Eintómir miðjuflokkar í boði

Kannanir á fylgi stjórnmálaflokka benda til þess að íslensk stjórnmál séu að breytast í eina stóra miðju.

Vinstri-grænir og Samfylkingin standa að vísu fyrir sínu sem vinstriflokkar og skipta á milli sín þessum 30-35% atkvæðanna sem vinstrið fær alltaf, sama hvað margir flokkar reyna að höfða til þess sérstaklega. Þar fela menn ekki þann ásetning að ætla hækka skatta þótt það sé ekki sagt berum orðum að þær skattahækkanir munu bitna á almenningi öllum. Það er ekki hægt að auka ríkisútgjöld um tugi milljarða án þess að seilast dýpra í vasa almennra launþega (ríka fólkið verður ekki mjólkað meira svo neinu skiptir fyrir ríkisreksturinn).

Píratar á þingi hafa að mestu leyti verið afstöðulausir nema í örfáum málum og hvorki staðið fyrir stórum breytingum né staðið í vegi fyrir stórum málum.

Framsóknarflokkarnir, Framsóknarflokkurinn og Miðflokkurinn, gæla við bæði ríkisútgjöld og skattalækkanir, en kannski engin ósköp af hvoru tveggja. Þar vilja menn halda í ríkisreksturinn eins og hann er í dag í aðalatriðum. Mér hefur þó sýnst Miðflokkurinn ætla að tala fyrir aðeins slakari tökum ríkisvaldsins á samfélaginu. 

Flokkarnir sem flokka sig til hægri, Sjálfstæðisflokkurinn og Viðreisn, virðast ætla að fara sitthvora leiðina. Sjallarnir eru greinilega að seilast lengra inn á miðjuna með sínum námsstyrkjum og bankasköttum á meðan Viðreisn tekur, að mínu mati, yfirvegaðri afstöðu. Viðreisn talar um hóflegar aukningar á ríkisútgjöldum og hraðari niðurgreiðslu á skuldum hins opinbera. Slíkt tal höfðar mjög til mín. Það er gríðarlega mikilvægt að hafa grannan og skuldlausan ríkissjóð því handan við hornið er sprungin hlutabréfabóla, hækkandi vextir og gjaldþrot allra sem ráða ekki við alltof lága vexti (á heimsvísu frekar en Íslandi). 

Miðjan er orðin ansi fjölmenn, því miður, og ekki annað en miðjan og vinstrið í boði. Hvað gera frjálshyggjumenn þá? Sleppa því að kjósa og blása í stofnun frjálshyggjuflokks? Kannski Íslendingar séu tilbúnir í slíkan flokk. Sjálfstæðisflokkurinn getur þá hætt að reyna höfða til frjálshyggjumanna (sem er í dag frekar takmarkað) og einbeitt sér að miðjunni þar sem honum virðist líða svo vel. 

Fylgi Samfylkingarinnar dalar

Athugasemdir

[Þorsteinn Siglaugsson, 24.10.2017 kl. 11:15]

Það vantar frjálshyggjuflokk á Íslandi.

[Geir Ágústsson, 24.10.2017 kl. 11:59]

Já, tek undir það. Það vantar líka fólk sem kæmi að því starfi á alla mögulega vegu:

- Málefnastarf (frekar auðvelt að mínu mati)

- Fjáröflun (frjáls framlög í beinni samkeppni við ríkisstyrktu flokkanna, og alltaf án ríkisstyrkja)

- Flokkastarf (fundir og þess háttar)

Frjálshyggjumenn hafa helst það akkeri bundið um fætur sínar að vera yfirleitt mjög upptekið fólk sem er á fullu að láta gott af sér leiða, bæði í starfi og heima. Þetta er fólk sem skilur að örlög þess eru í þeirra eigin höndum og eru á fullu að þefa uppi tækifæri til að grípa og reyna þannig að auka velferð sína og sinna. Upptekið fólk hefur yfirleitt ekki tíma fyrir stjórnmál. En hver veit, nú þegar allir flokkar eru komnir langt inn á miðju og jafnvel lengst til vinstri í sumum málum þá er kannski til nægur drifkraftur til að koma flokki á koppinn. 

[Jón Bjarni, 24.10.2017 kl. 16:08]

Er Viðreisn ekki frjálshyggjuflokkur?

[Geir Ágústsson, 24.10.2017 kl. 16:20]

Ónei. Pawel er samt frjálshyggjumaður.

[Þorsteinn Siglaugsson, 25.10.2017 kl. 10:07]

Eina sem stendur eftir Viðreisn er jafnlaunavottunin, "window-dressing" sem leggur fyrirtækjum fjárhagslegar byrðar á herðar en breytir engu um launamun milli karla- og kvennastétta sem, nota bene, er eini raunverulegi launamunurinn.