Mínar 3 vikur á hjúkrunarheimili

Ég vann einu sinni á hjúkrunarheimili. Mig vantaði eitthvað til að hlaupa í í 3 vikur og fékk afleysingastöðu á hjúkrunarheimili og lærði mikið á því.

Starfið var stundum mjög krefjandi og stundum mjög auðvelt. Miklar tarnir eru í kringum máltíðir, lyfjagjafir og þegar eitthvað kemur upp á. Þess á milli er nánast ekkert að gera nema drekka kaffi, borða kex, spjalla, reykja og hanga á netinu. Ég man eftir einni stúlku sem vann þarna - ung stúlka, fastráðin og hjúkrunarfræðimenntuð. Hún taldi það nánast vera mannréttindi að fá að horfa á einhvern ákveðinn þátt í sjónvarpinu og hreyfðist varla úr sófanum ef einhverjum vantaði hjálp. Aðrir starfsmenn létu ekki svona en það kom mér á óvart að þessi hafi komist upp með svona hegðun.

Skiljanlega kosta gistirýmin þarna mikið. Það ber hins vegar ekki mjög mikið á nýsköpun (tek samt fram að þetta var fyrir 14 árum). Starfsfólk lagði bakið á sér undir oft á dag til að reisa við eða leggja niður vistmenn. Litlar konur eru jafnvel að lyfta þyngri byrðum en risavaxnir karlmenn á byggingalóð.

Sennilega kostar líka skildinginn að þurfa hafa hátt hlutfall faglærðra einstaklinga á launaskrá. Ekki hafði ég lært neitt í hjúkrun eða aðhlynningu en tel mig samt ekki hafa veitt verri aðhlynningu en næsti maður, þ.e. á meðan allt gekk að óskum. 90% af deginum fer í frekar einföld verkefni þar sem áhugi og virðing fyrir skjólstæðingunum eru aðalhráefnin.

Ég velti fyrir mér hvort rekstur hjúkrunarheimila eigi ekki inni vænan skammt af nýrri hugsun sem nær langt út fyrir staðlaða þjónustusamninga við ríkisvaldið. Aldraðir einstaklingar vilja komast inn á góða staði þar sem þeir fá nauðsynlega þjónustu og eru oftar en ekki ágætlega aflögufærir þótt þeir vilji vissulega ekki gera sig gjaldþrota á vistinni eftir að hafa borgað háa skatta alla ævi. 

Íslenskir grunnskólar kosta meira á hvern nemanda en grunnskólar flestra ríkja heims, og út úr þeim útskrifast hátt hlutfall nemenda ólæsir og óskrifandi. Þjáist íslensk hjúkrunarþjónusta af sömu meinsemd?

Hjúkrunarrými kostar um milljón á mánuði

Athugasemdir

[Þorsteinn Briem, 1.4.2018 kl. 19:59]

Móðurafi minn var verkamaður og greiddi ekki háa skatta, fæddist í torfkofa í Svarfaðardal og fékk nánast enga menntun, eins og langflestir á þeim tíma, en hann varð hundrað ára gamall og fór aldrei á sjúkrahús fyrr en nokkrum dögum áður en hann dó.

Margir hálaunamenn, sem greitt hafa háa skatta, hafa hins vegar kostað íslenska þjóðfélagið mun meira en þeir hafa greitt í skatta.

Hver og einn ber ábyrgð á sjálfum sér og undirritaður útskrifaðist úr grunnskóla með næstum tíu í aðaleinkunn án þess að hafa fengið mikla hvatningu til náms og ég ólst ekki upp hjá foreldrum mínum eftir sex ára aldur.

Ég hafði þar ósköp venjulega kennara, held ég, en auðvitað hafa alltaf verið til bæði góðir og lélegir kennarar.

Foreldrar geta hins vegar flestir aðstoðað börn sín í grunnskólanámi ef þeim gengur ekki vel í skólanum og börnum gengur að sjálfsögðu misjafnlega vel að læra vegna margra ástæðna.

[Geir Ágústsson, 2.4.2018 kl. 21:10]

Ég held að lexían í dag sé sú að borga sína skatta, safna sínum auði (fasteign, sjóður, hvaðeina), eignast börn, ala þau upp þannig að þú getir treyst þeim, koma eigum þínum á þeim í ellinni og komast svo á hjúkrunarheimili án þess að þurfa sjá á eftir öllum þínum sparnaði í leiðinni. Því miður.