáum við sennilega Partý-Boris aftur á sviðið. Gleðjist þeir sem vilja.

Liz Truss segir af sér embætti

Þessi ómannúðlegu Danir og innflytjendastefna þeirra

Kosningar eru handan við hornið í Danmörku. Mýgrútur flokka er í framboði og óvíst ennþá hvort hrúga vinstriflokka (þeir rauðu) eða hrúga hægriflokka (þeir bláu) nái meirihluta. 

Tekist er á um ýmis málefni en eitt mál er lítið sem ekkert rætt: Málefni innflytjenda. Engin áberandi áhersla er hjá neinum flokki að bæta í fjölda innflytjenda til Danmerkur. 

Ég er þá ekki að meina innflutning á vinnandi fólki sem finnur sér vinnu og stendur á eigin fótum. Í minni 15 manna deild í vinnunni eru fimm slíkir og þeim gengur vel. Raunar mjög vel. Þetta eru verðmætaskapandi einstaklingar með taugar til heimalandsins en finnst Danmörk bjóða upp á eitthvað sem býðst ekki þar, í bili.

Nei, ég er að meina innflytjendur sem þarf að halda uppi með opinberu fé.

Enginn flokkur er hávær um að fjölga þurfi slíkum. 

Ekki af því Danir eru rasistar eða ómanneskjulegir, eins og barnalegir íslenskir þingmenn virðast halda fram. Danir vilja hjálpa, leggja af mörkum og allt það, jafnvel að því marki að það grefur undan getu þeirra til að gera slíkt til lengri tíma. Þeir vilja bara ekki hrúga fólki í blokkir og sjá kynslóðir af bótaþegum alast þar upp.

Aftur.

Því þannig er staðan víða. Heilu hverfin eru talin óörugg, glæpatíðnin er þar svimandi og íbúar þar - sumir hverjir af þriðju kynslóð innflytjenda - hafa lítinn áhuga á að tala við innfædda og hvað þá vinna með þeim. Þeir búa í hliðar-samfélögum bótagreiðslna og glæpa.

Ekki af því þetta er vont fólk. Nei, það fæddist bara inn í kerfi sem mótaði það. Kerfi sem Danir hafa gefist upp á og vilja ekki framlengja. Fé til að aðstoða þá sem þurfa aðstoð má verja betur.

Á Íslandi virðist vera töluverð pressa á að endurtaka mistök Dana, Norðmanna og Svía. Kannski skiljanlega. Það er ekki alltaf hægt að heimfæra slæma reynslu annarra á sjálfan sig. Kannski gengur betur næst! Við gerum þetta öðruvísi og betur! 

En hvað sem því líður þá er innflytjendastefnan ekki kosningamál í Danmörku. Hún þarf að herðast og enginn heldur öðru fram. 

Kannski Íslendingar þurfi að endurskoða samskipti sín við ómanneskjuleg Norðurlöndin, eða hvað?

Lækning verri en sjúkdómurinn og enginn segir neitt

Hann er búinn, þessi heimsfaraldur, er það ekki? Enginn að tala um að skylda skólakrakka í bólusetningar (eða hvað?), lokanir að baki (eða hvað?), sprauturnar komnar í ruslið og leiðbeiningar um slíkar ekki lengur uppfærðar (eða hvað?), rekstur spítala kominn í eðlilegan farveg (eða hvað?) og almenningur byrjaður að frussa, faðma og fagna eins og enginn sé morgundagurinn (það er a.m.k. á hreinu). 

En bíddu nú við, gleymdist ekki eitthvað?

Gleymdist ekki að gera upp þennan tíma heimsfaraldurs? Þennan tíma lokana, skerðinga, mannréttindabrota, yfirgengilegra opinberra afskipta af lífum fólks og rekstri fyrirtækja og valdtöku embættismanna?

Já, auðvitað, og af góðri ástæðu: Fólkið sem var við völd situr enn sem fastast í stólum sínum og vill auðvitað ekki að neinn opni skúffur þess eða skápa fulla af beinagrindum.

En mæta þá ekki óháðir heimildamyndagerðarmenn á svæðið, og auðvitað höfundar bóka, greina, greininga og fyrirlestra, forsvarsmenn samtaka, læknar og prófessorar sem óttast ekki að verða vísað á dyr fyrir tjá sig!

Næstu 9 daga er hægt að horfa, alveg gjaldfrjálst, á heimildamynd sem umhverfist um þann merka mann, Dr. Anthony Fauci, og um leið um heimsfaraldurinn svokallaða, hér. Það „kostar“ bara að þú upplýsir nafn og netfang, og í mínu tilviki var það mitt eigið nafn og eigið netfang. Myndin er 1 klst 39 mín að lengd (1. hluti) en svo troðfull af efni, ummælum og tengingum að ég sé ekki að nokkur komi illa út úr áhorfinu. Jafnvel þeir sem eru ennþá að láta sprauta sig og bíða eftir næsta viðtali við einhvern hræðsluprestinn.

The Real Anthony Fauci - hugleiddu að kíkja á næstu dögum!

Lýðheilsa skiptir ekki mál. Landlæknir segir það

Heilbrigðisráðherra hefur boðað til lýðheilsuþings. Þar verður mikilvægi lýðheilsu rætt, eða eins og segir í fréttatilkynningu: 

Sam­kvæmt lýðheilsu­stefnu skulu stjórn­völd stuðla að því að lands­menn verði meðvitaðir um ábyrgð á eig­in heilsu, m.a. með fræðslu og vit­und­ar­vakn­ingu um gildi for­varna og heilsu­efl­ing­ar, svo sem á sviði nær­ing­ar, hreyf­ing­ar og geðrækt­ar.

En skiptir lýðheilsa máli? Forvanir? Heilsuefling? Nei, auðvitað ekki! Til að forða fólki frá veikindum hefur seinustu misseri verið talið nauðsynlegt að:

• Rægja fæðubótarefni og aðrar aðferðir til að næra líkamann og styrkja ónæmiskerfið
• Loka líkamsræktarstöðvum
• Sprauta ungt fólk gegn veiru sem er því nánast hættulaus (á meðan sprauturnar eru það ekki)
• Einangra eldra fólk og hraða hrörnun þess
• Fylla líkama okkar af stresshormónum, t.d. með ótta við „smit“, að snerta hluti og hitta fólk
• Lengja biðlista í heilbrigðiskerfinu
• Taka ferðalög af fólki
• Loka á súrefnisflæði með grímum
• Gera vínskápinn meira aðlaðandi í innilokuninni
• Skerða menntun og íþróttaiðkun krakka
• Loka krakka ítrekað og svo dögum skiptir inn í „sóttkví“
• Veikla ónæmiskerfi fólks með endurteknum lyfjagjöfum
• Skerða aðgengi fólks að fjölbreyttum upplýsingum og skoðunum á tímum mikillar óvissu
• Þurrka upp og sprengja húð fólks með allskyns hreinsiefnum við hverja hurð
• Troða pinnum í nefkok fólks eftir að hafa látið það húka í kulda og trekki úti í biðröð
• Þrýsta fólki frá fersku lofti útihátíða undir berum himni inn í lokuð rými innandyra, svo sem sóttvarnarhótel og sprautuhallir

Lýðheilsa? Nei, hættu nú alveg. Landlæknisembættið ber ábyrgð á því orðskrípi og henti í ruslið fyrir löngu síðan.

Það er undir okkur hinum komið að bera ábyrgð á eigin heilsu, nú eða vanrækja hana að einhverju leyti við ákveðin tækifæri ef það að lifa lífindu lifandi krefst þess (eins og að mæta í brúðkaupsveislu).

Lýðheilsuþing já? Frá þeim sem tröðkuðu á heilsu lýðsins í tvö ár? Mjög gott. Hvað næst? Að grænmetisætur og loftslagsprestar heimsins hendi í þing um mikilvægi hinnar blóðugu nautalundar í mataræði okkar?

Boðar til lýðheilsuþings

Ekki langt síðan Ísland var Kína Atlantshafsins

Í upphafi þessa árs var svokallaður heimsfaraldur á ferð. Grímur, sprautur, skimanir, lokanir, skerðingar, takmarkanir og annað gott. Um leið og yfirvöld aflýstu heimsfaraldrinum henti fólk grímum og sprautum í ruslið og tók upp eðlilegt líf með ferðalögum og faðmlögum. Við gleymdum öllu svo hratt að við gleymdum að heimta endurskoðun á öllum þessum biluðu skerðingum á lífum okkar. Því miður, enda hafa yfirvöld núna víða endurskoðað löggjöf sína með það að markmiði að geta skert allt aftur, afleiðingalaust.

Í Kína er þessu öðruvísi farið. Þar er ennþá heimsfaraldur í gangi og yfirvöld eru hreinlega að elska það. Við lesum um lokanir og skerðingar þar eins og Kína sé eitthvað furðuríki sem við eigum ekkert skylt með. En gleymdum við hver fann upp þvæluna sem flest yfirvöld í heimi keyrðu yfir hrædda þegna sína? Er hægt að lesa fréttir um heimsfaraldurinn í Kína án þess að rifja upp að sama rugl og bull var þvingað ofan í almúgann á Vesturlöndum fyrir ekki svo löngu síðan? Ekki jafnlengi. Ekki jafnhart. En engu að síður.

Blaðamenn sem skrifa um heimsfaraldurinn í Kína í dag mættu alveg spyrja sig að því hvaða hlutverki þeir gegndu þegar okkur var sagt að sprauta okkur og hylja andlit okkar með grímum. Blaðamenn gætu jafnvel spurt sig að því hvort þeir hafi verið misnotaðir, eða þeir látnir vinna ókeypis fyrir yfirvöld sem héldu í alvöru, í augnablik, að þau gætu stoppað nýjustu kvefpestina, og í leiðinni aflífa ungmenni í bílförmum með þunglyndi, sprautum og vonleysi.

Eða er betra að gleyma?

Engar tilslakanir væntanlegar í Kína