Ríkið brýtur öll lög og allar reglur

Nú veit ég að áfengislöggjöf Íslands (eða ólög öllu heldur) eru ekki heitasta málið í dag, en ef til vill má sjá auglýsingaherferð Vínbúðar ríkisvaldsins í stærra samhengi en blasir við í fyrstu.

Vínbúðin keyrir nú auglýsingaherferð til að auglýsa heimsendingarþjónustu sína á vefverslun sinni. Þægindin í fyrirrúmi ekki satt? Jú vissulega. Aðgengi að áfengi hefur aldrei verið betra, né heldur úrvalið þegar flakkað er um heimasíðu Vínbúðarinnar. Nóg úrval, allskyns dómar um hinar og þessar tegundir, og auðvelt að setja saman hagstæða innkaupakörfu eftir smekk og fjárráðum hvers og eins. Og fá heimsent.

Í áfengislögum segir:

20. gr. Hvers konar auglýsingar á áfengi og einstökum áfengistegundum eru bannaðar. Enn fremur er bannað að sýna neyslu eða hvers konar aðra meðferð áfengis í auglýsingum eða upplýsingum um annars konar vöru eða þjónustu.
Með auglýsingu er átt við hvers konar tilkynningar til almennings vegna markaðssetningar þar sem sýndar eru í máli eða myndum áfengistegundir eða atriði tengd áfengisneyslu, svo sem áfengisvöruheiti eða auðkenni, eftirlíkingar af áfengisvarningi, spjöld eða annar svipaður búnaður, útstillingar, dreifing prentaðs máls og vörusýnishorna og þess háttar.
Bannið tekur með sama hætti til auglýsinga sem eingöngu fela í sér firmanafn og/eða firmamerki áfengisframleiðanda. Þó er framleiðanda sem auk áfengis framleiðir aðrar drykkjarvörur heimilt að nota firmanafn eða merki í tengslum við auglýsingu þeirra drykkja, enda megi augljóst vera að um óáfenga drykki sé að ræða í skilningi laganna og ekki vísað til hinnar áfengu framleiðslu.

Einhverjar undanþágur eru tilgreindar, en ég sé ekki hvernig þær bjarga Vínbúðinni, með litríkri og aðgengilegri heimasíðu sinni, auk óbeinna auglýsinga á henni, geti skotið sér undan því að hafa framið lögbrot, ítrekað, og fremur enn. Það má ekki einu sinni færa fram umfjöllun um neyslu eða "hvers konar aðra meðferð áfengis" án þess að brjóta áfengisólögin.

Þegar málið er skoðað í stærra samhengi þá þykir mér ljóst að hér brjóti ríkisvaldið eigin lög, og það með glæsibrag. Þetta virðist vera gegnumgangandi þema hjá hinu opinbera. Norskur seðlabankastjóri er ráðinn í trássi við sjálfa stjórnarskránna. Upplýsingum er varða þingmál er haldið leyndum fyrir þingmönnum. Þjóðnýttar ritfangaverslanir, svo ekki sé talað um þær sem ríkið beinlínis stofnaði, á og rekur, keppa við þær einkareknu, sennileg í stórkostlegu trássi við samkeppnislög svokölluð. Ráðherrar ljúga úr ræðustóli Alþingis. Listinn er langur, og engan veginn tæmandi.

Lexían? Ef ríkið sjálft getur ekki framfylgt eigin lögum, er þá ekki best að afnema þau lög, og leyfa öðrum að vera memm? Það getur varla verið verra en hinn óþolandi tvískinnungur sem nú viðgegnst.

Athugasemdir

[Geir Ágústsson, 15.7.2009 kl. 17:04]

Já, áttu nokkuð til smyglað eða heimabruggað áfengi? Það væri leiðinlegt að styrkja Vínbúðina í þessum lögbrotum sínum.