Kosningar og hvað svo?

Segjum sem svo að æstustu mótmælendur fái sínu framgengt og framkvæmdavaldið boðar til nýrra kosninga. Hvað þá?

Líklega vinna Píratar stórsigur og geta í sameiningu við vinstri örflokkana myndað ríkisstjórn. 

Þingmenn Pírata verða sundurleit hjörð. Sumir gætu nálgast það að kallast frjálshyggjumenn á meðan aðrir eru nálægt því að vera hreinir kommúnistar. Svona hópur er eflaust gott hráefni í líflegar umræður á kaffihúsum en fyrir hverju ætlar hann að berjast á þingi?

Vinstri örflokkarnir munu bjóða upp á sama tevatnið og fráfarandi ríkisstjórn: Skattahækkanir, viðskiptahindranir og sértækar ríkisaðgerðir sem fá landbúnaðarkerfi Framsóknarflokksins til að fölna í samanburðinum.

Skuldasöfnun ríkisins mun hefjast á ný á fljúgandi ferð. Gæluverkefni verða sett í forgang. 

Hljómar þetta eins og hræðsluáróður? Það er ekki ætlunin. Ætlunin er eingöngu að höfða til skammtímaminnis kjósenda og vona að þar sitji eitthvað eftir frá tíð fráfarandi ríkisstjórnar. 

Þeir eru til sem lifa eingöngu fyrir næstu byltingu. Á að gefa þeim orðið núna?

Boðað til mótmæla í dag

Afsögn já, en kosningar varla

Forsætisráðherra myndi gera ríkisstjórn sinni mikinn greiða með því að segja af sér og biðjast á þann hátt afsökunar á ýmsu í háttarlagi sínu og eiginkonu sinnar. Hér skiptir orðið minna máli að öllum lögum hafi verið fylgt og að engar sannanir séu fyrir því að persónulagir hagsmunir hafi haft áhrif á stjórnsýsluaðgerðir. Hann situr ekki áfram nema beina öllu kastljósinu að sér og frá verkum ríkisstjórnarinnar.

Að boða til kosninga væri hins vegar glapræði. Nú stefnir í að vinstrimenn, undir handleiðslu Pírata, vinni sigur ef kosið yrði í dag. Ríkisstjórninni ber skylda til að sitja sem lengst til að bægja þeim örlögum frá (og er með fullt umboð til þess frá seinustu kosningum). Best væri að ríkisstjórnin tæki rækilega til hendinni seinasta starfsár sitt og afnæmi heilu lagabálkana, kæmi stórum afkimum ríkisvaldins út á hinn frjálsa markað og legði niður allar viðskiptahindranir við Ísland.

Því minna sem ríkisvaldið er við næstu kosningar, því minni hætta er á að vinstrimenn fari hér aftur um með ránshendi eins og eftir kosningarnar 2009. 

Kjósendur gætu þá e.t.v. byrjað að greina mun á íslenskum hægrimönnum og íslenskum vinstrimönnum en sá munur er að mörgu leyti frekar ógreinilegur í dag (fyrir utan þá staðreynd að skuldir ríkisins eru að lækka og skattahækkunarhrinurnar hætta að dynja á í sífellu). 

Sigmundur segir vonandi af sér og ríkistjórnin tekur vonandi til hendinni í kjölfarið. 

Stormur í vatnsglasi

Þeir sem hafa ekki lesið grein Pawel Bartoszek, Svig Sigmundar, ættu að gera það. Hún er stutt. Tilvitnun:

Mín vegna mega menn vera ríkir og geyma peninga í útlöndum. En Sigmundur hafði talsverðra hagsmuna að gæta í samningum við kröfuhafa. Hann bað um umboð til að leiða þá samninga en þagði um hagsmunaáreksturinn. Væntanlega til að fólk myndi frekar kjósa hann. Hvað heitir það?

Þetta er kannski kjarni málsins. Hvorki Sigmundur né kona hans brutu lög en þau létu ýmislegt ósagt. Það er enginn glæpur fyrir hinn almenna borgara en staða Sigmundar var og er sérstök.

Nú vantar að vísu að sanna að vegna stöðu forsætisráðherra þá hafi eitthvað verið gert eða ákveðið á annan hátt en þann sem kom best út fyrir íslenskan almenning. Hefði einhver önnur leið en sú sem varð fyrir valinu orðið fyrir valinu? Var einhver að borga of lítið? Of mikið? Væri hætta á málaferlum frá erlendum kröfuhöfum orðið stærri eða minni? 

Ég er viss um að menn eyði næstu mánuðum í að grafa í því.

RÚV er hér að reyna blása til storms í vatnsglasi. 

Síðan er hollt að hafa eitt í huga: Menn væru ekki að leggja á sig mikinn kostnað og fyrirhöfn til að forða fé sínu frá verðbólgu og sköttum ef engin væri verðbólgan og engir væru skattarnir. Fé yrði því nýtt til fjárfestinga og geymt í vörslu þar sem það varð til en ekki annars staðar. 

Mesti gagnaleki „sem um getur“

Maður að verja eignir fyrir sköttum og verðbólgu - hvað með það?

Vilhjálmur Þorsteinsson, fjárfestir, hefur frá aldamótum byggt upp kerfi félaga til að verja auð sinn gegn sköttum og verðbólgu og sennilega fleiri ástæðum. Hvað með það?

Vissulega talar hann um að vilja borga skatta og leggja ríflega af mörkum til ríkisrekstursins án þess að sýna það svo mjög í verki (borgar bara það sem lögin kveða á um en ekki meira en það). Látum það samt liggja á milli hluta.

Það er engin ástæða til að atast í Vilhjálmi fyrir að vilja varðveita og ávaxta fé sitt. Engin! Meira að segja þótt hann tali í kross þá er engin ástæða til þess. Ég er viss um að í viðskiptum þá segi Vilhjálmur satt og rétt frá ásetningi sínum og áætlunum og varðveitir þannig gott orðspor sem maður sem hægt er að stunda viðskipti við. Þótt svolítið annað sé uppi á teningnum í pólitík er ekkert aðalatriði fyrir mér.

Látið þennan mann í friði. Hann hefur gert meira gagn en flestir stjórnmálamenn með fjárfestingum með sínu eigin fé sem hann passar vel upp á. 

 

Á þremur aflandseyjum