Hænuskref til vorsins

Þriðja árið í röð stefnir í að páskunum verði aflýst, svokallaðar aðgerðir í gangi og þegar sólin fer að láta sjá sig með vorinu fer allt umstangið að „skila árangri“ og fálkaorðum deilt út.

Þegar undirbúningur að Þjóðhátíð er kominn vel áleiðis verður svo á ný blásið til takmarkana og henni aflýst, þriðja árið í röð.

Allt þetta nema almenningur ranki við sér, hætti að halda að sprautur leysi öll vandamál og standi í lappirnar gagnvart yfirvöldum.

Fleiri þingmenn mættu líka ranka við sér úr rotinu.

Ísland er á vegferð með þeim ríkjum þar sem almenningi er treyst minnst. Af mikilli alvöru er talað um að mismuna þegnum eftir lyfjagjöf. Takmarkanir á að afnema í hænuskrefum sem jafnoft eru tekin áfram og aftur á bak. 

Í boði íslensks almennings.

Afléttingar fram undan

Varúð! Upplýsingar!

Hér er svolítill spurningalisti sem tekur enga stund að smella í gegnum:

https://www.bolusetningarad.is

Það sem tekur tíma er að lesa viðbrögðin við svörunum. Við hverri einustu spurningu er nánast heil fræðigrein um af hverju svar er rétt eða rangt.

Svona lagað er auðvitað óhollt fyrir þá sem svara rangt og vilja vita af hverju. Hættan er sú að þurfa kynna sér málin, skoða, vega og meta. Ekki bara hægt að treysta á fyrirsagnir fréttamiðlana. Rannsóknir! Greinar! Upplýsingar! 

Ég vona samt að sem flestir opni og smelli aðeins. Það versta sem gerist er að maður missir af næsta fréttatíma. Sem er kannski um leið það besta sem gerist.

Íslenskar rollur og opin girðing

Smitum fjölgar!

Nýtt afbrigði!

Þess vegna er hyggilegt að slaka á takmörkunum og hleypa venjulegu samfélagi í gang aftur.

Segir forsætisráðherra Bretlands.

Segja ýmis samtök og sífellt fleiri stjórnmálamenn og spekingar í Danmörku.

Segir forseti Spánar.

Og fleiri og fleiri og fleiri.

Hvers vegna? Jú því þessi eltingaleikur við smitin er í vaxandi mæli orðinn algjörlega ónothæf aðgerð. Ríki eins og Ísland, England og Svíþjóð eru einfaldlega ekki að sjá vöxt á innlögum fólks vegna veiru sem endurspeglar útbreiðslu smita í samfélaginu.

Börn sem er búið að troða pinna í eru til dæmis lítið sem ekkert að skila sér á spítalana. Ungt og hraust fólk sem hefur látið hjakkast á nefkokinu sínu fagnar sínum jákvæðum smitum á meðan það situr af sér stofufangelsi yfir einhverri streymisþjónustunni og hlakkar til næsta ferðalags. 

En hvað gera íslensku rollurnar þegar álfar og ólfar boða hræðslu og hamfarir? Jú, þær stara á galopna girðinguna en hreyfa sig hvergi. Þær þora ekki út fyrir. Þær segja ekkert. Þær láta troða í sig pinnum og prikum og úrskurða sig fársjúkar og hættulegar umhverfi sínu. Engin gagnrýni. Engin barátta. Ekkert. Stara bara á opna girðinguna sem þær gætu hæglega hlaupið út fyrir en gera ekki.

Kannski eiga Íslendingar skilið að mega ekki neitt og lifa í sífelldum ótta. Kannski það sé bara verðskulduð umbun fyrir fylgispekt, skort á gagnrýnni hugsun og ofurtrú á blaðamenn sem spyrja helst að því hvort ekki eigi að loka skólunum.

Kannski.

Endurskoða þurfi gildandi takmarkanir

Vitstola þjóð fórnar börnum sínum

Kvalræðið sem nú er lagt á íslensk börn er hræðilegt.

Þau eru hrædd. Gerð logandi hrædd. Þróa með sér kvíða og streitu.

Þau eru einangruð. Jafnvel lokuð inni í herbergjum sínum. Ítrekað send í stofufangelsi og plantað fyrir framan skjá í einverunni.

Þeim er smalað í endalaus próf þar sem kvalarfyllstu mögulegu sýnatökuaðferðinni er beitt á þau. 

Þau eru sprautuð með efnum sem geta valdið þeim miklum óþægindum og jafnvel veikindum til að verja þau gegn veiru sem þau langflest hrista af sér, jafnvel án þess að taka eftir því.

Þeim er skipt upp í hópa: Þau sprautuðu og ósprautuðu. Foreldrar og kennarar segja að ósprautaðir séu bara hræddir vesalings einstaklingar sem óttast nálar og sprautaðir krakkar ganga á lagið og beita einelti.

Þeim er gert erfitt fyrir að eiga sér félagslíf og stunda íþróttir. Ef þau mega eitthvað þá er það í hólfum og umlukin varúðarorðum.

Skólagangan hangir sífellt á bláþræði því margir spekingar eru sífellt að stinga upp á lokun skólanna og gagnrýna yfirvöld fyrir að halda þeim opnum.

Mig grunar að nú séu að vaxa úr grasi einstaklingar sem er búið að eyðileggja til lífstíðar. Ef sálfræðiþjónustur seldu hlutabréf þá er viðbúið að ávöxtun þeirra verði gríðarleg.

Og þessu þegir þú yfir. 

Norræna og austurríska sporið

Kannski má þessar vikurnar greina klofning á þeirri vegferð sem mismunandi ríki eru að fara í skugga veiru. Á einu sporinu eru ríki eins og Austurríki og Þýskaland sem vilja skylda fólk í lyfjagjöf og mismuna þeim sem neita slíkri lyfjagjöf. Köllum það austurríska sporið. Á hinu sporinu eru ríki eins og England og Danmörk sem ætla að nýta sér hið væga afbrigði og létta á takmörkunum og vonast til að gott hjarðónæmi myndist í samfélaginu án þess að heilbrigðiskerfið fari á hliðina. Köllum það norræna sporið. 

Á Íslandi eru uppi sterkar raddir sem krefjast þess að Ísland fylgi austurríska sporinu. Forsvarsmenn hinna ýmsu samtaka eins og Samtaka ferðaþjónustunnar og Félags atvinnurekenda kalla á eftir ýmsum vottorðum og flokkunum á fólki eftir lyfjagjöf. Engu að síður virðast flestir vera búnir að átta sig á því að lyfin sem fólk dælir í sig virka ekki á nýjasta afbrigðið og að nýjasta afbrigðið er um það bil allsráðandi. 

Ég vona að Ísland víki sem fyrst af austurríska sporinu og komi sér á hið norræna.

Byrja nógu snemma

Uppruni.

Súlan og faðmlag forsetafrúarinnar

Hér er mynd sem ég tek að láni (héðan) því hún er einfaldlega of góð til að deila ekki:

Þetta er forsetafrú Íslands að faðma súlu.

Sturlunin er orðin algjör.

Ætli súlan sé sprittuð eftir hvert faðmlag? 

Gott að sjá að frúin er með grímu úr því hún virðir ekki tveggja metra fjarlægð frá smitandi súlu.

Viltu vera hluti af þessum sértrúarsöfnuði sem faðmar súlur í staðinn fyrir manneskjur? Eða er kannski kominn tími til að ranka við sér úr 2 ára roti?

Nýtt spor

Ragnar Freyr Ingvarsson, sérfræðingur í lyf- og gigtarlækningum og fyrrverandi yfirmaður Covid-göngudeildar Landspítala, segir að með nýjustu takmörkunum og hertum sóttvarnaraðgerðurm séu yfirvöld á leið út af sporinu.

Hvaða spori?

Íslensk sóttvarnaryfirvöld hafa aldrei markað einhverja stefnu. Einn daginn á að fletja út kúrvuna, þá næstu að útrýma veirunni. Um morguninn er boðað að ná fram hjarðónæmi en um síðdegið að telja smitin. Eina stundina þarf að herða á landamærum til að verja skólana og þá næstu að loka bæði landamærum og skólum. Spítalinn þolir ekki meira og það þarf að aðlaga samfélagið að honum en þegar innlögum fækkar eða fjöldi þeirra stendur í stað þá eru aðrar veirur nú orðnar skæðar og viðhalda neyðarástandi. Nema auðvitað að það sé eldgos sem viðheldur sóttvarnaraðgerðum.

Sem sagt: Ekkert spor annað en hræðsla og örvænting.

Mörg ríki og raunar heimsbyggðin í heild sinni upplifa nú mikla fjölgun smita en í sífellt minni mæli fjölgun innlagna og veirutengdra dauðsfalla. Á einu sporinu eru ríki sem ætla að nýta tækifærið og minnka áherslu á smitrakningu, losa um takmarkanir og leyfa unga fólkinu að kasta veiru sín á milli þar til hún finnur ekki fleiri viðtakendur. Á hinu sporinu eru smitteljararnir sem sjá ekkert annað. Þeir vilja takmarka og herða. Þennan mun má sjá með berum augum með því að horfa á brot úr fótboltaleikjum Evrópu um helgina. Á sumum leikvöllum sitja örfáar hræður með grímur í stúkunni. Á öðrum er þéttsetið af grímulausu fólki að fagna liði sínu og lífinu.

Ísland er ekki á leið út af sporinu. Það hefur aldrei verið á einhverju spori öðru en að telja smit, finna afsökun til að túlka þá talningu á sem verstan veg og skrifa minnisblöð upp úr þeirri hugmyndavinnu. Flóknara er það víst ekki að vera eini sóttvarnalæknir lítillar og hræddrar þjóðar.

Erum á leið út af sporinu

Jólagjöfin sem heldur áfram að gefa

Nýja veiruafbrigðið er að reynast vera jólagjöf sem heldur áfram að gefa. Eftir því sem það breiðist meira út, þeim mun minna vandamál verður þessi svokallaði heimsfaraldur.

Þetta hafa ýmis ríki nýtt sér og létt aðgerðir eða afnumið þær, hætt smitrakningu og aflýst neyðarástandi. 

Danir opna til dæmis kvikmyndahús og söfn og annað gott á sunnudaginn. Undanfarnar vikur hafa greinst um 20 þús. smit á dag í Danmörku sem svarar til um 1300 smita á dag á Íslandi miðað við höfðatölu. 

Á Íslandi eru að greinast um 1000 smit á dag og fjöldi innlagna undir bjartsýnustu spám. Samt er verið að herða aðgerðir.

En auðvitað kyngja Íslendingar þessu og sennilega af mörgum ástæðum: Vantrausti á lækna, oftrausti á opinbera embættismenn, viljaleysi til að endurheimta líf sitt, ótta við veiru sem fyrir langflesta er jafnhættuleg og flensan nú eða eru einfaldlega heilaþvegnir af fréttamönnum. 

Góða skemmtun Íslendingar í umhverfi 10 manna samkomutakmarkana. Sem betur fer eru allir með áskrift að Netflix og Stöð 2 til að stytta sér stundir í óttasleginni einangruninni. Fólk? Óþarfi. Félagalíf? Byrði. Vinna? Óþægileg. Bætur? Góðar.

Nokkuð sátt með þátttöku í bólusetningum barna

Gullfiskaminnið hrjáir hrædda þjóð

„Það vantar bara að segja það formlega.“

Þetta segir Björn Ingi Hrafnsson, fjölmiðlamaður og áróðursmeistari, þegar hann er spurður að því hvort stefna íslenskra yfirvalda sé að láta heimsfaraldurinn hræðilega „gossa“ til að búa til hjarðónæmi. 

Og hvað þýðir það nákvæmlega þessi skilgreining Björns Inga á hvað er að „láta gossa“?

Jú, 20 manna samkomutakmörkun. 20! En 50-200 manns ef menn fara í gegnum prófunaræfingar, haldi tusku fyrir vitunum og forðist að faðma vini sína og fjölskyldu.

Bannað að skemmta sér lengur en til klukkan tíu á kvöldin.

5% þjóðar í stofufangelsi.

Helmingun á afkastagetu líkamsræktarstöðva og meira að segja skíðasvæða!

Þessar takmarkanir og fleiri eru sem sagt skilgreiningin á því að „láta gossa“!

Hvernig á þá að koma í veg fyrir að veira sé „látin gossa“?

Sennilega loka því sem má í dag vera opið á skertum afköstum. Þar á meðal skólunum auðvitað. Fjölga grímum. Fjölga sprautum. En auðvitað ekki fjölga sjúkrarúmum. 

Það má jú ekki „láta gossa“, er það?

Gullfiskaminnið er hér algjört. Fyrir 24 mánuðum mátti halda tónleika, brúðkaup og fermingarveislur óháð því hvaða veira var á sveimi. Nú heitir það að „láta gossa“ að takmarka samkomur við 200 manns.

Annars dugir nú ekki að vera alltaf á móti. Ég vil því stinga upp á málamiðlun:

Þeir hræddu og margsprautuðu haldi sig heima en við hin tökum upp eðlilega lífshætti og skulum meira að segja passa að taka lýsi daglega til að styrkja ónæmiskerfið og hlífa heilbrigðiskerfinu. Yfirvöld hætti að banna snemmmeðferðir fyrir þá sem finna að veira er mætt.

Kennarar sem þora ekki í vinnuna af ótta við hin ósprautuðu börn sem eiga enn langt í land að fá þriðja skammtinn (sem er víst forsenda einhvers konar verndar gegn nýjasta afbrigðinu) geta setið heima hjá sér. 

Kjánalegar verklagsreglur sem flækja störf heilbrigðisstarfsfólks verði afnumdar. Einkaaðilar fái að létta á álaginu.

Eingöngu lasið fólk er beðið um að sitja af sér einkenni og hor, en ekki aðrir.

Þeir hræddu halda sig heima. Hinir ekki. 

Allir sáttir, ekki satt?