Kolefnissporin gleðja

Mikil áform eru nú uppi um að svipta venjulegt fólk möguleikanum á að ferðast. Þetta verður gert með gríðarlegri skattheimtu á notkun hagkvæms eldsneytis. Utanlandsferðir verða dýrar og færri munu geta flogið sem mun leiða til fækkunar áfangastaða.

Sumir telja að þetta muni á einhvern undraverðan hátt koma í veg fyrir hlýnun loftslagsins, eða kólnun eða hvað það nú er sem á að vera manninum að kenna og í gangi núna.

Þetta hefur auðvitað engin áhrif á ferðalög einkaflugvéla, svo því sé haldið til haga. Gestir loftslagsráðstefna munu því geta haldið áfram að flakka á milli vinsælla sólarstranda og borða sína steik og hljóta mikið hrós fyrir frá strandaglópunum sem komast ekkert.

En á meðan ríkjasambönd og milljarðamæringar eru ennþá að brugga hina réttu uppskrift að dýrum samgöngum eigum við að njóta kolefnissporanna og þeirrar gleði sem þau færa okkur. Við getum heimsótt vini og vandamenn um heiminn allan. Við getum sogað að okkur menningu, mannlíf og mat allskyns þjóða. Við getum boðið börnum okkar upp á tilbreytingu og nýjar upplifanir. 

Þar til dag einn að þetta verður ekki mögulegt. Sumarfríið verður tjaldferðalag í Ásbyrgi í rigningu (fellihýsið er farið því rafmagnsbíllinn eða rafmagnshlaupahjólið ræður ekki við það). Vinir og vandamenn erlendis breytast í hreyfimyndir á skjá. Ungt fólk sem fer erlendis í nám kemst ekki í heimsókn í skólafríum og sést ekki aftur fyrr en það hefur útskrifast. 

Og á meðan getum við lesið í fréttum að Kínverjar og Indverjar ætla að reisa ný kolaorkuver í a.m.k. 10 ár í viðbót þar til þeir telja sig tilbúna að ráðast á lífskjör borgara sinna með orkuskorti.

Kolefnissporin gleðja og við ættum að njóta þeirra á meðan við getum. Næsta kynslóð verður kannski ekki jafnheppin.

Ekki vön að vinna neitt af þessari stærðargráðu

Vísindi veirutíma - er kominn tími á að endurskrifa söguna?

Áður en lengra er haldið: Ég legg til að einhver afriti í heilu lagi gagnagrunn Vísindavefs Háskóla Íslands. Þar er svo margt að eldast illa að því hlýtur að verða breytt eða kippt út svo sagnfræðingar sögunnar ruglist ekki í ríminu.

Vísindi veirutíma voru svolítið merkileg. Aldrei áður höfum við átt að samþykkja jafnhratt breytingar á því sem var kallað vísindi. Þegar ekki stendur steinn yfir steini er svo látið eins og ekkert hafi í skorist. Engin afsökunarbeiðni. Engar leiðréttingar.

Það er því hollt að rifja aðeins upp vísindi veirutíma og verða nokkur dæmi af vísindavefnum áðurnefnda tekin.

11. janúar 2022: Bólusetning við COVID-19, sérstaklega með mRNA-bóluefnum og eftir örvunarskammt, minnkar líkur á því að smitast af COVID-19. Einnig er vert að taka fram að þeir sem fá COVID-19 eftir bólusetningu, smita í mun skemmri tíma en óbólusettir með sjúkdóminn. Þannig er smithætta af völdum bólusettra mun minni en hjá þeim sem hafa ekki verið bólusettir.

30. desember 2020: Öryggi bóluefnisins reyndist gott, aukaverkanir voru oftast skammvinnar (1-2 dagar), einkum vægur eða meðal sársauki á stungustað, þreyta og höfuðverkur, svipaðar og af öðrum veirubóluefnum, þó heldur algengari eftir seinni skammt en fyrri. Tíðni alvarlegra aukaverkana var lág og sambærileg milli hópsins sem fékk bóluefni og hópsins sem fékk lyfleysu.

6. ágúst 2020: Rannsóknir hafa sýnt, án nokkurs vafa, að andlitsgrímur geta komið í veg fyrir COVID-19-smit á milli einstaklinga.

21. október 2020: Áfram er mikilvægt að vernda sérstaklega einstaklinga með áhættuþætti í núverandi árferði en það skiptir ekki síður máli að vernda alla, óháð áhættuhópi.

16. desember 2020: Svo má ekki gleyma því að til að stöðva útbreiðslu veirunnar þarf að ná ónæmi hjá um það bil 60% allra fullorðinna manna og kvenna og þess vegna ekki endilega þörf á jafngóðum árangri hjá þeim elstu.

Í stuttu máli má segja að ekkert af þessum vísindum hafi staðist tímans tönn. Grímur eru gagnslausar, öryggi bóluefnanna og virkni þeirra hvoru tveggja hræðilegt, að vernda alla frekar en bara áhættuhópa framlengdi bara faraldurinn og gerði kostnaðinn gríðarlegan, og aldrei var staðnæmst með sprauturnar og sagt að nú þyrfti ekki að sprauta meira, enda voru þær gagnslausar og komu ekki í veg fyrir að smitin æddu í gegnum samfélagið á meðan hjarðónæminu var haldið í skefjum.

Hvað ætli vísindin séu að segja okkur í dag sem verður öllum seinna - frekar en bara sumum núna - ljóst að standist ekki? Hvað með loftslagsvísindin? Hagfræðikenningar? Allskyns önnur lyf? Vísindi mataræðis? Félagsvísindin eins og þau leggja sig (t.d. kynjafræði)? Maður spyr sig óneitanlega hvort vísindin séu einfaldlega búin að missa vitið, bókstaflega. Hvort maður eigi ekki að gleyma þessum nútímalegu vísindum og horfa frekar á nokkra fyrirlestra með Dr. Richard Feynmann? 

Trúir þessu einhver?

Á fésbókinni er sérstakur hópur fyrir íslenskar konur sem hafa upplifað breytingar á tíðahring í kjölfar kóvít-bólusetninga. Þær breytingar eru af öllu tagi: Blæðingar hafnar aftur eftir breytingaskeið, blæðingar óstöðvandi svo vikum og mánuðum skiptir, verkir, óreglulegar blæðingar og jafnvel ófrjósemi, sem fyrir konu sem langar að eignast barn en getur ekki lengur jafngildir eyðileggingu legsins.

Í þessum hópi eru tæplega 3000 konur.

Má teljast líklegt að mun fleiri konur séu fórnarlömb sprautnanna en sú tala gefur til kynna. Ekki eru allir virkir á fésbókinni, mörgum konum hefur verið sagt að svona sé þetta bara og ekkert skrýtið við það og sumar þora ekki að gefa sig fram, jafnvel ekki í lokuðum hópi, enda er aldrei að vita hvar blaðamenn eru á ferð til að viðra persónuleg einkamál fólks á opinberum vettvangi. 

Bólusetning gegn kórónuveirunni eykur ekki líkurnar á því að konur leiti læknisaðstoðar vegna vandamála á tíðahring, að því er kemur fram í nýrri rannsókn. Það er ekki skrýtið, af ýmsum ástæðum:

• Allskyns hræðilegar aukaverkanir voru seldar sem eitthvað viðbúið, tímabundið og erfitt eða jafnvel ónauðsynlegt að gera nokkuð í
• Fjölmiðlar hafa ekki beint verið duglegir í að fjalla um sársauka fórnarlamba sprautnanna og margir telja sig því vera einsdæmi og þjást í einveru
• Læknar eru yfirleitt ráðþrota þegar sprauturnar leggjast á líffæri og henda fólki sín í milli án greiningar og úrræða. Þetta spyrst út. Fólk leitar frekar til stuðningshópa eða aðila utan hins hefðbundna heilbrigðiskerfis sem sprautaði ógeðinu í fólk
• Nánast öll heimsins sjúkdómseinkenni hafa verið tengd við kóvít og konur sem sködduðust af sprautunum hafa kannski talið sig vera með kóvít og því ekki þorað út úr húsi til að heimsækja lækni

En hver veit! Kannski má skrifa mein sprautaðra kvenna á tilviljanir! Eru það ekki hin nýju læknavísindi? 

Annars er athyglisvert að sjá meðhöndlun blaðamanna á niðurstöðum rannsóknarinnar. Blaðamaður Morgunblaðsins segir að það sé ólíklegt að bólusetning orsaki tíðavandamál á meðan blaðamaður Times segir að það sé ólíklegt að það séu sterk tengsl á milli tíðavandamála og bólusetningar. Hið síðarnefnda er mun nær texta rannsóknarinnar sem talar um veik tengsl, ekki ólíkleg tengsl. Smáatriði skipta máli, sérstaklega þegar það er verið að reyna blekkja fólk.

Ósennilegt að bólusetning orsaki tíðavandamál

Frjálsu raddirnar sendar á flótta

Tucker Carlson er ekki allra (og oft á tíðum er ég algjörlega ósammála honum). En hann má eiga það að hann talar tæpitungulaust og gjarnan þvert á ríkjandi strauma og stefnur í umræðunni. Þetta gerði hann gríðarlega vinsælan og sópaði peningum til atvinnurekanda hans sem um leið gaf honum mikið ritstjórnarlegt sjálfstæði. Win-win.

En núna er búið að reka hann og ýmsar kenningar á sveimi um ástæður þess.

En var hann rekinn vegna skoðana sinna á löngu liðnum kosningum? Varla. Vegna gamalla skilaboða? Varla. En hvað þá? 

Lokaþáttur hans hjá Fox News, áður en hann var rekinn, veitir mögulega vísbendingar. Tucker fer um víðan völl: Skýtur á kenningar um að húsnæðisverð í Bandaríkjunum sé afleiðing kynþáttaháturs, vill vita meira um orðaforða ákveðins hlutmengis þeirra sem eru ekki gagnkynhneigðir, spyr út í laumuspil í kringum stuðning Bandaríkjanna við Úkraínu og ber saman útdauðan sértrúarsöfnuð sem boðaði geldingar við ýmsar hreyfingar í dag sem boða geldingar (á börnum).

Ekki fyrir löngu tók Tucker lyfjafyrirtækin fyrir og hlutverk þeirra í hinum svokallaða heimsfaraldri sem flestir hafa sem betur fer - eða því miður - gleymt.

Hann var með öðrum orðum algjörlega hömlulaus og tók allt fyrir - líka það sem á helst ekki að ræða. 

Spurningin er því ekki hvort hann hafi verið rekinn fyrir skoðanir sínar, heldur hvaða skoðun það var sem þótti einfaldlega ólíðandi.

Persónulega er ég ekki að bíða eftir svari. Sennilega er búið að skrifa undir feitan starfslokasamning við Tucker sem grefur ástæður uppsagnar hans í djúpan leyndarhjúp.

Það sem mun hins vegar óumflýjanlega gerast er að Tucker Carlson birtist okkur aftur og efnast sennilega á því miðað við að vera innan hinna hefðbundnu miðla sem eru að skreppa saman í sífellu. Kannski á veitu eins og Rumble/Locals, sem er um þessar mundir að biðla til Alex Berenson (sem Twitter sparkaði út á sínum tíma fyrir að tala illa um sprauturnar en hefur nú verið hleypt inn aftur, en sópaði í millitíðinni að sér 250 þúsund fylgjendum á Substack) um að koma þangað frá Substack gegn vænni þóknun. Kannski sér fyrirtæki eins og Spotify, sem borgaði hinum umdeilda Joe Rogan svimandi fjárhæð fyrir að koma þangað á sínum tíma, tækifæri í Tucker Carlson. Kannski eitthvað annað.

Öll þessi nöfn fyrirtækja - Substack, Rumble, Locals, Spotify og mörg fleiri - heimila frjálsa umræðu og eru að efnast vel á því. Það eru stórar fjárhæðir í því að leyfa frjálsa umræðu, sem er mögulega nýbreytni. Þetta vita jú þeir sem eru í slíkri útgerð. Þessir gömlu miðlar, sem skreppa nú saman eins og gömul blaðra og þurfa að hengja sig á ríka bakhjarla með eigin ásetning til að halda lífi, vita það ekki. 

Óháð því hvaða skoðun menn hafa á fólki og skoðunum fólks eins og Kim Iversen, Tucker Carlson, Jordan Peterson, Naomi Wolf, Joe Rogan, Russel Brand og fleirum sem tala tæpitungulaust og óttast ekki meginstefið þá blasir við að þöggunin virkar ekki. Fólk sækist í að heyra opinskáar og upplýstar umræður og viðræður. Það er farið að borga sig - bókstaflega. Og þegar fólk er tilbúið að borga fyrir málfrelsið þá þýðir lítið fyrir yfirvöld, stórfyrirtæki og strengjabrúðurnar sem kalla sig blaðamenn að reyna útiloka einhverja umræðu, einhverjar skoðanir og einhver viðhorf.

Frjálsu raddirnar voru settar á flótta og urðu að ríkum flóttamönnum sem fundu marga til að styðja við sig.

Hvar endar flóttamaðurinn Tucker Carlson? Ég veit ekki um staðsetninguna, en er nokkuð viss um að bankabókin hans mun batna.

„Þannig berjast hvítir menn ekki“

Ríkið passar ríkið

Fréttir af bákninu að takast á við báknið eru yndislegar. Nefndir, stofnanir, stofur, ráðuneyti og embætti senda bréf sín á milli. Kærur ferðast um, fram og til baka, og taka með sér nýja álitsgerð, umfjöllun, skýrslu, ályktun eða úrskurð í ferðalagið. Að lokum næst einhver niðurstaða. Endamarkinu er náð.

Og hvað gerist þá?

Tvennt:

• Einhver einstaklingur eða fyrirtæki fær reikning eða sekt eða bann á áformum sínum.
• Enginn hjá hinu opinbera finnur fyrir neinum afleiðingum.

Með öðrum orðum: Ríkið passar ríkið. Aðrir þurfa að opna veskið.

Í þeim örfáu tilvikum þegar ríkið ákveður að ríkið þurfi að sæta afleiðingum þá gerist það með einhverju leikriti, t.d. því að sýslumaðurinn í Reykjavík hafi farið í hópsögn í hagræðingarskyni. Bull. Starfsmenn brutu lög eða á venjulegu fólki (löglega eða ólöglega), eitthvað hneyksli var handan við hornið og ákveðið að skera það af sér í hvelli. Sýslumaðurinn í Reykjavík segir ekki upp starfsmönnum í hagræðingarskyni frekar en aðrir afkimar hins opinbera nema fá gríðarlega viðspyrnu frá hagsmunasamtökum opinberra starfsmanna og jafnvel einstaka skattgreiðenda sem hefur efni á að halda uppi bákninu (sem er líklega að halda uppi viðkomandi).

En hvað er til ráða? Ríkið hirðir peningana. Ríkið kærir ríkið. Ríkið sýknar ríkið, eða til vara starfsmenn ríkisins.

Lausnin er auðvitað sú að minnka umsvif ríkisins þannig að það hafi færri möguleika á að valta yfir fólk og fyrirtæki. Stofnunum, stofum, nefndum og embættum þarf að fækka. Það þarf ekki tvær eða þrjár stofnanir til að segja fisksala hvar á að setja ræsi, svo ég vitni í dæmi sem ég þekki persónulega. Nei, stundum er hreinlega betra að umbera samfélag þar sem færri atriði dagslegs lífs eru umvafin kæfandi faðmlagi reglugerða, eftirlitsstofnana og opinberrar afskiptasemi.

En á meðan slík óskhyggja rætist ekki heldur ríkið áfram að kæra og passa ríkið, og við hin fáum reikninginn.

Ráðherrar þurfi að gæta betur að gagnsæi

Sapere aude!

Ég ætla að láta öll skrif eiga sig í dag og afrita þess í stað í heilu lagi alveg hreint frábæra grein sem birtist í dag á dv.is (sem á skilið hrós fyrir að þora): Sapera aude!

Þessi grein er miskunnarlaust andsvar við kvörtunum fyrrverandi ritstjóra yfir stöðu fjölmiðla og upplýsingaóreiðu í dag. Ritstjóri, sem biðlaði til okkar að íhuga samfélag aðskilnaðarstefnu og mismununar á sínum tíma (og gerir kannski enn - hver veit?). Ritstjóri, sem gerði fjölmiðil sinn að bergmáli frekar en sjálfstæðri rödd og missti fyrir vikið alla skjólstæðinga sem vilja frekar hlusta á upprunalega gólið.

Gjörið svo vel:

Sapere aude!

Ýmsir hafa undanfarið lýst þungum áhyggjum yfir hnignun hefðbundinna fjölmiðla. Þannig hefur fyrrum ritstjóri Fréttablaðsins sáluga fullyrt að vegna offramboðs upplýsinga sem hellist yfir fólk verði það ófært um að greina milli sannleika og lygi. Hann gefur í skyn að einhver óskilgreind öfgaöfl standi að aðför að blaðamennsku og leitist við að fækka hefðbundnum fjölmiðlum, sem hafi það hlutverk að matreiða sannleikann ofan í almenning.

En það er ekki offramboð upplýsinga sem veldur því að fólk geti ekki greint milli sannleika og lygi. Og orsök hnignunar hefðbundinna fjölmiðla er ekki samsæri öfgaafla, heldur það hvernig þeir hafa brugðist í hlutverki sínu.

Í nóvember 2021 mátti lesa eftirfarandi klausu í leiðara Fréttablaðsins, sem ritaður var af fyrrnefndum ritstjóra: „Og meginspurningin er þessi; er fullt frelsi óbólusettra verjanlegt á tímum alls konar takmarkana á háttum þeirra sem hafa valið að láta bólusetja sig af fúsum og frjálsum vilja …?“ Ritstjórinn vísar að svo búnu til framgöngu yfirvalda í Singapúr, þar sem fólk sem ekki var bólusett við kóvít var látið mæta afgangi í heilbrigðisþjónustu og jafnvel áformað að neita því alfarið um hana, og til Póllands, þar sem reka mátti fólk fyrirvaralaust úr störfum væri það ekki bólusett. „Núna verða Íslendingar að spyrja sig þessara sömu spurninga og svör hafa fengist við í téðum löndum“ segir ritstjórinn að lokum. Hann mælir sumsé með því að samfélaginu verði skipt upp í tvo misréttháa hópa og almenn mannréttindi þar með afnumin.

Rök ritstjórans eru annars vegar þau að ástæðan fyrir takmörkunum í samfélaginu sé sú að ekki séu allir bólusettir við kórónuveirunni og hins vegar að óbólusett fólk valdi gríðarlegu álagi á heilbrigðiskerfið. Á þessum tíma var löngu vitað að hin svonefndu bóluefni væru ekki leiðin til að enda faraldurinn. Þremur mánuðum áður hafði jafnvel íslenski sóttvarnalæknirinn viðurkennt þetta sjálfur og gögn höfðu mánuðum saman sýnt að efnin veittu svo litla vernd gegn smiti að þau uppfylltu ekki þá grunnkröfu sem almennt er gerð til bóluefna. Einnig var farið að koma glöggt á daginn hversu hættuleg þessi efni væru; þegar lá fyrir að alvarlegar aukaverkanir af þeim væru um það bil þúsund sinnum tíðari en vegna flensubóluefna. Fullyrðing ritstjórans um að 95% þeirra sem lægju á sjúkrahúsi væru óbólusettir var auk þess fjarstæða ein.

Með öðrum orðum stóð ekki steinn yfir steini í röksemdafærslu ritstjórans; hún grundvallaðist einfaldlega á röngum upplýsingum, sem hverjum sem hafði fyrir að kynna sér málið mátti vera ljóst. Og þá erum við ekki einu sinni byrjuð að tala um það mannfjandsamlega viðhorf sem greinin ber vott um og var raunar bergmálað í yfirlýsingum ýmissa einstaklinga á svipuðum tíma, sem sumir vildu jafnvel ganga svo langt að setja óbólusett fólk í stofufangelsi til lífstíðar án dóms og laga.

Ég átti um daginn orðastað við fréttamann RÚV þar sem rætt var hvernig fjölmiðlar hefðu þaggað niður í sjónarmiðum sem ekki féllu að yfirlýsingum yfirvalda meðan kórónuveiran geisaði. Fréttamaðurinn réttlætti þetta framferði með „almannavarnahlutverki“ RÚV. Með öðrum orðum; hlutverk fjölmiðilsins væri ekki að veita almenningi réttar upplýsingar heldur að bergmála fullyrðingar stjórnvalda. Og í þessa gryfju féllu nánast allir fjölmiðlar, ekki einungis hérlendis heldur víðast hvar um heiminn. Líklega hefur tjáningarfrelsið aldrei átt jafn mikið undir högg að sækja á síðari tímum. Líklega hafa rangupplýsingar aldrei átt jafn greiða leið að augum og eyrum almennings, ekki þrátt fyrir, heldur einmitt vegna hinna ritstýrðu meginstraumsfjölmiðla sem fluttu í sífellu ósannindi og mannhatursboðskap á borð við fyrrgreindan leiðara.

Það er ekkert nýtt af nálinni að alls kyns ósannindi og rangupplýsingar séu á kreiki, hvort sem slíkt er sjálfsprottið eða runnið undan rifjum valdhafa. En svarið við slíku er ekki að láta aðra hugsa fyrir sig. Árið 1784 orðaði Immanúel Kant þetta svo í ritgerðinni Svar við spurningunni: Hvað er upplýsing?: „Upplýsing er lausn mannsins úr viðjum þess ósjálfræðis sem hann á sjálfur sök á. Ósjálfræði er vanhæfni mannsins til að nota eigið rökvit án handleiðslu annarra. Maðurinn á sjálfur sök á þessu ósjálfræði þegar orsökin er ekki skortur á hyggjuviti heldur vöntun á einurð og hugrekki til að nota hyggjuvit sitt án handleiðslu annarra. Einkunnarorð upplýsingarinnar eru því „Sapere aude!, hafðu hugrekki til að nota þitt eigið hyggjuvit!“

Svarið við ofgnótt upplýsinga sem stundum reynast rangar er ekki í því fólgið að fela hefðbundnum fjölmiðlum, stjórnvöldum eða risafyrirtækjum vald til að dæma um hvað er sannleikur og hvað ekki. Við höfum séð glöggt hvernig þessir miðlar hafa gersamlega brugðist í hlutverki sínu og því ber fyrrnefndur leiðari skýrt vitni. Svarið nú er hið sama og fyrir 240 árum; að fólk hafi „einurð og hugrekki til að nota hyggjuvit sitt án handleiðslu annarra“. Forsendur þessa eru tvær. Annars vegar skólakerfi sem rækir það grunnhlutverk að þjálfa börn í gagnrýninni hugsun og innræta þeim gildi hennar og hins vegar, eins og Kant segir, „frelsi til óskertrar notkunar skynseminnar á opinberum vettvangi“, með öðrum orðum, fullt og óskorað tjáningarfrelsi.

Þorsteinn Siglaugsson, formaður Málfrelsis – samtaka um frjálsa og opna umræðu, lýðræði og mannréttindi.

Öfugsnúin áskorun

Fyrirtæki í hótel- og gistiþjónustu vilja að farþegagjöld skemmtiferðaskipa verði samræmd þannig að gjaldtakan nemi ígildi virðisaukaskatts sem hótel á landi greiða. Samtökin benda einnig á að þessi skemmtiferðaskip greiði engan virðisaukaskatt af aðföngum sem þau kaupa á Íslandi.

En í stað þess að biðja um skattalækkanir á eigin rekstur til að jafna samkeppnisstöðuna gera samtökin hvað? Jú, biðja um aukna skattheimtu á skemmtiferðaskip! 

Til dæmis að þau greiði ígildi gistináttagjalds, sem er vel á minnst frekar nýlegur skattur. Af hverju má ekki bara afnema þann skatt? Og lækka virðisaukaskatt?

Þetta er gott dæmi um hundinn sem er laminn og vill þá að aðrir hundar séu líka lamdir. Hann sér ekki glæp eiganda síns sem lemur hann. Nei, hann sér bara að það er ekki verið að berja aðra hunda jafnmikið. Lausnin? Að berja þá jafnmikið, frekar en að losna við eigin barsmíðar.

Það er ekki skrýtið að ríkisvaldinu gangi vel að setja á og innheimta skatta þegar hugarfarið er svona. Þegar skattgreiðendur kvarta helst yfir því að aðrir borgi minna í skatt frekar en að biðja um lækkun á eigin skattgreiðslum.

Og hlýðnin staðnæmist ekki við skatta. Þeir sem láta sprauta sig af ríkinu vilja að aðrir láti líka sprauti sig en til vara að þeir sem láta ekki sprauta sig fái sem minnst að tjá sig. Þeir sem hafa allar réttu skoðanir góða fólksins vilja að allir hafi þær. Liðnir eru tímar andmæla gegn yfirgangi, áróðri og upplýsingaóreiðu yfirvalda.

Þess vegna verður hundurinn áfram laminn og kennir hinum hundunum um.

Kvarta yfir mismunun í sköttum