Það sem við megum ekki sjá

Við vitum öll eitthvað án þess að einhver hafi beinlínis sagt okkur frá því. Við heyrðum eitthvað í heita pottinum eða á kaffihúsi, rákumst á eitthvað á samfélagsmiðlum og eigum svo kannski einhvern brjálaðan samsæriskenningasmið sem vin, kunningja eða samstarfsmann sem þekur líkama sinn í áli til að forðast 5G-geislun.

En einhvern veginn vitum við eitthvað sem enginn sagði okkur frá. Og vitum að það er rétt, svona innst inni.

Eins og að Jörðin sé kannski bara ekkert að hlýna, og sérstaklega ekki af mannavöldum.

Og að sprauturnar virka ekki. Þær virka jafnvel öfugt og veikja ónæmiskerfi fólks. Ekki stöðvuðu þær heimsfaraldur og hægðu ekki einu sinni á honum. Þetta vitum við án þess að nokkur segir okkur frá því.

Ekki má gleyma plaströrunum. Þau gera engum mein, drepa ekki skjaldbökur og skaða ekki lífríki sjávar. Þau eru í raun alveg ágæt, og pappírsrörin alveg ömurleg.

Hvað með Rússa? Eru þeir illmenni sem vilja hefja þriðju heimstyrjöldina? Nei, auðvitað ekki. Þeir eru í staðbundnum deilum um örlög ofsótts rússnesks minnihluta. Vopnasendingar til þessa frímerkis á landakortinu munu hins vegar bara magna og framlengja átök. 

Vesturlönd verða óþekkjanleg ef menningu þeirra er skipt út fyrir aðra menningu. Við vitum þetta án þess að hafa heyrt einhvern segja það upphátt.

Vindmyllur eru furðuleg fyrirbæri sem skaða fuglalíf, valda sjónmengun og eru algjörlega óþarfar í íslensku samhengi. Þetta blasir við þótt það eina sem okkur sé sagt er að þær eigi að reisa í tugatali og þá helst á flugleiðum farfugla sem missa höfuðið á leiðinni framhjá þeim.

Jarðefnaeldsneyti er blessun, ekki böl. Þetta vitum við og höfum alltaf gert. Samt skulum við forðast það og sætta okkur við rafmagnsleysi. Þetta vitum við að er rangt þótt enginn leiðrétti það.

Við vitum líka að rafbílar eiga það til að kveikja í sér, kyrrstæðir í bílastæðum.

Já, það er bara svo margt sem við vitum án þess að vita af hverju. Þess vegna fara hljóð og mynd ekki saman. Við kjósum gegn betri vitund, styðjum eitthvað slæmt og teljum okkur vera góð fyrir vikið og afneitum vitneskju okkar til að falla að áliti annarra.

Ég meina, hver vill láta kalla sig samsæriskenningasmið? Nema mögulega ég.

Flugeldar fundust í brunarústum bílsins

Hryggsúla

We need people who have a fucking spine.

Þetta eru lokaorðin í sláandi pistli bandarísks hjúkrunarfræðings sem birtist á Substack-síðu Alex Berensen. Þessi pistill gæti mögulega verið skrifaður af íslenskum hjúkrunarfræðingi með trausta hryggsúlu. Hann skýrir mögulega, í bandarísku samhengi, ýmislegt um handahófskenndar aðgerðir, kröfur um prófanir og takmarkanir. 

Er hægt að varpa yfir í íslenskt samhengi? Ég veit það ekki. Aðstæður á Íslandi eru aðrar og allt það. En heilbrigðisstarfsfólk má alveg vera duglegra að segja frá. Vinkona mín deildi með mér hugleiðingum sínum um daginn um af hverju hún yfirgaf faglegt markmið sitt um að vinna á bráðadeild eftir óreiðutímabil veirunnar. Það var frekar sláandi lestur. Við heyrum bara um launakröfur í samhengi við vaktaálag, en meira liggur að baki (allir sem skrá sig í hjúkrunarfræðinám vita hvað þeir eru að henda sér út í, en veirutímar breyttu mögulega ýmsu). 

Heilbrigðisstarfsfólk, framhaldsskólanemar, láglaunastéttir, aldraðir, litlir krakkar og allskyns hópar sem áttu undir högg að sækja fórnuðu sér til að verja hálaunafólk sem vann að heiman með fartölvuna sína og sá bankareikninga sína þenjast út. "The laptop class", eins og einhver sagði, var varinn, en allir aðrir tóku skellinn. Allt í boði yfirvalda.

Hryggsúla okkar þarf að styrkjast töluvert ef slíkt á ekki að endurtaka sig. Töluvert!

Olían til bjargar

„Enn og aft­ur er það að koma í ljós að raf­orka í land­inu er ekki nægi­leg í öll­um til­vik­um og ætti það að vera mönn­um um­hugs­un­ar­efni nú á tím­um auk­inn­ar um­hverfis­vit­und­ar,“ seg­ir Hafþór Ei­ríks­sona, rekstr­ar­stjóri verk­smiðja Síld­ar­vinnsl­unn­ar á Seyðis­firði og í Nes­kaupstað.

Reykvíkingar hljóta að klóra sig í kollinum. Þeir sjá götuljós, þeir sjá að síminn er að hlaðast og þeir sjá að sjónvarpið virkar. Ekki nægileg raforka? Vitleysa! Það er nóg af henni! Ekki fleiri virkjanir, takk! Þær skerða útsýnið á hálendinu fyrir þá sem fara reglulega þangað, sem er ekki ég. Miklu frekar á að reisa vindmyllur! Þær eru grænar!

Auðvitað vantar raforku á Íslandi og víðar og menn hafa vitað það lengi. Landsvirkjun hefur í mörg ár reynt að fá ýmis leyfi til að reisa fleiri virkjanir en gengið illa. Leyfisumsóknir hennar hafa endað í skúffum, flækst um stjórnkerfið og lent í árásum ýmissa hreyfinga. Landsvirkjun endaði á að hafa samband við verkfræðistofu og búa til heimasíðu til að útskýra ástandið bæði núna og til framtíðar - Orkuskipti.is - og má mæla með þeirri heimasíðu enda bæði upplýsandi og auðlæsileg.

Til að bæta gráu ofan á svart eru Íslendingar nú að kaupa rafbíla eins og óðir. Þeir vilja rafbíla en ekki raforku. Svo einfalt er það, og myndi þá einhver segja að þeir vilji bæði eiga kökuna og borða hana.

En olían kemur alltaf til bjargar. Hún bíður róleg í tanki og er tilbúin með mjög litlum fyrirvara þegar raforkan svíkur. Hún hjálpar verksmiðjum að framleiða verðmæti sem renna svo að hluta í hirslur opinberra stofnana sem standa í vegi fyrir raforkuframleiðslu. Og lífið heldur áfram.

Verksmiðjur ganga fyrir olíu vegna rafmagnsskorts

Báknið vill en veit ekki hvernig og hver á að borga

Reykjavíkurborg og ríkisstjórnin hafa nú ákveðið að reisa svokallaða þjóðarhöll sem á að opna eftir 3 ár. Ekki er vitað hver á að borga framkvæmdirnar og reksturinn. Fjárhagsáætlunin er eflaust stórkostlega vanmetin og verkefnastjórn braggans verður örugglega sett í verkið. 

Mikið er nú gott að hið opinbera rúmar mjög marga einstaklinga sem þyrftu að öðru leyti að finna sér vinnu í einkafyrirtækjum og verða þar sagt upp eftir nokkra mánuði í starfi vegna vanhæfni! Opinber störf veita fólki húsaskjól yfir daginn, gefa fólki það á tilfinninguna að það sé að leggja af mörkum og tryggja stöðugar tekjur fyrir ýmsa verktaka og ráðgjafa.

Auðvitað er ég ekki að tala um alla opinbera starfsmenn. Ég er að tala um möppudýrin og blýantsnagarana og vita þá allir um leið við hverja er átt. Það vantar raunar annað orð fyrir opinbera starfsmenn sem sinna fólki eða framkvæma nothæf störf á einn eða annan hátt.

Sjáum nú til hvað verður um hina nýju þjóðarhöll. Það er auðvelt að hóa í fjölmiðlamenn og fá þá til að taka myndir á meðan innantómar yfirlýsingar eru gefnar út. Borgarstjóri á leið út þarf líka að ná að skreyta sig með nokkrum fjöðrum á kostnað annarra áður en hann hverfur á braut. Ráðherrar gefa líka gjarnan út yfirlýsingar og vita vel að enginn kennir þeim um þegar viðræður um peninga sem eru ekki til fyrir höll sem enginn er að biðja um sigla í strand.

Borgin hafi ekki burði til að greiða stóran hluta

Eldræða um hvernig má bæta heiminn (og hvernig á ekki að gera það)

Hér er svolítið ræða sem, með orðum Dr. Robert Malone "could actually change a mind or two", og sem ég stenst ekki að deila. Staðreyndadrifin, fyndin, kaldhæðin, raunsæ, lausnamiðuð. Allt þetta á 9 mínútum? Hver stenst slíkt efni!

Ræðumaður er annar tveggja aðstandenda Triggernometry, sem er frábært hlaðvarp fyrir alla sem hreinlega þora að láta hugsanir sínar stjórnast af öðru en hinum mörgu vögnum rétttrúnaðarlestarinnar.

Góða skemmtun!

Fjölskyldubótakerfið gerir feður að öreigum

Mörg vandamál hrjá að jafnaði samfélag manna. Sum eru tengd náttúruhamförum, slysum og utanaðkomandi þáttum. Sum eru afleiðing mistaka eða yfirsjónar. Sum stafa af gölluðum áætlunum. En sum eru einfaldlega afleiðing ásetnings og jafnvel ills vilja og á meðan sumir sjá þar vandamál þá sjá aðrir ásættanlegt ástand. Til dæmis mun hópur ungmenna um alla framtíð þjást af afleiðingum takmarkana vegna veiru. Afleiðingar á nám, á félagsþroska, á undirbúning fyrir fullorðinsárin. Frábært! Þetta stöðvaði veiru!

Annað dæmi er heimatilbúin fátækt fráskildra feðra. Í íslensku samhengi safna þeir nú skuldum á svimandi hraða, fremja fleiri sjálfsmorð en aðrir þjóðfélagshópar og fá ekki að vera til staðar í lífum barna sinna sem verða um leið fórnarlömb líka. 

Mjög áhrifarík dæmi um fjárhagsleg örlög manns sem skilur við barnsmóður sína má sjá hérna.

Þetta er vandamál sem yfirvöld búa til og magna upp og væri hægt að laga með nokkurn veginn einu pennastriki, en verður ekki gert.

Einstæðir feður á Íslandi eru sígaunar í samfélagi fordómafullra, og lögin endurspegla það fullkomlega.

Láta framhaldsskólanemendur heilaþvo sig?

Eins og fjallað hefur verið um á mörgum stöðum (dæmi) þá stunda íslenskir framhaldsskólakennarar pólitíska innrætingu á nemendum sínum með djúpa vinstri slagsíðu. Íslenskir stjórnmálamenn fyrr og síðar eru nefndir í sömu andrá og SS-sveitir þýskra þjóðernissósíalista í annarri heimstyrjöld, hrun bankakerfis og annað gott. 

Spurningin er ekki hvort meirihluti kennara sé vinstrisinnaður. Það er hann.

Spurningin er ekki hvort einhverjir þeirra notfæri sér aðstöðu sína til að reyna búa til kjósendur vinstriflokka. Það gera sumir þeirra.

Spurningin er hvort nemendur falla fyrir þessu.

Það var mín upplifun í framhaldsskóla að þeir sem voru yfirleitt að spá í stjórnmálum voru til vinstri. Það er skiljanlegt, og versnar jafnvel þegar í háskóla er komið. Skoðanakannanir meðal ungs fólks sýna að það er miklu vinstrisinnaðra en fólk sem hefur náð fullum þroska heilans, sem er í kringum 25 ára aldurinn (þess vegna vilja vinstrimenn víða færa kosningaaldurinn niður). 

Það kæmi mér því ekkert á óvart að pólitískur áróður kennara búi til aðeins fleiri vinstrisinnaða einstaklinga en ef boðið væri upp á jafnvægi í kennslunni. En ég veit það ekki. Eru nemendur svona glærir að samþykkja þau hughrif sem kennarinn er að reyna ná fram - að Davíð Oddsson eigi eitthvað hugmyndafræðilega skylt með SS-sveitum nasista, og að Sigmundur Davíð sé af svipuðu sauðahúsi og Hitler?

Í bjartsýni minni held ég ekki. Framhaldsskólanemendur voru farnir að mótmæla sóttvarnaraðgerðum á undan flestum og létu í sér heyra í þau örfáu skipti sem blaðamenn sýndu töpuðum æskuárum þeirra áhuga. Þeir eru mögulega hissa á heilaþvotti kennara sinna og því farnir að deila myndum af honum. Kannski þarf ekki að grafa upp nöfn þessara kennara og bera saman við skráða meðlimi VG og Pírata. Nemendurnir sjá kannski bara um það sjálfir að verja heila sína fyrir þvotti. Þeim tókst það betur en öðrum á veirutímum. Það er von.

Tombóluútsala

Tesla tilkynnti í dag að fyrirtækið muni lækka verð á mest seldu bílum sínum um allt að 20% í Evrópu og Bandaríkjunum til þess að mæta aukinni samkeppni á rafbílamarkaði.

Já, vissulega eru rafbílar að seljast vel, en oftar en ekki af því svimandi skattlagning á bílum er víða í tímabundinni lægð í tilviki rafbíla. Það blasir við að yfirvöld hafa ekki efni á að bæði minnka innheimtu sína af bílasköttum og fjármagna aukin útgjöld vegna vaxandi slits á vegum vegna aukinnar þyngdar bílaflotans. Nú fyrir utan að yfirvöld víða hafa yfirleitt hirt svimandi skatta á bifreiðar og eldsneyti og sett í eitthvað allt annað en innviði. Hvernig á að fjármagna nám í kynjafræði á háskólastigi án þess að ræna innviðum frá ökumönnum? Enginn veit!

Mögulega er Tesla hérna einfaldlega að framkvæma tombóluútsölu og reyna losa sig við dótið áður en það læsist inni á lagerum, óseljanlegt. Hráefnin í batterín eru á lóðréttri leið upp í verði og því sífellt erfiðara að halda kostnaði á batteríum í hófi. Það mun leiða til minnkandi eftirspurnar og fjárfesting í innviðum fyrir rafbíla staðnar í leiðinni. Rafbílaeigendur sitja uppi með eigin innstungu og stuttar vegalengdir. 

Mörg teikn á lofti, mögulega. 

En kannski skjátlast mér. Kannski er Tesla einfaldlega að bregðast við aukinni samkeppni án þess að nokkuð annað sé í gangi á bak við tjöldin. Keppinautar bregðast væntanlega við og lækka sín verð. Sala á rafbílum tekur kipp.

Og bílastæðahúsin byrja að hrynja í kjölfarið.

Kannski.

Tesla lækkar verð á bílum um 20%

Fjölmiðlamenn orðnir að inniköttum

Um daginn héldu félagasamtökin Málfrelsi fund þar sem haldnar voru nokkrar ræður um mikilvægi málfrelsis og upplýstrar umræðu. Um þennan fund er fjallað hérna. Meðal ræðumanna var breski blaðamaðurinn og ritstjórinn Toby Young. Í kjölfar fundarins tók fréttamaður Stöðvar 2 viðtal við hann og spyr Toby meðal annars að því hvað hann telji hafa breyst mest í blaðamennsku og fjölmiðlun á 40 ára blaðamannaferli hans. Svar Toby var beitt (þýðingin eins og hún birtist áhorfendum):

Það sem hefur breyst í fjölmiðlun á síðustu 40 árum er að hún er orðin að virðingarverðri atvinnu. Hún var það ekki. Hún laðaði að fólk sem vildi grýta grjóti í rúður stofnana. Nú eru fjölmiðlamenn hinum megin við glerið. Hafa ekki áhuga á að valda skaða. Nú eru þeir meðlimir klúbbsins og vilja varðveita áhrif og völd klúbbsins. Það er mesti munurinn. 

Já, gott ef ekki? 

Yfirvöld þurfa ekki að skikka blaðamenn til að segja ákveðnar fréttir eða þagga niður í þeim um viðkvæm mál. Nei, blaðamennirnir sjá bara ljómandi vel um það sjálfir! Flestir að minnsta kosti. Þeir hugsa á sama hátt og stofnanafólkið. Þeir vilja ekki rugga bátnum og telja sig jafnvel vera að segja sannleikann þegar þeir eru í raun bara að vinna ókeypis fyrir yfirvöld.

Þegar flestir eru komnir á þessa línu er svo leikur einn að þagga niður í hinum sem eru óþekkir, t.d. biðja erlend tæknifyrirtæki um að draga úr sýnileika borgara sinna á samfélagsmiðlum, allt í nafni upplýsingaóreiðu auðvitað.

Maður þarf kannski að hætta að tala um að fjölmiðlar segi frá hinu eða þessu. Þeir eru jú kindur í hjörð. Þeir jarma því hitt og þetta. Eða sem innikettir sem vilja vera í hlýjunni þá mjálma þeir þegar klíkan strýkur þeim á bakinu og gefur þeim fjölmiðlastyrki. Hvort er betra?

Niðurstöður fordæmalausra tíma eru að detta inn

Janúar 2020. Ný veira á ferð! Enginn vissi neitt! Hvað drepur hún marga? Hverja drepur hún? Hvernig á að stöðva hana og gefa vísindamönnum svigrúm til að svara lykilspurningum?

Menn vissu auðvitað svörin sama vor en það breytti engu. Veiran skipti ekki máli. Yfirvöld voru komin með stjórntæki, sérvitrir prófessorar og milljarðamæringar með stórar áætlanir sáu tækifæri til að endurræsa samfélagið og embættismenn fengu sviðljósið og framkvæmdavald ríkisins sem fyrir marga þeirra var greinilega blautur draumur að rætast.

Bandaríski blaðamaðurinn John Stossel telur nú vera kominn tími til að svara því hverjir höfðu rétt fyrir sér í geðveikinni og hverjir ekki, eins og hann útskýrir stuttlega í myndbandi:

Myndbandið er mörgu leyti gallað og ætti þar með að höfða til margra sem studdu, eða styðja, banvænar sprautur og sóttvarnaraðgerðir. John Stossel studdi á sínum tíma sprauturnar sem hafa reynst verra en ekkert og uppnefndi þá sem höfnuðu þeim. Hann telur takmarkanir hafa bjargað lífum en lítur aðeins til skemmri tíma. 

En þrátt fyrir þessa persónulegu trú hans á sprautur og lífsbjargandi töframátt þess að svipta börn menntun og fólk atvinnu þá endar hann á því að segja að fólk eigi að fá að ráða því sjálft hvar mörk öryggis og frelsis liggja.

Hann hefði mátt segja að frelsi og öryggi haldist nú bara ljómandi vel í hendur, en batnandi mönnum er best að lifa.

Ef sprautaður, ólaunaður sölumaður sprautuframleiðenda sem trúir á lífsbjargandi áhrif þess að læsa fólk inni telur að lærdómurinn frá veirutímum sé sá að sleppa þessu alræði ríkisvaldsins næst þá er kannski mögulegt að fleiri hugsi það sama, og að næsta vel kortlagða pest fái ekki að moka fé úr vösum fátækra í vasa ríkra, og vitaskuld taka líf þeirra fátæku vegna óbeinna áhrifa slíkrar tekjutilfærslu.

Kannski.