Aðrar veirur finnast enn, eða hvað?

Eftir 20 mánuði af stanslausri áherslu á eina tiltekna veiru (á kostnað krabbameinsskimana, skólagöngu barna, heilbrigðis félagslífs, fjölmargra atvinnugreina, félagslegs þroska, andlegrar heilsu, lífsviðurværis flestra í heiminum osfrv) er eins og læknastéttin hafi á einu bretti glutrast niður.

Hún talar ekki um að hafa fundið upp skilvirkar meðferðir.

Hún talar ekki um að hún sé búin að ná þessu með árstíðarsveiflur, áhættuhópa og vinnureglur á spítala.

Miklu frekar mætti telja að allt bókasafn læknavísindanna seinustu hundruð ára hafi fuðrað upp og menn byrjað upp á nýtt í upphafi ársins 2020 undir leiðsögn Kínverja. 

Ég fékk þetta skeyti (um íslenskan veruleika):

fólk er byrjað að veikjast í kringum mig (ekki covid en öll bólusett fyrir 6 mán eða meira) og læknarnir vita ekkert hvað er að eða hversvegna þau eru að veikjast

Það er nefnilega það. Flensa? RS-vírus? Nóró-veiran? Svo virðist ekki vera. Hvað þá? Óvitað! 

Aukaverkanir vegna sprautu? Stökkbreyttar veirur? 

Þessu er ekki hægt að svara. Læknavísindin sem voru tekin upp í janúar 2020 hafa engin svör. Sprauturnar sem hafa síðan þá verið innleiddar án langtímarannsókna hafa kannski ekki enn sýnt sinn rétta lit. 

Vonandi á einhver læknir afrit af læknisrannsóknum mannkyns fram til ársins 2020. Kannski leynist eitthvað nothæft þar, þrátt fyrir allt.

Furðuleg aukning í þrýstingi á að láta sprauta sig

Eftir 20 mánuði af veiru hefði maður haldið að samfélag manna væri búið að finna leiðir til að lifa með veiru. Það er búið að sprauta flesta í ríku löndunum og á að halda því áfram með ítrekuðum sprautum í sérstaklega áhættuhópa, lítur út fyrir að dauðsföllum á heimsvísu sem skráð eru á veiru fari fækkandi, margar meðferðir reyndar og margreyndar til að takast á við veiru og nýjar á leiðinni, búið að kortleggja áhættuhópa rækilega og jafnvel búið að renna upp fyrir einhverjum að árstíðarsveiflur séu viðbúnar.

Samhliða þessu ætti að hafa runnið upp fyrir einhverjum að stjórnlaus skuldsetning til að fjármagna lokanir og frelsissviptingar er ósjálfbær og jafnvel hættulegri en veiran, óbeinar afleiðingar sóttvarnaraðgerða búnar að taka mörg líf og í mörgum tilvikum munu halda áfram að taka líf í framtíðinni og veiruaðgerðir búnar að gera suma ofurríka á meðan aðrir fóru í ræsið. 

Bætum því svo við að hin svokölluðu bóluefni eru ekki mikið meira en persónuleg vörn gegn alvarlegum veikindum í besta falli (eins og fæðubótarefni og góður nætursvefn), gefið að þau geri ekki þá sem þau þiggja að öryrkjum eða líkum.

Bætum því svo að lokum við að þessar aðgerðir svokölluðu hafa í besta falli frestað hinu óumflýjanlega (gegn gríðarlegum fórnarkostnaði) eða verið eitt stórt leikrit án nytsemi. Grímur, tveggja metra reglur og lokanir skóla eru brandarar sem halda áfram að vera sagðir þótt allir séu löngu hættir að hlægja.

Í ljósi alls þessa hefði maður kannski haldið að veiran missi smátt og smátt stöðu sína sem hið eina sem skiptir máli.

En hið öfuga er að gerast.

Í Danmörku virðist almenningur núna vera tilbúinn að mismuna á grundvelli heilsutengdra ákvarðana.  

Í Austurríki á beinlínis að banna ákveðnum einstaklingum að taka þátt í samfélagi manna.

Í Ástralíu er auðvitað búið að innleiða mjög bragðsterka tegund af fasisma.

Á Íslandi er verið að endurtaka haustið 2020 og kenna örfáum ósprautuðum hræðum um.

Listinn er mögulega endalaus og þekur allan heiminn og það finnst mér furðulegt. Við þekkjum þessa veiru. Við kunnum að takast á við hana. Hún er ekki einhver svartidauði sem tæmir heilu dalina. Hún leggst þungt á suma en ekki aðra, eins og flensan. Hún stökkbreytist eins og allar veirur. Hún er sigruð af langflestum sem mynda svo mótefni sem ver ekki bara þá sem hafa það heldur aðra í kringum þá, og er miklu betri vörn er glundrið úr tilraunastofunum. Það er engin ástæða til að moka þúsundum milljarða í vasa lyfjafyrirtækja sem framleiða gölluð bóluefni til þess eins að geta framleitt gallaðar meðferðir.

En þetta er ekki staðan. Eftir því sem við vitum meira, getum meira og lærum meira, þeim mun harðar er gengið fram að láta sprautur, sem hafa augljóslega lítið að segja í baráttu gegn smitum, ná til allra! Ekki bara þverhausa meðal fullorðinna heldur ungra barna. Allra!

Eða réttara sagt: Allra í hinum ríku löndum.

Þetta er fullkomlega óskiljanlegt. Ég sé ekki rökin. Mér finnst freistandi að leita til órökréttra skýringa til að finna rökrétta skýringu.

Boða útgöngubann fyrir óbólusetta í Austurríki

Gamalt vín í gömlum belgjum

Þórólfur Guðnason sóttvarnalæknir syngur nú enn einu sinni sama stefið:

Ef við grípum til harðari aðgerða þá væntanlega mundi það standa styttra yfir og náum tökum á þessu fyrr og getum þá aflétt fyrr.

Trúir þessu einhver? Hvað tók langan tíma að hrista af sér það sem Þórólfur kallar „mjög harðar aðgerðir“ haustið 2020? Tók það ekki allan veturinn? Voru ekki fjöldatakmarkanir þar til fór að vora almennilega í ár? Það er þá annað árið í röð þar sem „aðgerðir“ eins og fyrir mikla tilviljun fóru að skila „árangri“ með hækkandi sól og hlýnandi veðri.

Ekki að veðrið ráði öllu en sjáum hvað setur nú þegar stefnir í annan lokunarveturinn í röð og þriðja vor veirunnar. 

Annars má alveg fara að hugleiða hvort smit og innlagnir á spítala hangi endilega jafnsterkt saman og sóttvarnalæknir segir. Svona lítur þetta tvennt út í Danmörku (smit að ofan og innlagnir að neðan):

Ef þessar sprautur hafa nokkuð til síns ágætis þá er það víst að draga úr alvarlegum veikindum og þar með innlögnum. Nú þegar fólk er búið að láta smala sér í sprauturnar á það þá ekki heimtingu á því að takmarkanir vegna smita séu rökstuddar með öðru en hræðsluáróðri og endalaustu væli og skæli í illa reknum spítala undir lélegum heilbrigðisráðherra?

Eða á að láta eins og sprauturnar hafi ekki neitt að segja og hafi fyrst og fremst áorkað því að stráfella íþróttafólk á besta aldri?

Stærðfræðingurinn

Sérðu muninn?

Lengri dagar í styttri vinnuviku, eða?

Er hægt að stytta vinnuvikuna með því að lengja vinnudagana? Er hægt að fækka vinnustundum með því að lengja vaktirnar? 

Ég spyr svona kjánalega því ég hef ekki séð betur en að íslenskir hjúkrunarfræðingar hafi haft nóg að gera seinustu misseri og jafnvel ár og hafi varla undan. En svo les ég í svolítilli frétt (áhersla mín):

„Hjá okk­ur er mik­ill skort­ur á hjúkr­un­ar­fræðing­um. Hann hef­ur verið lengi og út­lit fyr­ir að svo verði áfram,“ seg­ir Sig­ríður Gunn­ars­dótt­ir, fram­kvæmda­stjóri hjúkr­un­ar á Land­spít­al­an­um. Stytt­ing vinnu­vik­unn­ar hef­ur ekki dregið úr skort­in­um.

Hérna er eitthvað sem passar ekki nema ég afhjúpi hérna skilningsleysi mitt á mönnun og vaktaskipulagi hins íslenska heilbrigðiskerfis. 

Einhverjir spekingar ákveða að stytta vinnuviku hjúkrunarfræðinga í miðjum bullandi skorti á þeim og halda í þá styttingu í „miðjum heimsfaraldri“ eins og menn tala um okkar tíma.

Þetta skil ég sem svo að vinnustundum þeirra í venjulegri viku fækkar og fleiri einstaklinga þarf til að ná ákveðinni mönnun yfir vikuna. Er það rétt skilið?

Á sama tíma eru fáar starfsstéttir undir meira álagi. Er það þá innan vinnudagsins? Eða eru hjúkrunarfræðingar að vinna aukavaktir í gríð og erg? Væntanlega fylgir slíku álagsgreiðslur en vinnuvikan er varla styttri eða hvað? 

Hvað er þá framkvæmdastjóri hjúkrunar á Landspítalanum að tala um? Að það sé ekki til fé fyrir álagsgreiðslunum? Að hjúkrunarfræðingar séu í raun að njóta stuttrar vinnuviku með nægum tíma fyrir hvíld og afslöppun?

Kannski einhver lesandinn geti hjálpað mér.

Vantar 200 til starfa á LSH

Á meðan í raunveruleikanum

Sjónvarpsfólk á vegum þáttarins Good Morning America (GMA) var í morgun statt upp í Hellisheiðarvirkjun að fjalla um Orca sem er samstarfsverkefni Carbfix og svissneska fyrirtækisins Climeworks.

Gott mál. Íslenskt hugvit, loftslagsbreytingar og það allt.

Á meðan, í raunveruleikanum, nokkrir molar úr fréttabréfi sem berst mér reglulega:

• Canada’s Oil Sands on Track for All-Time High. Despite the ongoing COP26 hype, Canada’s oil sands producers are on track to reach an all-time high production rate of 3.5 million b/d by December amidst a nationwide move to focus on tight budget discipline and higher dividends.
• China’s Coal Production Reaches Multi-Year Peak. Chinese authorities reported that daily average national coal output reached 11.93 million tons over the first week of November, setting the scene for further price declines as Beijing is doing its utmost to alleviate the risks of a prolonged energy crunch.
• Venezuela Uses Sanctions Calm to Increase Output. Out of the public eye for several months, Venezuela’s national oil company PDVSA raised overall production to more than 600,000 b/d last month as it received Iranian condensate to dilute the extra-heavy crude from the Orinoco Belt.

Hvað segir þetta okkur? Kannski nokkra hluti:

• Blaðamenn fylgjst ekki með og segja okkur frá því sem er að gerast. Þeir eru miklu uppteknari af því að segja okkur frá því sem þeir vilja að gerist.
• Á meðan Vesturlönd slökkva á stöðugum og hagkvæmum orkugjöfum þá er umheimurinn að taka þá í auknum mæli upp.
• Rétt eins og umræðan um veiru þá er umræðan um orku í besta falli byggð á skýrslum sem enginn les, orðum spekinga sem vita ekkert og ráðstefnum sem enginn nennir að fylgjast með.
• Það getur vel verið að ríku löndin hafi efni á því að pissa í skóinn sinn, grýta höfnina sína og senda starfsfólk sitt með fartölvurnar heim til sín til að rotna þar í einverunni á vinnutíma og nota rafmagn frá vindmyllum en umheimurinn hefur ekki efni á slíku snobbi og gerir eitthvað annað.

En sem sagt, flott hjá íslensku fyrirtæki að fá alþjóðlega umfjöllun. Ég óska því alls hins besta (í alvöru).

Good Morning America fjallar um Ísland

Veiran á flakki

Deili hérna kortum og svolitlum texta úr fréttabréfi sem ég er áskrifandi að (TomWoods.com).

Vekur til umhugsunar er það ekki?

Fyrir þá sem vilja skoða kortið í dag, sjá hér. Er ekki til eitthvað svipað fyrir Evrópu? Þá meina ég kort sem brýtur upp veirusmitin á smærri svæði en heilu ríkin svo það sé hægt að sjá hana ferðast yfir fjöll og firnindi.

Nánast tómt á gjörgæslu og flestir innlagðra bólusettir

Í stuttri frétt kemur margt fram:

Sautján liggja nú á Land­spít­ala vegna Covid-19, ein­um fleiri en í gær. Fjór­ir eru á gjör­gæslu, þar af tveir í önd­un­ar­vél og ann­ar þeirra einnig í ECMO-hjarta- og lungna­vél. 

All­ir þeir sem liggja á spít­ala nú eru full­orðnir og eru sex þeirra óbólu­sett­ir.

Þá eru 1.156 sjúk­ling­ar, þar af 254 börn, í eft­ir­liti Covid-göngu­deild­ar Land­spít­ala. 84 voru skráðir nýir þar inn í gær.

Þarna kemur sem sagt fram að nánast enginn sé á gjörgæslu, að nánast allir sem liggja inni séu búnir að láta sprauta sig í tætlur og að fjölmörgum starfsmönnum spítalans, þar á meðal læknum, er haldið uppteknum við að hringja í mörg hundruð manns.

Engin furða að spítalinn telji sig vera á mörkum hins boðlega:

Landspítali er á hættustigi.
Samkvæmt skilgreiningu er hættustig þegar orðinn atburður kallar á að starfað sé eftir viðbragðsáætlun. Aukið og breytt álag er á fjölmargar starfseiningar. Þetta getur falið í sér bæði breytta starfsemi og tilflutning á verkefnum og starfsfólki.

Það er jú brjálað að gera að hringja í fólk úti í bæ og spyrja hvort pestin sé nokkuð að draga viðkomandi til dauða eða valdi bara óþægindum.

Mikið væri óskandi að læknir hringdi í mann kannski árlega til að spyrja út í heilsufarið almennt og bjóða svo í viðtalstíma ef eitthvað þykir grunsamlegt. Þannig væri sennilega hægt að grípa marga sjúkdóma snemma. En nei, það er heimsfaraldur og eingöngu ein veira sem fær slíka athygli, veira sem fyrir alla undir sjötugu er álíka eða minna hættuleg og flensan árlega sem margir nenna ekki einu sinni að láta bólusetja sig gegn.

Enn og aftur er því logið að almenningi að svolitlar tímabundnar takmarkanir í upphafi vetrar, og endalausar sprautur ofan á grímur, muni bjarga jólunum. Raunin verður þveröfug: Endalausar og stigvaxandi takmarkanir og engin jól. Þar til fer að vora. Nema almenningur ranki við sér, en ég held að það sé útséð með það.

Fjórir á gjörgæslu vegna Covid-19

Heilbrigðiskerfið og endalausa neyðarástandið

Eftir 20 mánuði af veiru eru margir byrjaðir að spyrja sig hvernig stendur á því að íslenska heilbrigðiskerfið virðist ekki geta tekið við örfáum hræðum án þess að allt ætli um koll að keyra. Einu sinni gat Landspitalinn tekið við tugum einstaklinga í bæði almenn legurými og gjörgæslu án þess að yfirmenn spítalans blésu til neyðarástands, meira að segja þegar fjármagn var af mun skornari skammti og starfsfólk töluvert færra. 

Til að skilja vandræði heilbrigðiskerfisins í heild sinni er til gott dæmi í nýlegri frétt um vandræði konu sem þarf nauðsynlega að komast í aðgerð. 

Fyrirsögnin segir hálfa söguna: 

Greiða ekki fyrir aðgerð heima sem þeir samþykktu að greiða fyrir á Spáni

Svona svipað og gildir um liðskiptiaðgerðir (en þar er greitt fyrir aðgerðina í Svíþjóð en ekki heima).

Grípum niður í mismunandi staði í fréttinni:

Sjúkratryggingar munu ekki greiða fyrir aðgerð konu vegna endómetríósu sem hún mun gangast undir hér heima, þrátt fyrir að hafa samþykkt að greiða fyrir aðgerðina erlendis. ...

Konan segir að steininn hafi tekið úr þegar hún var afar verkjuð en fékk þau svör að hún ætti ekki heima á kvennadeild Landspítalans þar sem kvenlíffærin hefðu verið fjarlægð úr henni og hún væri ekki ólétt. Var henni bent á að leita á bráðamóttökuna. ...

Konur geta nú þegar sótt sér aðstoð utan opinbera heilbrigðiskerfisins en frá og með næsta febrúar mun Jón Ívar Einarsson, fæðinga- og kvensjúkdómalæknir, sinna sjúklingum hjá Klíníkinni þrjár vikur í mánuði. ... „Við förum bara af stað og svo vonumst við bara til að menn sjái að við erum að gera góða hluti og að það verði samið við okkur fyrir rest,“ segir Sigurður Ingibergur Björnsson, framkvæmdastjóri Klíníkurinnar. ... Aðgerðin hér heima mun kosta hana 600 þúsund krónur en ef konur sjá sér ekki fært að bíða eftir þjónustu Landspítalans og leita til Klíníkurinnar í staðinn þurfa þær að greiða 1,2 milljónir fyrir legnám og 1,2 milljónir fyrir aðgerð við legslímuflakki.

Hér blasir við að fé fylgir ekki sjúklingi. Það gerir það bara stundum gefið að peningarnir renni í vasa erlends aðila, opinbers eða einkaaðila. Hinn íslenski einkaaðili getur auðvitað sinnt sínum skjólstæðingum en þarf svo að afhenta stóran hluta af því sem hann rukkar til ríkisins í formi virðisaukaskatts (auk launatengdra skatta). Ríkisvaldið er því einfaldlega komið í blússandi hagnaðardrifinn rekstur á heilbrigðisþjónustu - með því að neita fólki um hana.

Hér virðist líka birtast dæmi um lélegan rekstur þegar kona með vel þekkt ástand sem þjáist af miklum sársauka er send úr deild niður í bráðamóttöku. Er ekki bráðamóttakan búin að kvarta mest allra deilda yfir álagi? Skiljanlega ef læknar annarra deilda geta fengið að geyma sína sjúklinga þar.

Spítalinn hefur úr að moða töluvert meira fé en fyrir örfáum árum. Þar vinna líka fleiri en áður. Samt fækkar rúmum og geta spítalans til að rækta skyldur sínar minnkar. Yfirvöld gera svo illt verra með því að raða fólki á langa biðlista og neita hreinlega að borga fyrir nauðsynlega þjónustu. Farðu til útlanda, fjarri tengslaneti, fjölskyldu og kunnuglegu umhverfi eða þegiðu á þínum biðlista!

Þeir sem eru heppnir sleppa svo kannski við utanlandsferðirnar en eru í staðinn sendir á milli landshluta til að finna lausa læknatíma. Kannski kostar það hið opinbera lítið en álagið sem lagt er á sjúklinga hlýtur að vera töluvert að ógleymdum kostnaðinum og tímasóuninni.

Til að kóróna vangetu spítala og þvermóðsku yfirvalda á svo að kenna örlitlu hlutfalli ungs og hrausts fólks, sem lætur varla sjá sig á spítala sama hvað, um að setja þurfi á takmarkanir og troða grímum upp í fólk.  

Hvað segðu Íslendingar ef bílatryggingar þeirra dygðu jafnilla og sjúkratryggingarnar? Þeir myndu segja slíkum tryggingum upp og ýmist spara sér iðgjöldin eða finna betra tryggingafyrirtæki. Eða hreinlega stofna eitt slíkt.

En í staðinn er þeim gert að borga svimandi fjárhæðir og fá í staðinn ekkert. Hvað er slíkt kallað í daglegu tali? Jú, rán um hábjartan dag.

Blórabögglar

Látum okkur sjá.

Það er búið að sprauta nánast alla Íslendinga yfir 12 ára aldri með efnum sem eiga að verja gegn COVID-19.

Flestar innlagnir á spítala eru á einstaklingum sem er búið að sprauta gegn COVID-19.

Þeir sem hafa þegið slíka sprautu geta smitast og smitað aðra.

Sprautan stöðvar ekki útbreiðslu veiru.

Hún kemur ekki í veg fyrir alvarleg veikindi þótt hún geti kannski fækkað slíkum tilfellum (eins og fæðubótarefni, vítamín og heilsusamlegur lífsstíll).

Hún dugar verr en náttúrulegt mótefni sem myndast í kjölfar smits.

Gefið allt þetta þá segir hæstvirtur fjármálaráðherra engu að síður:

„Og það eru ákveðin vonbrigði þegar við höfum náð þetta mikilli útbreiðslu bólusetninga að vandi sem að stórum hluta til leiðir af þeim fáu sem ekki hafa verið bólusettir verður til þess að allir þurfa að grípa til ráðstafana.“

Þetta má túlka á marga vegu.

Kannski er hann að hita upp fyrir sprautur í unga krakka. Nú er róið að því öllum árum að geta sprautað niður í 5 ára aldur. Í Evrópu er búist við að þetta gerist í lok árs. Gleðileg jól, eða hitt þó heldur. Og á meðan ekki má sprauta litla krakka eru þeir gerðir að blórabögglum og skólar þeirra opnaðir og lokaðir til skiptist og krökkunum haldið mátulega hræddum á meðan nálarnar eru undirbúnar.

Kannski er hann að atast í þessum tíundahluta eldri en 12 ára sem hafa ekki boðið fram handlegg sinn. Þeir eru jú að fylla örfá sjúkrarúm og setja heilbrigðiskerfið á hliðina. Að vísu ekki meira en þeir sprautuðu og jafnvel töluvert minna en allt þeim ósprautuðu að kenna.

Kannski er hann einfaldlega að bulla með rassgatinu á sér.

Dæmi hver fyrir sig.