Lítil sönn saga um 'aðstoð'

Tekin héðan (og skal því skiljast í bresku samhengi):

I recently asked my friend’s little girl what she wanted to be when she grows up.

She said she wanted to be Prime Minister some day. Both of her parents, Labour supporters, were standing there, so I asked her, ‘If you were Prime Minister what would be the first thing you would do?’

She replied, ‘I’d give food and houses to all the homeless people.’

Her parents beamed. 

‘Splendid: what a worthy goal.’ I told her ‘But you don’t have to wait until you’re Prime Minister to do that. You can come over to my house and mow the lawn, pull weeds, and sweep my yard, and I’ll pay you £50.  

 

Then I’ll take you over to the supermarket where that homeless fellow hangs out, and you can give him the  £50 to use toward food and a new house.’

She thought that over for a few seconds, then she looked me straight in the eye and asked:  

 ‘Why doesn’t the homeless man come over and do the work, and you can just pay him the £50 ?’ 

I said, ‘Welcome to the  Conservative Party.’

Her parents still aren’t speaking to me.

Þróunarframlög skorin niður

Lausnarorðið er FRELSI

Margir halda að þeir sem berjast fyrir minnkandi ríkisafskiptum og lægri sköttum séu að bjóða upp á einhverjar „lausnir“. Þetta er misskilningur sem er þveröfugur við hitt sem rétt er. Frjálshyggjumenn boða engar lausnir. Þeir vilja bara samfélag þar sem þeir sem hafa lausnirnar fá frelsi til að prófa þær. Slík er ekki raunin þegar stjórnmálamenn, með sköttum og lögum, neyða alla til að samþykkja sínar lausnir.

Alltaf gaman að vitna í sjálfan sig. Þá sérstaklega nú til dags, þegar andstæðingar ríkis"lausna" Steingríms J. og Össurar Skarp. eru sífellt spurðir hvað þeir vilja "gera", ef ekki má þjóðnýta öll fyrirtæki sem fara á hausinn, skuldsetja skattgreiðendur á bólakaf 100 ár fram í tímann og framselja fullveldið til Brussel.

Svarið er: Hvað sem er, af hverjum sem er, sem gengur upp á hinum frjálsa markaði.

Ísland skipi sér á ný í fremstu röð

'Könnunarviðræður' finnast ekki í orðaforða ESB

Margir halda að það sé til eitthvað sem heitir "könnunarviðræður" í orðaforða ESB. Svo er ekki. Ríki sækir um aðild, eða ekki. Íslensk "samninganefnd" er ekki að fara segja við ESB: "Já sko, við erum að sækja um aðild, en í raun ekki, því við viljum bara sjá hvað þið segið." Þetta er íslenskum almenningi samt talið í trú um.

Hvað ESB varðar þá er aðildarumsóknin fullgild umsókn, og ESB er alveg sama hvort íslensk samninganefnd hafi lofað almenningi á Íslandi þjóðaratkvæðagreiðslu eða ekki. Fyrir ESB hafa íslensk stjórnvöld nú þegar umboð til að renna Íslandi inn í sambandið. ESB er alveg sama um allt tal íslenskra ráðamanna um "könnunarviðræður" og einfaldar eða tvöfaldar þjóðaratkvæðagreiðslur. Hún les bara stjórnarskrá Íslands til að sjá hvaða ferli þarf að fara í gegnum til að fullveldið megi formlega afhenta til ESB. Hvað segir stjórnarskráin um slíkt? Ég held að hún hreinlega banni slíka afhendingu!

Danir í kringum mig spyrja þessa dagana hvort það sé rétt, að Íslendingar vilji núna gerast aðilar að ESB í ljósi þess að Íslendingar hafa sótt um aðild. Nei, segi ég, því það er búið að segja íslenskum almenningi að um könnunarviðræður sé að ræða, og að meira að segja harðir andstæðingar ESB-aðildar hafi látið blekkjast af slíku tali. Danir hafa aldrei heyrt um slíkt. Þótt Svíar, sem núna eru í forsæti yfir sambandinu, nenni að lesa svona hálfa aðildarumsókn, þá segir það ekkert um hvað  samninganefnd ESB fær að heyra, eða næsta ríki sem tekur við forsæti ESB. Hvað ætlar íslenska samninganefndin að segja þegar henni er sagt að aðildarumsókn er aðildarumsókn, og ekkert annað sé uppi á borðinu? Ætlar hún að endurtaka þau skilaboð við íslensku þjóðina?

Eitt gott mun koma út úr því að Íslandi sæki formlega um aðild að ESB: Ríkisstjórnin missir enn einn blóraböggulinn sem afsökun fyrir því að gera nákvæmlega ekkert til að reisa efnahag Íslands við. Þeim fækkar nú ört, með Davíð Oddsson á brott úr Seðlabankanum, og ESB-aðild á borðinu. Hver ætli sá næsti verði?

Fréttaskýring: Rúmlega tuttugu hafa skráð sig úr VG

Ríkið brýtur öll lög og allar reglur

Nú veit ég að áfengislöggjöf Íslands (eða ólög öllu heldur) eru ekki heitasta málið í dag, en ef til vill má sjá auglýsingaherferð Vínbúðar ríkisvaldsins í stærra samhengi en blasir við í fyrstu.

Vínbúðin keyrir nú auglýsingaherferð til að auglýsa heimsendingarþjónustu sína á vefverslun sinni. Þægindin í fyrirrúmi ekki satt? Jú vissulega. Aðgengi að áfengi hefur aldrei verið betra, né heldur úrvalið þegar flakkað er um heimasíðu Vínbúðarinnar. Nóg úrval, allskyns dómar um hinar og þessar tegundir, og auðvelt að setja saman hagstæða innkaupakörfu eftir smekk og fjárráðum hvers og eins. Og fá heimsent.

Í áfengislögum segir:

20. gr. Hvers konar auglýsingar á áfengi og einstökum áfengistegundum eru bannaðar. Enn fremur er bannað að sýna neyslu eða hvers konar aðra meðferð áfengis í auglýsingum eða upplýsingum um annars konar vöru eða þjónustu.
Með auglýsingu er átt við hvers konar tilkynningar til almennings vegna markaðssetningar þar sem sýndar eru í máli eða myndum áfengistegundir eða atriði tengd áfengisneyslu, svo sem áfengisvöruheiti eða auðkenni, eftirlíkingar af áfengisvarningi, spjöld eða annar svipaður búnaður, útstillingar, dreifing prentaðs máls og vörusýnishorna og þess háttar.
Bannið tekur með sama hætti til auglýsinga sem eingöngu fela í sér firmanafn og/eða firmamerki áfengisframleiðanda. Þó er framleiðanda sem auk áfengis framleiðir aðrar drykkjarvörur heimilt að nota firmanafn eða merki í tengslum við auglýsingu þeirra drykkja, enda megi augljóst vera að um óáfenga drykki sé að ræða í skilningi laganna og ekki vísað til hinnar áfengu framleiðslu.

Einhverjar undanþágur eru tilgreindar, en ég sé ekki hvernig þær bjarga Vínbúðinni, með litríkri og aðgengilegri heimasíðu sinni, auk óbeinna auglýsinga á henni, geti skotið sér undan því að hafa framið lögbrot, ítrekað, og fremur enn. Það má ekki einu sinni færa fram umfjöllun um neyslu eða "hvers konar aðra meðferð áfengis" án þess að brjóta áfengisólögin.

Þegar málið er skoðað í stærra samhengi þá þykir mér ljóst að hér brjóti ríkisvaldið eigin lög, og það með glæsibrag. Þetta virðist vera gegnumgangandi þema hjá hinu opinbera. Norskur seðlabankastjóri er ráðinn í trássi við sjálfa stjórnarskránna. Upplýsingum er varða þingmál er haldið leyndum fyrir þingmönnum. Þjóðnýttar ritfangaverslanir, svo ekki sé talað um þær sem ríkið beinlínis stofnaði, á og rekur, keppa við þær einkareknu, sennileg í stórkostlegu trássi við samkeppnislög svokölluð. Ráðherrar ljúga úr ræðustóli Alþingis. Listinn er langur, og engan veginn tæmandi.

Lexían? Ef ríkið sjálft getur ekki framfylgt eigin lögum, er þá ekki best að afnema þau lög, og leyfa öðrum að vera memm? Það getur varla verið verra en hinn óþolandi tvískinnungur sem nú viðgegnst.

Blóðbað á kostnað skattgreiðenda

Heldur fólk að "gjaldeyrishöft" séu bara einhver tilskipun frá forsætisráðuneytinu? Heldur fólk að það að viðhalda þeim sé bara spurning um að taka pólitíska ákvörðun um slíkt?

Think again.

Seðlabanki Íslands er á hverjum degi að sprauta gjaldeyrisforða sínum á eftir niðurgreiðslum á íslenskri krónu. Þessi gjaldeyrisforði er tekinn að láni. Í hvert skipti sem 24 íslenskum krónum er skipt fyrir eina danska krónu (svo dæmi sé tekið), þá hellist erlendur gjaldeyrir sem svarar til 18 íslenskra króna á markaðsgengi út úr gjaldeyrisforða landsins (útlendingar vilja fá um 42 íslenskar krónur fyrir hverja danska - spurðu yahoo). 

Þessi gjaldeyrishöft eru skattgreiðslur framtíðar. 

Að halda á lífi skuldbindingum og ábyrgðum gjaldþrota banka er skattur til framtíðar. Að halda þessum bönkum frá gjaldþrotaskiptum er misskilin pólitísk góðmennska.

Það kæmi mér ekkert á óvart ef heiðarlegt fólk myndi í auknum mæli byrja að líta til svarta markaðarins þegar kemur að því að afla tekna og lífsnauðsynja. Kæmi það einhverjum á óvart?

Gjaldeyrishöft hugsanlega nokkur ár í viðbót

Álit aðallögfræðings Seðlabankans ekki velkomið

Nú þegar ríkisstjórn Íslands vill taka pólitíska ákvörðun um að samþykkja skuldbindingar umfram það sem kveðið er á í tilskipun Evrópusambandsins og íslenskum lögum um tryggingar innistæða, þá virðist ekki mega gagnrýna þá pólitísku ákvörðun án þess að vera stimplaður skósveinn fyrrverandi seðlabankastjóra, eða svo sýnist mér.

Álit þessa lögfræðings virðist vera óvelkomið í máli því bréfsefnið er ekki merkt Seðlabanka Íslands. Gott og vel. Þessi lögfræðingur ætti e.t.v. að hætta að reyna tala við ríkisstjórnina beint, og einbeita sér að blaðaskrifum, úr því ekki er hlustað á viðkomandi í utanríkismálanefnd. 

Einu sinni tjáði sig maður nokkur, þingmaður og nú ráðherra, sem "líffræðingur" en ekki vel tengdur pólitíkus í valdamikilli stöðu innan stjórnsýslunnar. Sá maður hafði í hótunum sem auðveldlega mátti skilja sem svo að ríkisvaldinu ætti að siga á ónefnt fyrirtæki eða einstaklinga. Sá maður situr núna í ríkisstjórn sem hefur engan áhuga á áliti lögfræðings sem starfar hjá Seðlabanka Íslands á einhverjum mestu umrótartímum íslensks fjármálalífs nokkurn tímann. Af því viðkomandi er að segja sitt álit. Já, en ekki álit hvers?

Ekki sama Jón og séra Jón.

Ekki formleg umsögn Seðlabanka

Þvert á móti

Helgi Hjörvar hefur margt að segja. Við flestu af því má segja: Þvert á móti!

Hvernig fara hjól efnahagslífsins af stað ef efnahagslífið er vafið óbærilegum skuldum um áratugi?

Hvernig væri að reyna leysa réttarfarslega óvissu um Icesave-skuldirnar (sem þó er ekki ýkja mikil) áður en landinu er drekkt í skuldir?

Af hverju þessi gríðarlegi áhugi á að þjóðnýta skuldir Icesave? Tilskipun ESB og íslensk lög segja skýrt að slík þjóðnýting er pólitísk ákvörðun, en ekki réttarfarsleg skylda íslenska ríkisins. Tryggingasjóður innistæða var jú einmitt settur á laggirnar til að... tryggja innistæður! Eða til hvers var hann annars stofnaður?

Efnahagsleg óvissa verri en skuldir

Áhersla á hraða umræðu?

Árum saman hefur Samfylkingin talað um að á Íslandi vantaði "umræðu" í þjóðfélaginu um ESB - að með "umræðu" tækist að fá þá sem vilja ekki að Ísland gangi í ESB til að skipta um skoðun. Að þeir sem væru andsnúnir aðild Íslands að ESB væru það einfaldlega vegna þess að þeir hefðu ekki rætt málið við neinn - væru bara búnir að skella í lás án þess að hafa allar staðreyndir á hreinu.

Gott og vel. Hvað gerist svo þegar Samfylkingin er komin í ríkisstjórn? Hún setur þingheimi fyrir lokadagsetningu á alla umræðu!

Auðvitað getur Samfylkingin gert þetta, því svo virðist sem þingmenn VG ætli að kyngja landsfundaráliti sínu um ESB-aðild ótuggðu niður til að sprengja ekki hina langþráðu vinstristjórn í loft upp. Þeir sem sögðu að Framsóknarflokkurinn hefði verið þægilegur samstarfsflokkur fyrir Sjálfstæðismenn ættu að tjá sig núna! Framsókn gortaði sig a.m.k. aldrei af "stefnufesti" eða "málefnalegum heilindum" eða öðru slíku. Framsókn tók hvert mál fyrir sig, vó og mat í pólitísku umhverfi hverju sinni, og tók síðan ákvörðun. Ekki uppáhaldsaðferðafræði mín, en aðferðafræði sem VG virðist hafa vanið sig á mjög hratt.

Það verður engin aukin áhersla á "umræðu" og "vilja þjóðarinnar" í málefnameðferð núverandi ríkisstjórnar. Það verður og hefur verið aukin áhersla á að knýja fram vilja ráðherra og þvinga einstaka þingmenn til að kjósa tafarlaust fyrir vilja þeirra. Sama hvað hver segir.

ESB-umræða heldur áfram á Alþingi

Verðhjöðnun er góð

Fréttamaður ætti að láta eiga sig að leika hagfræðing. Hann segir:

Verðhjöðnun getur hamlað hagvexti vegna þess að hún dregur úr hagnaði fyrirtækja og fjárfestingum. Einnig leiðir hún til þess, að neytendur reyna að fresta kaupum á neysluvörum í von um að verð lækki enn frekar.  

Ég skal alveg gefa fréttamanni það að hann er einfaldlega að apa upp hið "viðtekna", þótt það sé rangt.

Hef ekki langan tíma núna og læt mér því nægja að vísa í lesefni - sjá hér.

In a free market, the rising purchasing power of money, i.e., declining prices, is the mechanism that makes the great variety of goods produced accessible to many people. It does not make much sense to be concerned about falling prices.

Áfram verðhjöðnun í Svíþjóð

Málsvörn Íslands: Tilskipun ESB

Sjá seinustu færslu á þessari síðu um tilskipana- og lagalegar ástæður þess að íslenskir skattgreiðendur skulda breskum og hollenskum innistæðueigendum ekki krónu með gati.

Fyrirhugaðri málsókn hollenskra innistæðueigenda verður væntanlega auðvelt að hrinda, gefið að einhver íslenskur lögfræðingur kynni sér tilskipun ESB frá 1994 um tryggingarfyrirkomuleg innistæða, og íslensk lög frá 1999.

"Samninganefnd" Íslands í Icesave-málinu hefði haft gott af því að kynna sér tilskipanir ESB og íslensk lög um tryggingar innistæða. Kannski niðurstaða "samningaviðræðnanna" hefði þá ekki verið sú að lúffa í einu og öllu fyrir öllum kröfum Breta, án hiks, og skuldsetja Ísland á bólakaf til næstu áratuga.

Hollensk stjórnvöld afneita afskiptum