Pílukast með bundið fyrir augun

Það er skiljanlegt að menn geri áætlanir sem standast ekki. Það er jú ástæða fyrir því að sósíalismi/kommúnismi ganga ekki upp því þá er algjörlega treyst á áætlanir og ekki á aðlögun að síbreytilegum heimi. 

Stundum er samt eins og áætlanir séu settar saman með pílukasti þar sem þátttakendur eru með bundið fyrir augun.

Milljarður í plús! Úbbs, þeir reyndust þrír.

Tveir milljarðar í mínus! Úbbs, þeir reyndust 15!

Sem betur fer eru fleiri og fleiri byrjaðir að benda á að svona áætlanagerð gengur ekki upp og um leið að það dugi ekki að hlaða skuldum á opinberan rekstur í blússandi uppsveiflu. 

Fyrirtæki endurmeta áætlanir sínar oft á ári og reyna í sífellu að aðlaga útgjöld að tekjum. Hið opinbera aðlagar áætlanir að kosningum og aðlagar bara útgjöldin upp kosningaloforðum.

Því minna sem hið opinbera gerir, því betra. Einkavæðum allt.

Afkoman milljörðum umfram áætlun