Kostir og gallar kosninga í haust

Það að kjósa í haust hefur bæði kosti og galla. Kostanirnar og gallarnir eru ekki þeir sömu fyrir stjórnarflokka og stjórnarandstöðu. 

Kostirnir fyrir stjórnarandstöðuna er að hún kemst hugsanlega til valda og nær meirihluta og myndar ríkisstjórn og getur hafist handa við að auka útgjöld, bæta við skuldir ríkisins og hræra í stjórnskipan landsins. Ísland færist skrefum nær sósíalísku þjóðskipulagi sem er draumur margra sem sækjast eftir þingmennsku. 

Ókostirnir fyrir stjórnarandstöðuna er að hún er yfirleitt illa undirbúin undir kosningar. Kosningaloforðin eru ekki ekki tilbúin. Ekki er búið að ákveða hvern eigi að ræna og hverja eigi að niðurgreiða nema að takmörkuðu leyti. 

Kostirnir fyrir stjórnarflokkana er að með því að henda þeim frá völdum er erfitt að saka hana um að hafa svikið loforð sín því hún fékk ekki að klára kjörtímabilið. Gjaldeyrishöftin standa því ekki eftir á þeirra ábyrgð svo dæmi sé tekið. Að vísu finnst mér að ríkisstjórnin ætti að hafa unnið mun hraðar að því að vinda ofan af Jóhönnu-ósómanum (sérstaklega öllum skattahækkunum Steingríms J.) en það er önnur saga. 

Ókostirnir fyrir stjórnarflokkana eru að samkvæmt könnunum ætla kjósendur að henda þeim frá völdum og við taka önnur Jóhönnu-ár með tilheyrandi óvissu og þjáningum fyrir allt og alla (nema innvígða). 

Ég er auðvitað svolítið litaður í greiningu minni. Ég er frjálshyggjumaður og get í besta falli kosið síst lélega kostinn í sérhverjum kosningum. Þó finnst mér skárra að núverandi ríkisstjórn sitji fram á næsta vor en að Birgitta Jónsdóttir geti myndað ríkisstjórn með vinstriflokkunum.

„Þessari störukeppni verður að ljúka“

Athugasemdir

[Steindór Sigurðsson, 13.8.2016 kl. 22:34]

Ég er sammála því að Jóhönnustjórnin var skelfileg. Samt er maður farinn að sjá hana í hyllingum eftr þetta kjörtímabil.

Ég hugsa bara, hvaða hrylling fáum við næst?

[Tómas Ibsen Halldórsson, 14.8.2016 kl. 13:18]

Vinstra liðið heimtar kosningar í strax þrátt fyrir ríflegan meirihluta stjórnar á þingi. Ekki er langt síðan að Norræna "velferðarstjórnin" missti meirihluta sinn á þingi en sat samt sem fastast og það er einmitt það sem vinstri menn gera þrátt fyrir vantraust þjóðarinnar á störfum þeirra.

Ég veit ekki hvort það var vegna þess að Bjarni fór á taugum í vor eða hann hafi séð sér hag í því að þjónkast við vinstraliðið að hann tók undir að kosningar yrðu haldnar sem fyrst. Eitt þykir mér ljóst af vinnubrögðum hans að Bjarni er ekki maður til að leiða stjórnmálaflokk hvað þá ríkisstjórn.

Sjálfstæðisflokkurinn er í sögulegri lægð miðað við skoðanakannanir og vekur það því undrun hversu ákafur Bjarni er í að fara í kosningar.