Bitlaus ungmennafélög

Ég man vel eftir því þegar ég fór að sýna stjórnmálum áhuga. Þetta var í menntaskóla. Þegar ég og einn skólafélagi minn höfðum fengið okkur aðeins í glas byrjuðum við alltaf að rífast um stjórnmál. Ég vissi ekki mikið um þau, þannig séð. Þekkti ekki hugtök eins og frjálshyggju og lítið hugtök eins og kommúnisma og sósíalisma. En mér fannst einhvern veginn vera skrýtið að hið opinbera þurfi að vasast í öllu og þiggja fyrir greiðann svimandi skattgreiðslur. Það var bara eitthvað bogið við það.

Á þessum árum opnaði Heimdallur, félag ungra sjálfstæðismanna í Reykjavík undir forystu Björgvins Guðmundssonar, heimasíðu og vefrit á léninu frelsi.is (sem er núna dáin sem sjálfstæð síða). Ég þurfti ekki að lesa margar greinar til að vita að þetta höfðaði mjög til mín. Þarna voru skrifaðar beittar greinar og margar hverjar frekar róttækar, a.m.k. á mælikvarða tímans. Ég las einnig greinar Vefþjóðviljans sem komu út daglega í fjölda ára. Fleiri vefrit komu og fóru en í gegnum mín háskólaár höfðu þessi tvö mikil áhrif á mig. Heimdallur gat svo sannarlega kallað sig samvisku Sjálfstæðisflokksins og sparaði ekki gagnrýni á miðstjórn hans og stjórnmálamenn.

Nú er öldin önnur. Vefritin eru horfin eða komin í strjála útgáfu. Þau sem enn standa birta varfærnar greinar og grafalvarlegar. Bitið er horfið, samviskan er þögnuð og hugmyndafræðin er gufuð upp. 

Hvernig stendur á þessu? Er það vegna þess að unga fólkið sem sækir í að verða formenn og varaformenn ungmennafélaga er með augun á stærri verðlaunum? Vilja komast í háar stöður seinna? Gerast feitir stjórnmála- og embættismenn? Mögulega. Ekki þarf mikið til að æstur múgur ausi yfir menn skít og drullu og bletti ferilskránna með ásökunum og uppnefnum. Ungur maður í jakkafötum kærir sig vitaskuld ekki um slíkt. Ekki sagði unga fólkið mikið þegar yfirvöld tóku af því framhaldsskólaárin, svo það sé nefnt.

Til að kóróna kaldhæðnina í öllu þessu er svo auðvitað sú staðreynd að ungliðahreyfing Viðreisnar kallar sig Uppreisn. Og hvað stendur sá hópur fyrir?

Uppreisn stendur fyrir frelsi, jafnrétti og opið samfélag. Samtökin eru svar ungs fólks við afturhaldi, sérhagsmunagæslu og einangrunarhyggju. Frjálslyndi og jafnræði helst í hendur og stuðlar þannig að réttlátu samfélagi sem hefur burði til að viðhalda samkeppnishæfum lífsgæðum og þátttöku í samstarfi þjóða. Uppreisn trúir því að ungt fólk eigi sæti skilið til jafns við alla aðra hópa þjóðfélagsins og berst því fyrir því að rödd þeirra heyrist og að mark verði tekið á henni.

Stutta útgáfan: Ekkert.

Kannski er hugmyndafræði dottin úr tísku í bili. Við eigum öll að vera eins. Hafa sömu skoðanir. Berjast fyrir sömu málum. Berjast gegn sömu málum. Nota réttu orðin. Samþykkja allar skerðingarnar og skyldurnar sem lagðar eru á okkur, okkur sjálfum til verndar. Þiggja sömu sprautur og flokkast öll í sama áhættuhópinn gegn öllu mögulegu.

En ég ætla nú að halda aðeins í mína lífsskoðun, mín gildi og mína hugmyndafræði og vitaskuld halda áfram að hafa skoðanir. Mínar skoðanir. Og breyti þeim ekki nema að hafa hugsað málið. Með mínum heila.

SUS og Q orðin hluti af LUF

Athugasemdir

[Emil (IP-tala skráð) 28.2.2023 kl. 16:15]

Sorglegir tímar, það er enginn stjórnmálamaður með bein í nefinu lengur.

Þetta er allt sami grauturinn, bara allir að fljóta þægilega að hærri sköttum , meiri takmörkunum.

Sakna manna eins og Péturs Blöndal, þó ég hafi ekki alltaf verið sammála honum hann hafði þó allavegana fyrir því að hafa rök fyrir sínu máli.

[Geir Ágústsson, 1.3.2023 kl. 11:51]

Emil,

Ungir framapotarar vilja ekki óhreinka sig. Þú sérð nú líka hvað fer fyrir hugsjónafólki á Alþingi: Það er kosið í burtu, ýmist í prófkjörum eða þingkosningum. Kjósendur vilja þetta miðjumoð þar sem allir þylja sömu frasana.