Þessir blessuðu flóttamenn

Evrópa er aðlaðandi í augum margra. Þar eru jú gjafmild velferðarkerfi, fangelsi sem minna á hótel í mörgum ríkjum og engar líkur á að lögreglan beinlínis drepi þig fyrir það eitt að væflast um.

Það þýðir samt ekki að Evrópa laði bara að sér flóttamenn - konur og börn og örkumla menn í leit að skjóli frá stríðsátökum. Öðru nær. Mikið af flóttamannastrauminum frá Afríku og jafnvel Miðausturlöndum eru ungir karlmenn sem hafa sagt bless við konu og börn til að freista gæfunnar á eigin vegum. Sumir eru jafnvel með fyrirmæli um að stofna litlar hryðjuverkaeiningar og valda óskunda. 

Það er alveg sjálfsagt að gera allt sem hægt er að gera til að koma flóttamönnum frá stríðsátökum og ofsóknum í skjól. 

Helst ættu þessi skjól að vera sem næst heimalandinu svo það sé auðveldara að snúa heim þegar ástandið skánar. Miðaldra kona með þrjú börn sem er send til Ísafjarðar til að vinna við fisk á aldrei raunverulegan möguleika á að tilheyra samfélaginu á neinn innihaldsríkan hátt.

Helst ættu þessi skjól að vísa þeim frá sem eru bara í leit að ölmusa.

Helst ættu þessi skjól að koma til móts við fólk á þeirra eigin forsendum en ekki að reyna troða einhverri lýðræðisást, jafnréttishugsun og virðingu fyrir eignarrétti ofan í kokið á því, og fordæma það svo þegar það heldur enn í sínar eigin venjur. Auðvitað má reyna að tala um ágæti þess að konan eigi sig sjálf í stað þess að vera undir stjórn eiginmannsins eða elsta sonarins, en það þarf að vera án mikilla væntinga um árangur.

Helst ættu þessi skjól að bjóða upp á menntun og heilbrigðisgæslu og reyna þá frekar að huga að gæðum frekar en magni með því að vísa ungum, íslömskum hermönnum frá. 

En allt krefst þetta þess að fólk hætti að kokgleypa áróður meginstefsins í fjölmiðlum og þrói með sér gagnrýna og lausnamiðaða hugsun.

Samkomulag eftir átakafund