Sparnaður: Slæm hugmynd

Að leggja fyrir, spara og eiga fyrir hlutunum er slæm hugmynd. Hún er ekki slæm af því sparnaður í sjálfu sér er slæmur (hann er góður), heldur af því þeir sem spara, þeir tapa.

Þeir sem skulda fá niðurgreiðslur á vaxtakostnaði. Það heldur vaxtastigi háu, vaxtagreiðslum háum og skattheimtu til að fjármagna vaxtakostnaðinn háum. Þeir sem skulda enga vexti borga engu að síður skattinn sem fer í vaxtabæturnar. Þeir tapa.

Þeir sem leggja fyrir þurfa að horfa upp á neikvæða ávöxtun á bankabók því verðbólgan étur upp áunna vexti, fjármagnstekjuskattur kroppar í þær krónur sem þó koma í vexti og vextirnir verða svo að engu því verðlag hefur allt saman hækkað frá því þegar peningarnir voru lagðir inn á bankabók og kaupa því minna. Feitar bankabækur fita innistæðureikninga bankanna og það nota þeir til að fjölfalda peninga í umferð og græða enn meira en þeir gætu án verndar ríkisvaldsins fyrir gjaldþroti (þegar þú leggur 1000 kr. á bankabók getur bankinn þinn lánað 900 kr. út í eitthvað ævintýri en um leið sagt þér að þínar 1000 kr. séu á sínum stað þannig 900 kr. urðu til eins og fyrir töfra og æða út í verðlagið í kringum þig).

Þeir sem skulda geta með óreglulegu millibili gert ráð fyrir að ríkisvaldið komi þeim til bjargar. Gott dæmi er einmitt svokölluð skuldaleiðrétting. Hún beinir skattfé frá niðurgreiðslu ríkisskulda og svigrúmi til skattalækkana og í ríkisútgjöld og þrýsting á skattahækkanir. Bæði skuldsettir og skuldlausir þurfa að borga skatta en þeir sem skulda ekkert tapa miðað við þá sem skulda.

Þeir sem sögulega hafa þurft að reiða sig á sparnað annarra til að fá lán fyrir eigin framkvæmdum geta nú sótt beint í sjóði ríkisins og fengið þar ódýr lán eða jafnvel styrki. Óþægilega háar vaxtakröfur heyra sögunni til. Allir geta framkvæmt og keypt fyrir nýprentað fé á vöxtum sem tengja á engan hátt saman framboð og eftirspurn eftir raunverulegum sparnaði. Bólur þenjast út og springa en allir virðast lenda á fótunum, nema þeir sem eiga sparnað.

Sparnaður er freistandi skotmark fyrir skattheimtandi ríkisvaldið. Auðlegðarskatturinn svokallaði er gott dæmi. Hann þvingar gamalt fólk til að selja eignir úr búi sínu til að eiga fyrir skattinum, enda leggst hann á eignir en ekki tekjur. Þeir sem eiga fyrirtæki eru að selja úr þeim eignir til að eiga fyrir skattinum, hvort sem fyrirtækin skila hagnaði eða tapi. Allt eru þetta árásir á þá sem spara og eiga.

Skuldir búa líka til verkefni fyrir stjórnmálamenn og það kunna þeir vel að meta.

Sparnaður er slæm hugmynd.  

Umsóknirnar fleiri en var áætlað

Athugasemdir

[Haukur Kristinsson (IP-tala skráð) 1.9.2014 kl. 08:17]

Auðlegðarskatturinn svokallaði er EKKI gott dæmi. Hann þvingar EKKI gamalt fólk til að selja eignir úr búi sínu til að eiga fyrir skattinum. Undantekning sannar þá reglu. Í versta tilfelli yrði "gamla fólkið" að leigja úr eitt lítið herbergi af mörgum fyrir námsmenn, í versta falli.

Þeir sem hinsvegar verða fyrir slíku skelfilegu "áfalli", hafa fæstir eignast eignina með sparnaði, heldur mun líklegra með braski og gróða starfsemi, en við erum að tala um Ísland. Og aftur sannar undantekningin regluna.

Þá ber að hafa í huga að skattar eins og svokallaður auðlegðarskattur er tímabundinn, þar sem sem fámennur hópur af vel stæðu fólki er gert að leggja sitt af mörkunum til að reisa við landið eftir fyllirí kleptokratanna, eða jafnvel þá sjálfa.

[Geir Ágústsson, 1.9.2014 kl. 08:39]

Sæll Haukur,

Þarna sérðu - eldra fólk er neytt til að innrétta herbergi á heimili sínu til að hafa efni á skattinum sem leggst á ævisparnað þeirra og heimili. Áttræðir einstaklingar þurfa að setja sig inn í skyldur og réttindi leigjenda og útleigjenda, læra að telja fram leigutekjur, fá sér endurskoðanda, kunna helstu húsvarðarstörf og hvað það nú er sem fylgir útleigu.

Og jú dæmi um fólk sem þarf að selja eignir frá sér til að hafa efni á þessum skatti eru mörg. Á einum stað segir t.d.:

- Meira en þriðjungur fjölda greiðenda 65 ára og eldri

- Tveir þriðju eldri greiðenda með undir 5 milljónir króna í árslaun

- Margir geta ekki greitt skattinn nema ganga á eignir

(http://www.islandsbanki.is/um-islandsbanka/frettir/frett/2012/03/29/Tekjulagir-eldri-borgarar-stor-hluti-greidenda-audlegdarskatts/)

Svo veit ég ekki hvað er mikið af braski að baki fyrirtækjum eins og Múrbúðinni en hérna er lítil dæmisaga:

http://andriki.is/post/95683371204

Það sem þú segir Haukur er því miður mjög í áttina að því að kallast þvæla.