Hjarðónæmi

Endursmit! Bóluefni! 

Já, trommuslátturinn er byrjaður aftur, á fullu. Okkur stafar víst mikil hætta af veiru og haustið á að verða nýtt spraututímabil. 

Kaupir þetta einhver?

COVID-19 er núna orðinn landlægur sjúkdómur og samfélagið hefur byggt upp hjarðónæmi gegn honum. Það þýðir ekki, eins og WHO heldur fram, að enginn smitist. Það þýðir einfaldlega að við erum flest með einhverjar náttúrulegar varnir í ónæmiskerfi okkar sem mætir endursmiti með skilvirkum hætti og kemur í veg fyrir alvarleg veikindi. 

Nú fékk ég t.d. COVID-19 í janúar og börn mín nokkrum vikum seinna, eitt á eftir öðru, og dældu á mig veirum með hósta og hori á meðan þau fundu fyrir veikindum (í 1-2 sólarhringa). Ónæmiskerfi mitt fann ekkert fyrir þeim endursmitum. Nú er að vona að ég komist í tæri við veiruna sem fyrst til að halda ónæminu við. Þannig legg ég mitt af mörkum til hjarðónæmisins. Með endursmiti. Sem er gott.

Ef yfirvöld reyna hins vegar að koma í veg fyrir endursmit á mér þá veikja þau ónæmiskerfi mitt og grafa undan hjarðónæminu. Við færumst þá nær byrjunarreit þar sem veiran finnur sér í sífellu nýja einstaklinga sem veikjast mikið, framleiða margar veirur og koma þeim áleiðis á þá með veikt ónæmiskerfi, svo sem aldraða.

Endursmit er gjöf. Ekki láta sprauta það frá þér!

Endursmitum hérlendis hefur fjölgað verulega

Hinn daglegi efasemdarmaður

Ég varð fyrir því óláni að horfa á fréttatíma bæði Ríkisstjórnarsjónvarpsins og Stöðvar 2 í gær og leið eins og sama fréttastofa hefði sett saman báða fréttatíma, ef undan er skilin frétt um kött sem hafði skilað sér heim eftir langa fjarveru og kom bara fram í öðrum fréttatímanum. En sú tímasóun!

Miklu safaríkari fréttir má fá víða og vil ég sérstaklega nefna DailySceptic að þessu sinni. Þar á bæ liggja menn yfir rannsóknum og gögnum og komast að ýmsu sem ratar ekki í fréttatíma, enda þorir enginn virðulegur blaðamaður að segja annað en hinir virðulegu blaðamennirnir.  

Nokkrar hrífandi og nýlegar fyrirsagnir til að gefa smjörþef:

Another "Contain and Vaccinate" Country, Singapore, Has the Same Excess Mortality as Sweden

How the ONS Makes the Vaccines Look Good By Missing Millions of Unvaccinated From the Population

Spike Protein From Vaccine Can Persist in the Body For Months and Cause Debilitating Symptoms, Study Finds

Áróður öfgahægrisinna með álhatta? Rangtúlkanir? Falsvísindi? Þú veist ekkert um það frekar en efni annarra miðla nema opna grein, opna heimildir, skoða röksemdafærsluna og draga ályktun. Gerðu þetta í tvö eða þrjú skipti og þú færð smjörþefinn. Þú sérð mögulega að hér er efni á ferð sem skiptir máli en er ekki borið á borð neytenda að sjónvarpsfréttum. Þú sérð kannski ekkert bitastætt. Þér er kannski bara alveg sama, enda hamingjusamur vagn í lest á vegferð einhverrra sem þú treystir blindandi.

En engu að síður miðill sem mér finnst verðskulda athyglina. 

Zoëga-hnífurinn

Það er forvitnilegt að lesa um störf, reynslu og skoðanir Björns Zoëga, fyrrverandi forstjóra Landspítalans, núverandi stjórnarformanns hans og forstjóra Karolinska-sjúkrahússins í Svíþjóð. Hér er umfjöllun frá 2021 og hér er önnur nýleg, byggð á viðtali við Morgunblaðið. Hér er sláandi tilvitnun:

„Á ákveðnu ára­bili voru ráðnir fimm starfs­menn á skrif­stofu eða í stjórn­enda­störf hjá Land­spít­al­an­um fyr­ir hvern einn klín­ísk­an starfs­mann. Það geng­ur ekki til lengri tíma og reyn­ir veru­lega á þolrif þess fjár­magns sem sjúkra­húsið hef­ur.“

Þetta er það sem í daglegu tali kallast að safna fitu. Auðvitað geta verið einhverjar skýringar á þessu en þær duga væntanlega ekki til að útskýra af hverju hlutfallslega færri og færri hendur eru að handfjatla plástra og æðaleggi miðað við þá sem handfjatla pappír. 

Um leið má velta því fyrir sér hvort staðan sé svipuð innan annarra eininga opinbers reksturs. Hvað eru margar hendur hjá Reykjavíkurborg að handfjatla sópa, málningarbursta og bleiur og hvað eru margar að handfjatla pappír? 

Munu aðrir afkimar hins opinbera hljóta nærveru Zoëga-hnífsins, sem fjarlægir millistjórnendur og fjölgar afgreiddum verkum?

Líklega ekki, en það má vona.

Brostnar vonir lokunarsinna

Þegar yfirvöld voru hvað uppteknust af því að loka fyrirtækjum, gera fólk gjaldþrota og einmana, skerða menntun og félagslíf barna, gera ferðalög erfið og stundum ómöguleg og draga lífið út úr hagkerfinu samhliða svimandi söfnun skulda þá sáu margir tækifæri. Tækifæri til að byrja upp á nýtt! Byggja betur! Endurræsa! 

Alþjóðasamtök milljarðamæringa og siðblindra stjórnmálamanna (auk strengjabrúða þeirra) töldu til að mynda að heimurinn eftir veirutíma gæti verið heimur færri utanlandsferða og fleiri göngutúra í eigin bakgarði (eða það sem kallast "local experiences"): 

One of the positive impacts of the pandemic is that people are looking for local experiences and are spending more time with communities. So, the concept of community-based tourism is obviously one that puts the community at the core of every development, ensuring that it's engaged and empowered and that it benefits. 

Er ekki óhætt að segja að almenningur gefi skít í svona hugleiðingar og ferðist nú eins mikið og hægt er þrátt fyrir flöskuhálsa á flugvöllum?

Þeir sem gáfu út bækur sumarið 2020 þar sem endurræsing á samfélaginu var boðuð hljóta að finna fyrir vonbrigðum. Ekki ætlar að rætast mikið úr þessu, til dæmis:

COVID-19 has created a great disruptive reset of our global social, economic, and political systems. But the power of human beings lies in being foresighted and having the ingenuity, at least to a certain extent, to take their destiny into their hands and to plan for a better future. 

Kolaorkuverin eru að opna aftur. Þeir sem áður ætluðu ekki að bora eftir meira gasi gera það núna. Heimurinn er að klofna í hernaðarbandalög. Almenningur í Evrópu fær að frjósa næsta vetur. Hungursneyðir eru á uppleið og fátækt á heimsvísu að aukast. Gjaldþrot ríkissjóða og fall ríkisstjórna blasa víða við. Skuldirnar eru orðnar óviðráðanlegar og gjaldmiðlarnir að verða verðlausir. 

Allt eru þetta afleiðingar veirutíma sem sumir töldu að væru frábært tækifæri. Þeir voru það ekki. Lokanir, skerðingar, takmarkanir og lokanir voru eiturpillur sem hafa nú náð til allra líffæranna, nema auðvitað í fjárhirslur milljarðamæringanna sem hafa tútnað út sem aldrei fyrr.

Við leyfðum þessu að gerast. Við hlýddum. Við létum ráðskast með okkur. Við settum á okkur grímur og létum lokka okkur í sprautur. Og við súpum nú seyðið af fylgispektinni.

En ljósið í myrkrinu er að fólk virðist hafa fengið nóg af heilaþvættinum. Það ferðast nú og dælir koltvísýringi í andrúmslofið. Það kaupir hluti. Það reynir að endurheimta sitt fyrra líf. Kannski of lítið of seint, en það reynir, og það er ánægjulegt.

Aðeins fjórum sinnum verið fleiri ferðamenn í júní

Af hverju eru Bandaríkin að senda neyðarbirgðir sínar af olíu til Kína?

Það er skiljanlegt að einhver furði sig á því að neyðarbirgðir Bandaríkjanna af olíu séu að einhverju leyti að rata til Kína, og yfirvöld hafa ekki hugmynd um það! Kannski framkvæmdavald Bandaríkjanna sé of upptekið af því að endurtaka setningar til að vita hvað er á seyði.

Ein hugmynd að svari er þessi:

What is most notable is that a third cargo headed to US arch-enemy, China, which is now directly benefiting at the expense of US consumers as a result of Bidens escalating panic to undo the consequences of his catastrophic green policies by selling the most valuable US assets directly to Beijing!

But what is even scarier is the following exchange, in which the White House simply had no response when asked if the US is selling its emergency reserve oil to China.

Furðulegt, vægast sagt. 

Vesturlönd eru búin að eyðileggja orkuöryggi sitt undanfarin ár. Þau eru að einhverju leyti að snúa frá slíkri sjálfseyðileggingu núna en sennilega er það of lítið, of seint.

Sem betur fer á ég íslenskar lopapeysur á mig og mína þegar næsti vetur gengur í garð hérna í Danmörku og valið stendur hjá mörgum á milli þess að kaupa í matinn eða hita húsnæðið. Nema auðvitað að hvorugt verði mögulegt. Þá fara heykvíslarnar á loft!

Gífurlegar kola-, olíu-og gasauðlindir Úkraínu

Einn reyndasti blaðamaður Íslands, af mörgum talinn sérfræðingur um ýmis flókin mál, skrifar í frétt á visir.is:

Allt frá upphafi innrásarinnar hafa Rússar reynt að mála sig upp sem fórnarlamb útþenslustefnu NATO, þegar þeir eru í raun að ásælast gífurlegar kola-, olíu-og gasauðlindir Úkraínu sem helst er að finna í Donbas.

Maður veltir því fyrir sér úr því svona setning sleppur í gegnum huga og lyklaborð blaðamanns og framhjá fréttastjóra og ritstjóra: Er þá eitthvað að marka annað í grein hans?

Því augljóslega er þetta kolrangt. Rússum munar ekkert um kola-, olíu- og gaslindir Úkraínu. Þeim munar jafnvel ekkert um iðnaðinn í Úkraínu sem er mikið til í austurhluta landsins. Þeim munar mögulega um kornið og annan landbúnað en ekki að því marki að rándýrt stríðsbrölt réttlæti slíkt. 

En ef blaðamaður telur Rússa fyrst og fremst vera að ásælast hinar svokölluðu gríðarlegu kola-, olíu- og gasauðlindir Úkraínu og að það sé aðalmarkmið þeirra í Úkraínu þá er ég hræddur um að hann hafi ekki unnið heimavinnuna sína, treysti á gallaðar heimildir, hafi ekki kynnt sér málin af neinni dýpt og sé mögulega ekki að reyna koma áleiðis frétt, heldur áróðri.

Og nóg er nú samt af spellvirkjum sem má skrifa á Rússa að menn þurfi ekki að skálda upp slík! Það er að segja, ef menn nenna að kynna sér málin með það að markmiði að upplýsa okkur neytendur frétta um gang mála.

Uppkast og Úkraína

Ég stend mig að því að vísa oftar og oftar í efni á hinni íslensku streymisveitu Uppkast, sem ber hin skemmtilegu einkunnarorð: Þar sem Íslendingar láta sig streyma.

Það er kannski ekki skrýtið. Þetta er streymisveita þar sem íslenskan er í hávegum höfð. Stundum leikin, stundum sungin, stundum eftir handriti, stundum í spjalli. Hún kostar það sama á mánuði og allar þessar erlendu og hægt að spila með öllum algengustu aðferðunum (tölvu, Apple TV, Android TV osfrv.) en er frábrugðin að því leyti að peningurinn rennur í vasa íslensks þáttagerðarfólks og listamanna.  

Sem dæmi um efni á Uppkast má nefna íslensku heimildamyndina Úkraína: Ragnarök. Ég sá hana áður en Rússar hófu innrás sína í Úkraínu og hún veitti mér góðan undirbúning til að skilja atburðina þar í landi betur. Heimildagerðarmaðurinn kann að segja frá og blandar staðreyndum og mannlegum raunveruleika vel saman. 

Hann lætur sig meira að segja hafa það að heimsækja kjarnorkuver í niðurníslu og virkt átakasvæði stríðandi fylkinga, fyrir utan að spjalla við fólk af öllu tagi og segja sögu þess.

Uppkast er orðið ómissandi fyrir mig. Krakkar geta fundið afþreyingu og námsefni, fullorðnir geta horft á viðtöl og kvikmyndir, unglingar geta fundið líkamsræktaræfingar og allir í raun eitthvað við sitt hæfi. Allt á íslensku, allt unnið af mikilli ástríðu, allt þess virði!

Ég mæli með því að prófa ókeypis áskrift í viku og sjá svo til. 

Fórnarlömb bólusetninga segja sögu sína

Á íslensku streymisveitunni Uppkast heldur Margrét Friðriksdóttir á Fréttinni úti viðtalsþættinum Hin hliðin þar sem hún fær til sín gesti til að ræða reynslu sína af atburðum seinustu tveggja ára: Bólusetningarnar, skaða, áróður og fleira.

Í nýjasta þættinum stíga tvær hugrakkar konur fram og segja sögu sína. Önnur er orðin ófrjó vegna breytinga í heiladingli í kjölfar bólusetninga en um leið á blæðingum á tveggja vikna fresti. Hún heldur utan um hóp á fésbókinni fyrir íslenskar konur sem hafa lent í allskyns vandræðum í kjölfar bólusetninga. Sá hópur telur tæplega þrjú þúsund konur í dag.

Hin er orðin að sjúklingi, orkulaus og getur ekki hreyft sig án þess að finna fyrir mæði. Hjartað í henni hefur stækkað og læknar loksins að taka hana alvarlega. 

Viðmælendur tala um skort á upplýsingagjöf, áróður, skilningsleysi og afneitun yfirvalda á afleiðingum bóluefnanna. 

Ég ætla rétt að vona að fólk sé hætt að láta plata sig í þessar sprautur og að fórnarlömbin láti yfirvöld ekki komast upp með að hafa látið eitra fyrir sér. Fyrsta skrefið er auðvitað að hugrakkar konur stígi fram en það næsta að við hin hlustum og gerum mál úr þessu. Að við segjum við strengjabrúður yfirvalda að þær geti tekið sinn áróður og stungið þar sem sólin skín ekki. Að við öll í næstu áróðursherferð segjum: Nei takk. 

Takk, fjölmiðill!

Ég vil hér með færa Morgunblaðinu sérstakar þakkir fyrir að draga að borðinu fjölbreytt sjónarmið og umræðu frá ýmsum hliðum, og víkja þar með frá heilalausum einhliða áróðri sem byggist á því að einn maður eða eitt embætti, og trúaðir fylgjendur, hafi öll svörin.

Nánast frá upphafi hefur verið hægt að bera saman svokallaðar aðgerðir á milli svipaðra svæða og komast að þeirri niðurstöðu að það eina sem skiptir máli er að labba ekki hóstandi að næsta manni. Grímur, sprautur, spritt, lokanir á lífum barna, einangrun aldraðra og hvaðeina annað hefur einfaldlega skapað fleiri vandræði en ein veira getur valdið.

Þetta kemur sífellt betur fram með meiri gögnum.

Takk, Morgunblað, fyrir að opna á þá afhjúpun í íslensku samhengi!

Takmarkanirnar ekki breytt neinu á endanum

Svolítil mótmæli bænda

Hollenska ríkið ákvað um daginn að strengja slíka ól um háls hollenskra bænda að margir töldu lífsviðurværi sínu ógnað. Hvað gera bændur þá? Jú, mótmæla (auk sjómanna þar á bæ). Ekki bíða eftir umfjöllun um slíkt á þessum hefðbundnu fjölmiðlum. Kíktu á frettin.is, Zerohedge, Rebel News eða samfélagsmiðla. 

Þú fréttir ekki af raunverulegu innihaldi mótmæla kanadískra vöruflutningabílstjóra í gegnum fjölmiðla. Fjölmiðlar segja þér lítið nothæft um svimandi verðbólgu. Þeir fjalla ekki um nýjustu rannsóknir á sprautunum sem fólk var hvatt til að setja í sig gegn kvefpest. Og nú þegar hollenskir bændur stífla innviði Hollands þá er lítið að frétta, bókstaflega.

Veruleikaflótti fjölmiðla er kominn á slíkt stig að maður fer að afgreiða þá eins og krakka sem ímyndar sér skrímsli undir rúminu í stað þess að spá í snjóflóðinu á leiðinni ofan frá. Ónothæft efni með öllu, þótt maður fyllist vissulega meðaumkun.