Vandi frjálshyggjumanna

Frjálshyggjumenn eiga oftar en ekki við mikinn vanda að etja þegar kemur að því að reyna hafa áhrif á stjórnmálin. Vandinn kemur fram í mörgum þáttum.

Stjórnmálaflokkar

Stjórnmálaflokkar eru þeir sem velja menn sem fara á framboðslista og enda á Alþingi. Þátttaka í þeim er um leið þátttaka í starfsemi ríkisvaldsins, beint eða óbeint. Frjálshyggjumenn vilja ekkert eða sem minnst ríkisvald. Þeir hafa yfirleitt áhuga á einhverju öðru en starfi stjórnmálamannsins. Þátttaka þeirra í starfsemi ríkisvaldsins með það að markmiði að hafa áhrif er eins og þátttaka grænmetisætunnar í samtökum grísakjötsframleiðenda. Grænmetisætan ætlar sér að vinna að minnkandi framleiðslu grísakjöts og helst algjörri eyðingu hennar en ekki auknum framgangi hennar. Hún starfar með grísakjötsframleiðendum með óbragð í munni en sér ekki aðrar leiðir færar til að berjast fyrir málstað sínum.

Hagsmunir

Hagsmunir ríkisvaldsins eru aðrir en hagsmunir frjálshyggjumanna og raunar almennings. Hjá ríkisvaldinu starfar fólk á föstum launum sem hefur persónulegan hag af því að ríkisvaldið hafi sem mest að gera og að áhrif þess séu sem mest. Þetta fólk hefur aðgang að skattfé almennings og öllum áróðursvélum hins opinbera, er oftar en ekki með greiðan aðgang að fjölmiðlum og mikil ítök í skoðanamyndun kjósenda. Frjálshyggjumenn þurfa að eiga við þetta ofurefli í eigin frítíma, við hlið dagvinnu sinnar, og nota til þess mjóa rödd sem fær sjaldan áheyrn. 

Skattgreiðandinn sem missir 100 krónur á mánuði úr veski sínu vegna einhverrar starfsemi hins opinbera spáir lítið í því. Sá sem tekur við þessari fjárhæð og annarri eins frá öllum öðrum skattgreiðendum hefur milljónir að verja fyrir niðurskurði. Hans hagsmunir snúast um lífsviðurværið. Skattgreiðandinn má sín lítils þegar hann reynir að verja 100 kr. sparnað fyrir sjálfan sig.

Völdin

Þeir sem kjósendur kjósa til valda eru komnir í góða stöðu því fyrir utan fríðindin, utanlandsferðirnar og eftirlaunin eru þeir með völd. Þeir geta hrint hugmyndum sínum í framkvæmd og eru varðir af stjórnarskrá fyrir nokkrum afskiptum af þeim hugmyndum. Að kjósa stjórnmálaflokk er því að kjósa fólk til valda og völd eru lokkandi fyrir marga. Frambjóðandi sem lofar því að minnka ríkisvaldið og lækka skatta er kominn í einkennilega stöðu þegar hann er kominn á þing því hann gæti verið að grafa undan eigin stöðu og völdum. Fæstir þingmenn standast þá freistingu að styrkja völd sín. Frambjóðandinn og þingmaðurinn eru oft tvær fullkomlega ólíkar manneskjur.

Kosningar

Með því að kjósa er verið að veita stuðning við það fyrirkomulag að sumir eigi að ráða öðrum hvort sem manni líkar betur eða verr. Með því að sleppa því er verið að afhenta þennan stuðning til annarra - þeirra sem í raun vilja að sumir ráði yfir öðrum, þar á meðal þeim sem vilja ekki að sumir ráði yfir öðrum. Sumir frjálshyggjumenn velja að kjósa ekki og af góðum og gildum ástæðum. Aðrir kjósa því þeir telja það vera það illskásta í stöðunni. 

Sjálfur hef ég ekki tekið virkan þátt í stjórnmálaflokkum og kýs sjaldan. Stjórnmál eru hins vegar fyrirferðarmikið hugðarefni hjá mér. Ég er að þessu leyti tvískiptur persónuleiki.

Megi sem flestar frjálshyggjumenn berjast fyrir góðum sætum á framboðslistum í næstu kosningum og í sem flestum flokkum svo ég sjái tilganginn í að kjósa og geti síðan látið rödd mína heyrast í þeirra eyru eftir að á þing er komið!

Deilir ekki áhyggjum Birgittu

Athugasemdir

[Elín Sigurðardóttir (IP-tala skráð) 28.1.2016 kl. 08:15]

Ég get tekið undir það með þér að það er þýðingarlaust að kjósa.  Það er búið að klína merkimiðum á allt saman og fólk hirðið lítið um innihaldið.  Það sést best í Rússamálinu hve allir þessir merkimiðar eru merkingarlausir í raun.  Svokallaðir friðarsinnar tengja friðsamleg samskipti við kaupmennsku, gróðahyggju og önnur álíka orð sem þeir spýta út úr sér með fyrirlitningu og styðja í staðinn fjandskap, hernað og stríð :)