Óumdeildir stjórnmálamenn eru algjörlega gagnslausir

Mögulega tilvitnun ársins eða áratugarins eða jafnvel aldarinnar er þessi:

En óumdeildir stjórnmálamenn eru algjörlega gagnslausir.

Það er enginn annar en Sigmundur Davíð Gunnlaugsson sem lét þetta eftir sér, auk margra annarra gullkorna. 

Þetta er alveg hárrétt hjá honum. Raunar gildir þessi tilvitnun um hæfa stjórnendur af öllu tagi, sem þurfa stundum að reka fólk, skera niður og breyta um stefnu.

Greining Sigmundar er hárrétt. Stjórnmálamenn standa ekki undir nafni. Þeir ættu að kallast fundafólk. Þetta eru einstaklingar sem þora ekki að stjórna neinu en framleiða þeim mun meira af pappír í formi fundagerða, minnisblaða og ályktana.

Í nokkur ár var Sigmundur Davíð gagnlegur (og þar með umdeildur) stjórnmálamaður. Hann togaði Ísland úr feninu sem það var sokkið í í kjölfar hrunsins og ríkisstjórnarinnar sem tók við í kjölfar þess. Hann reif kjaft, tók erfiðar ákvarðanir, fann gott fólk til að leysa erfið verkefni, stóð á sínu og uppskar mikið. Mjög mikið. Fyrir hönd Íslands.

Síðan breyttist eitthvað. Ég vonaði alltaf að Sigmundur Davíð myndi rísa upp á veirutímum og taka málstað almennings gegn ofríki yfirvalda, sem í raun afsöluðu sér völdum sínum til embættismanna með þrönga hagsmuni. En nei. Núna er eitthvað að gerast og breytast. Kannski er gamli Sigmundur Davíð að vakna til lífsins. Annar þingmaður, í sama flokki, Bergþór Ólason, er líka búinn að vera mjög beittur undanfarna mánuði. 

Er hægt að leyfa sér að hlakka til næstu kosningabaráttu? Er afrit af Framsóknaflokknum að breytast í sjálfstæðan flokk? Það væri óskandi, þó ekki væri nema til að búa til tilbreytingu í hlaðborði sem býður ekki upp á neitt nema kaldar núðlur með mismunandi kryddi. Sumir eru að bíða eftir steik, sjáðu til.

Athugasemdir

[Símon Pétur frá Hákoti (IP-tala skráð) 8.5.2023 kl. 20:44]

Hárrétt hjá Sigmundi Davíð.

Hann er að ná vopnum sínum, á ný.

Eini sjálfstæðismaðurinn á þingi.

[Guðmundur Örn Ragnarsson (IP-tala skráð) 8.5.2023 kl. 20:50]

Aðeins tveir stjórnmálamenn hafa sýnt stjórnvisku og djörfung sem gagnast hefur okkur Íslendingum til lausnar á stórum vandamálum hin síðari ár.

En það eru þeir Ólafur Ragnar Grímsson fyrrverandi forseti og Sigmundur Davíð Gunnlaugsson, fyrrverandi forsætisráðherra.

Kreppan árið 2008 var stóra málið sem þessir menn leystu.

Höfum við þjóðin, sýnt þessum mönnum verðskuldað þakklæti? Nei síður en svo.

Þakklætið okkar er á svipuðum nótum og þegar lýðurinn í Jerúsalem gerði hróp að Pílatusi og heimtaði að hann krossfesti frelsarann Jesú Krist.

Ég tel að Sigmundur sé nú einni þingmaðurinn sem sannarlega talar fyrir velferð þjóðarinnar á Alþingi, eins og hann var kosinn til að gera, á meðan flestir keppast við að taka undir lög sem afsala sjálfstæði þjóðarinnar til ESB.

Lýsing hans sjálfs á Þingheimi er rétt hárrétt. 

[Húsari. (IP-tala skráð) 9.5.2023 kl. 11:36]

Sæll Geir.

Hafðu sæll minnt á Sigmund Davíð og mikilvægi hans fyrr og síðar.

Staðan er þannig nú að ekkert er nauðsynlegra en
að VG víki úr stjórnarráðinu og inn komi Miðflokkurinn
og þar með er tryggt að tekið verði á þeirri gengdarlausu vitfirringu
sem við horfum upp á dag hvern.

Ragnar Ingólfsson á heiður skilið fyrir framtak sitt
og ástæða til að hvetja alla til þátttöku í mótmælunum á laugardaginn.

[Loncexter, 9.5.2023 kl. 17:16]

Einu sinni var maður sem var þeirri gáfu gæddur, að lækna hvaða sjúkdóm sem er og halda ræður sem voru stútfullar af gagnlegri visku og speki.

Hann gat líka séð til þess að veisluglaðir gátu tekið gleði sýna á ný, eftir að gleðivökvinn kláraðist óvænt.

En þrátt fyrir fr´bærar gáfur og hæfileika var hann afþakkaður.

Þeir sem afþökkuðu hann, eru enn að störfum víða í nefndum og stjórnum vesturlanda.

Af hverju haldiði að kristnifræði sé bönnuð hér á landi í dag ?

[Bragi Sigurðsson (IP-tala skráð) 10.5.2023 kl. 14:26]

Fölmiðlaherferð var lengi í gangi til þess að sverta ímynd SDG.

Einu sinni var SDG í mismunandi skóm vegn þess að hann var illa bólginn á öðrum fætinum - það átti að vísa til þess að hann var heimskur og bjáni.

SDG gerði stundum mistök að segja hluti sem hægt var að túlka að ekkert var að marka hans orðum, en heilt yfir gerði hugsaði hann um hagsmuni Íslensku þjóðarinnar. Hann var því hættulegur yfriþjóðlega valdinu og var því komið frá völdum og mannorð hans dregið niður í svaðið.