Samfylkingin: 90%. Aðrir flokkar: 10%

Það hefur væntanlega ekki farið fram hjá mörgum en nú er svo komið að Samfylkingin mælist með yfir 90% fylgi í skoðanakönnunum á meðan allir aðrir flokkar mælast samanlagt með tæp 10%. Að vísu kalla ýmsir flokkar sig öðrum nöfnum en Samfylkingin en þegar betur er að gáð er stefnuskrá Samfylkingarinnar – eða álíka fyrirbæris – ríkjandi plagg meðal flesta flokka. 

Þessi stefnuskrá er ekki mjög skýrt plagg og oft á reiki en rauði þráðurinn er vaxandi ríkisvald, fleiri reglugerðir, hærri beinir og óbeinir skattar (t.d. hærri skattar á fyrirtæki og hærri nauðungargjöld í lífeyrissjóðina), færri verðmætaskapandi störf og fleiri opinber stöðugildi. Það er svolítið óskýrt hvaða stefna ríkir í innflytjendamálum en yfirleitt er markmiðið að fjölga þeim sem treysta á opinbera framfærslu í gjafmildu velferðarkerfi, enda kjósa þeir sem þiggja slíkt yfirgnæfandi til vinstri.

Ekki er við Samfylkinguna sem stjórnmálaflokk að sakast. Hún er bara eins og hún er; hæfilega mikið á flökti, hæfilega langt til vinstri og hæfilega marktæk. Það er jafnvel ekki Samfylkingunni að þakka að stefnuskrá hennar er ríkjandi plagg í íslenskum stjórnmálum. Nei, velgengni Samfylkingarstefnunnar má skrifa á eltingaleik allra stjórnmálaflokka við skoðanakannanir og flótta þeirra frá hugsjónum. Þar hafa svokallaðir jafnaðarmannaflokkar alltaf staðið sig vel og því hafa næstum því allir aðrir flokkar reynt að verða slíkir, sem kaldhæðnislega hefur svo bitnað á atkvæðavægi hinna upprunalegu jafnaðarmannaflokka.

Sem gott dæmi um Eftirhermu-Samfylkingu má nefna Sjálfstæðisflokkinn. Hann er „enginn frjálshyggjuflokkur“ eins og formaður hans komst svo skýrt að orði á sínum tíma. Vissulega heldur hann landsfundi og þar er eitt og annað samþykkt, svo sem lægri skattar, minna ríkisvald, einfaldara regluverk og opnara hagkerfi – góðir hlutir! Raunin er samt yfirleitt (með fáum en veigamiklum undantekningum) að forystumenn flokksins kjósa með stærra ríkisvaldi, meira regluverki og jafnvel skertu viðskipta- og athafnafrelsi. Sem sagt, samkvæmt forskrift Samfylkingarinnar.

Annað dæmi um Eftirhermu-Samfylkingu er Vinstriflokkurinn, grænt framboð. Hann byrjaði sem róttækur sósíalistaflokkur sem stefndi í ævarandi stjórnarandstöðu með lítið fylgi en varð svo óvænt stór flokkur, fór að aðlaga stefnu sína að skoðanakönnunum, og varð að Samfylkingunni.

En undantekningar finnast. Miðflokkurinn hefur að einhverju leyti valið að skrifa sína eigin stefnuskrá, sem er að vísu ekki glæsilegt plagg en nógu frumlegt til að stuða blaðamenn Samfylkingarinnar. Ýmis ungliðasamtök ýmissa flokka, þar á meðal Sjálfstæðisflokksins, ríghalda í vonina um að hugsjónir skipti máli. Einn og einn þingmaður talar enn út frá eigin brjósti en uppsker fyrir vikið ekki ráðherratitil og í besta falli formennsku í einhverri fastanefnd Alþingis. Vonin lifir, en hún er veik og stendur á brauðfótum.

Það er með öðrum orðum lítið um fjölbreytni og fyrir vikið eru allir flokkar farnir að passa í sama mótið. Er slíkt ávísun á velgengni til lengri tíma? Dettur engum í hug að skapa sér sérstöðu og höfða til kjósenda á grundvelli hugsjóna og stefnufestu? Að vera ekki alltaf að lofa fé annarra og sértækum aðgerðum? Að velja ekki alltaf ríkisvaldið umfram frjálst samfélag? Hver veit! Er ekki hægt að biðja stjórnmálamenn um að svara einfaldri spurningu og taka svo afstöðu í kjörklefanum? Sú spurning gæti verið: Finnst þér að ríkisvaldið eigi að stækka, eða minnka – sinna fleiri verkefnum eða færri?

Það er mín skoðun að kjósendur vilji valkosti en ekki bara mismunandi umbúðir utan um sama innihaldið. Hleypum hugsjónum aftur inn í íslensk stjórnmál, takk.

Þessi grein birtist áður í Morgunblaðinu í dag og er aðgengileg áskrifendum blaðsins hér.

Tæknileg úrlausnarefni á borði stjórnmálamanna

Hvað gerir tæknimaðurinn þegar hann fær pólitískt vandamál?

Hann segir: Látið stjórnmálamennina um að leysa þetta!

Hvað gerir stjórnmálamaðurinn þegar hann fær tæknilegt vandamál?

Hann segir: Ég er með lausnina! Eða, fyrst þarf ég að láta skrifa mörg hundruð blaðsíður af skýrslum. Síðan þarf að krækja í fé skattgreiðenda. En ég er með lausnina!

Þar með er búið að útskýra megnið af dægurmálaumræðunni þar sem stjórnmálamenn eru að vasast í tæknilegum vandamálum.

Ódýrara að grafa draslið í holu

Næsta borgarlína?

Á meðan íslenskir stjórnmálamenn lofa tugmilljörðum í uppbyggingu á nýrri tegund strætisvagna (nema aðeins stærri en þeir í dag og fá að auki sínar eigin akreinar) sýna stóru bílaframleiðendurnir væntanlegum kaupendum framtíðina.

Í Amsterdam er ákaft unnið að því að búa göturnar undir sjálfkeyrandi bíla.

Í Kaupmannahöfn hafa sjálfakandi örlestir keyrt í næstum því 20 ár.

Það er ekki víst að sjálfakandi bílar leysi þann hefðbundna af hólmi en margir mundu eflaust vilja leggja bílnum á leið til og frá vinnu og lesa dagblaðið í staðinn eða sitja við tölvuna. Þeir sem þurfa tvo bíla í dag gætu fækkað niður í einn bíl. Þeir sem þurfa bara bíl stöku sinnum gætu notað deilibíla sem kæmu heim að dyrum og yrði svo keyrt með hefðbundnum hætti eftir það.

En hver veit!

Eitt er víst að enn eitt strætókerfið er ekki framtíðin, heldur fortíðin.

Sjálfekinn dráttarvagn

Málamiðlanir sem virka

Á Íslandi má selja rafsígarettur og vökva í þá en bara að uppfylltum allskyns skilyrðum. Dönsk löggjöf er nánast eins í þessum efnum.

Þetta er í sjálfu sér ágæt málamiðlun. Uppi eru háværar raddir sem vilja banna þessar vörur alveg og henda þar með öllum kröfum um merkingar, læsingar og innihald út um gluggann og vörunum inn á hinn svarta markað. Slíkt hefur ekki reynst vel. Í Bandaríkjunum hafa boð og bönn myndað mikið svigrúm fyrir ólöglega vökva sem innihalda olíu frá kannabisplöntunni og sú olía virðist vera stórhættuleg sem rafsígarettuvökvi.

Boð og bönn leysa einfaldlega engan vanda. Ólöglegur varningur, eða varningur sem býr við óbærilega mörg skilyrði, tekur val úr höndum neytenda og löglegra söluaðila og setur í hendur glæpamanna. Við erum að tala um neyslu á hinu og þessu sem yfirleitt er kallað ofbeldislaus glæpur og ætti alls ekki að vera glæpur.

Nei, það er enginn að tala um að fjarlægja hegningarlögin og gefa grænt ljós á barsmíðar, þjófnaði og morð.

Nei, það er enginn að tala um að rétta ungum börnum logandi sígarettur og kenna þeim að reykja.

Nei, það er enginn að tala um að blanda ungbarnamjólk með rauðvíni.

Nei, það er enginn að tala um að setja fulla unglinga undir stýri á kappakstursbíl og sleppa lausum í Ártúnsbrekkuna.

Ég er að tala um ofbeldislausar athafnir fullorðinna einstaklinga. Þær ber að heimila að öllu leyti. Og þá meina ég: Ef fullorðinn maður vill sprauta fljótandi heróíni inn í líkama sinn, og einhver er tilbúinn að framleiða og selja honum þann varning í frjálsum viðskiptum, þá á það ekki að vera á könnu lögreglu að skipta sér af. Neytendastofa getur þá gert athugasemdir við verðmerkingar, umbúðir og barnalæsingar heróínsins ef hún vill, en viðskiptin fá að fara fram án afleiðinga.

Þetta er sem betur fer og smátt og smátt að renna upp fyrir fleirum. Ég vona að sú þróun haldi áfram.

Rafrettuvökvinn Nasty Ballin innkallaður

Nýtt í fréttum: Það kostar að eignast börn!

Ekki veit ég hvað hefur farið úrskeiðis seinustu árin en svo virðist sem fólk hafi gleymt því að barneignir eru dýrar og tímafrekar (en borga til baka með öðrum hætti en peningum, vissulega).

Ég hendi því í eina sláandi fyrirsögn:

Barnafólk athugið! Barneignir eru dýrar og tímafrekar!

Þetta þekki ég ákaflega vel sjálfur. Konan mín hefur tvisvar farið í fæðingarorlof sem námsmaður og uppskorið miklu minna en lægstu atvinnuleysisbætur í svokallaðan fæðingarstyrk. Á meðan var mér vitaskuld gert að borga alla skatta í topp og fékk ekki einu sinni aðgang að skattkorti konunnar (í danska skattkerfinu) sem hefði getað drýgt launin töluvert.

En það er til töfraráð sem ég slæ líka upp sem fyrirsögn:

Sparnarráð! Haltu útgjöldum heimilisins undir tekjum heimilisins!

Þetta gæti þýtt að það þurfi að selja bílinn eða fá sér minni bíl, minnka við sig húsnæðið eða fresta því að stækka við sig a.m.k. tímabundið, fækka ferðalögunum og skipuleggja þau með góðum fyrirvara og kaupa notaðar flíkur í stað nýrra. Það þarf að versla inn á skynsaman hátt og láta hluti endast. En þetta ætti að vera hægt. Ég hef séð mörg dæmi þess.

Fyrir þá sem treysta á styrkjakerfið af einhverri ástæðu má benda á galopnar og aðgengilegar upplýsingar á viðeigandi heimasíðum þar sem allt stendur, svart á hvítu. 

Vonandi hjálpar þetta einhverjum.

Fær 158.000 krónur í fæðingarorlof

Hræðsluáróður byggður á ágiskunum

Í frétt á mbl.is er nú borinn á borð gengdarlaus hræðsluáróður.

Meðal vitleysunnar eru setningar eins og:

"Ekki hef­ur tek­ist að greina ástæðuna fyr­ir far­aldr­in­um í Banda­ríkj­un­um..."

Jú, ástæðan eru íblöndunarefni í ólöglegum vökvum sem innihalda virka efnið úr kannabisplöntunni. Þegar boð og bönn fóru að herja á rafrettur myndaðist svigrúm fyrir svarta markaðinn og þar eru menn lítið fyrir innihaldslýsingar, prófanir og annað slíkt.

"Í grein­ar­gerð sem lækn­ar í Norður-Karólínu sendu frá sér í síðasta mánuði kem­ur fram að talið sé að sjúk­dóm­inn megi rekja til auka­efna í ol­í­um ..."

Já, olíum úr kannabisplöntunni, sem sumar gerðir ólöglegra vökva innihalda.

"Þeim sem vilja hætta tób­aks­reyk­ing­um sé bent á að nota viður­kennda meðferð við nikó­tín­fíkn að höfðu sam­ráði við lækni ..."

Og hvernig hefur það gengið? Tyggjó, plástrar og munnspray höfða einfaldlega ekki til þeirra sem eru vanir að hafa eitthvað í hendinni og bera að munni sér. Hér tala ég fyrir hönd fjölmargra einstaklinga, þar á meðal sjálfs míns.

"Ekki sé þó mælt með að fólk snúi frá rafrett­um og aft­ur að tób­aks­reyk­ing­um, sem eru enn skaðlegri ..."

Það er samt þetta sem gerist ef rafretturnar eru gerðar og óaðgengilegar.

Hvað vakir fyrir blaðamanni að skila af sér svona einhliða og á köflum ósannri frétt? Ég spyr af einlægri forvitni því ég skil ekki tilganginn.

Er hann sá að auka enn á tekjumöguleika hins svarta markaðar? Að gera rafretturnar jafnhættulegar og önnur efni sem er búið að fara í stríð við og setja í hendur glæpamanna?

Staðreyndin er sú að rafretturnar eru miklu, miklu hættuminni en reykingar.

Staðreyndin er sú að langflestir þola ágætlega notkun á löglegum rafrettuvökvum. Þeir sem þola almennt ekki ryk frá umferð eða sót frá opnum eldi þola auðvitað ekkert og eiga ekki að vera viðmiðunarhópurinn.

Staðreyndin er sú að rafrettur eru ódýr og skaðlítill valkostur við tóbak, a.m.k. á meðan ríkisvaldið heldur að sér höndum.

Staðreyndin er sú að sumt fólk sækist alltaf í eitthvað og rafrettur eru frábær valkostur miðað við margt annað.

Innantómur, hálfsannur áróður er eldsneyti á ríkiskláfinn sem mun leiða til verra ástands en ef heima væri setið.

18 látnir vegna rafrettunotkunar

Grænkandi Jörð

Gefum okkur að örlitlar breytingar í samsetningu andrúmsloftsins í formi aukningar á koltvísýringi úr broti af prósenti í nálægt því prósent leiði til stórkostlegra náttúruhamfara í formi hlýnunar, kólnunar eða seinkunar á náttúrulegum sveiflum hlýnunar og kólnunar eða ýki slíkar breytingar.

Mun Jörðin kvarta? Eða lífríkið?

Nei, þvert á móti. Koltvísýringur er plöntufóður. Honum er dælt inn í gróðurhús í miklu magni til að örva vöxt. Hann leyfir litlum og veikbyggðum plöntum að stækka og dafna og um leið dýrunum sem lifa beint og óbeint af þeim.

Það er því alveg einstaklega kjánalegt að tala um að aukning á styrkleika koltvísýrings leiði til dauða Jarðar. Slík aukning mun þvert á móti auka og örva líf á Jörðinni.

Hvort veðrið breytist að ráði eða ekki í kjölfarið er önnur saga.

Hættum að eyða orku í ímynduð vandamál sem eru ýkt með hreinum lygum, takk.

„Þetta er dauðans alvara“