Sjálfkrýndi samfélagssérfræðingurinn

Sjálfstæðisflokkurinn hefur verið duglegur seinustu árin við að hreinsa hugsjónafólk út af framboðslistum sínum. Er mér hérna efst í huga Sigríður Andersen sem situr núna á þingi fyrir Miðflokkinn. Hún lét dómaraklíkuna bola sér úr ráðherraembætti og almennir flokksmenn í Sjálfstæðisflokknum sáu svo um afganginn með því að skjóta henni langt niður á framboðslista og núna er hún komin annað. Tapið fyrir flokkinn er mikið. Engu að síður gæti næsti formaður Sjálfstæðisflokksins kannski þegið innblástur frá Sigríði. Hún stóð nefnilega oftast í lappirnar, og skal hér tekið dæmi.

Árið er 2015 og til stendur að stofna sérstakan jafnréttissjóð fyrir fleiri hundruð milljónir af fé skattgreiðenda. Óumdeilt mál, ekki satt? Ég meina, jafnréttissjóður! Hver vill ekki jafnrétti? Hver vill ekki sjóð til að „styrkja verkefni og rannsóknir sem miða að því að efla jafnrétti kynjanna“ (eins og segir á heimasíðu sjóðsins)? Og kenna unglingum að fróa sér og karlmönnum að hata sig, svo það sé nefnt.  

Hérna stóð Sigríður Andersen í lappirnar fyrir hönd skattgreiðenda og kaus ein þingmanna gegn stofnun þessa sjóðs. 

Ein þingmanna!

Þetta segir okkur ýmislegt um þingmenn almennt. Þeir feykjast um eins og lauf í vindi og moka fé almennings ofan í nýjustu delluna, aftur og aftur. 

Formaður Sjálfstæðisflokksins þarf að vera af annarri tegund og það þarf að gilda innan þings og utan því stundum þarf líka að takast á við raddir innan flokksins sem vilja skreyta sig með nýjustu tískunni á kostnað almennings. 

Fyrir þá sem vilja sjá í hvað milljónirnar mörgu sem Sigríður vildi halda eftir í vösum skattgreiðenda hafa farið í er hægt að rýna í skýrslu sjóðsins fyrir árin 2016-2020. Ég tel óhætt að fullyrða að hverri einustu krónu hafi verið sóað og að ekkert nothæft hafi komið út úr styrkveitingum sjóðsins, ekki frekar en jafnlaunavottunninni sem Sigríður kaus að vísu með (óvænt að mínu mati, m.v. hennar opinberu skoðanir á slíku brölti) en getur nú barist í samstarfi við Diljá Mist Einarsdóttur í Sjálfstæðisflokknum fyrir því að afnema og spara þannig hagkerfinu svimandi fjárhæðir.

	Ný forysta í uppsiglingu: Hver tekur við taumunum?
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Ég ætlaði varla að trúa eigin augum þegar ég las leiðara Morgunblaðsins í morgun. Hann fjallar um viðkvæmt mál sem mörgum finnst erfitt að ræða. Hættan er sú að vera kallaður fordómafullur kynþáttahatari við það eitt að lýsa málinu og án þess að fella neina dóma. 

Málið snýr að gengjum raðnauðgara af pakistönskum uppruna í Norður-Englandi sem tæla til sín hvítar stelpur niður í barnsaldur, og nauðga þeim. Fyrir þá sem vilja smáatriðin og sögu þessa máls get ég bent á þessa góðu umfjöllun The Epoch Times. 

Mál pakistönsku barnanauðgaranna er ekki nýtt og hefur raunar verið að væflast um í bresku réttarkerfi í fjöldamörg ár. Eitthvað illa hefur gengið að stöðva þá því menn óttast að vera kallaðir kynþáttahatarar með því að segja hlutina eins og þeir eru og gera svo eitthvað í því. Fjölmiðlar eins og BBC hafa talað um „asísku“ nauðgarana til að afvegaleiða lesendur sína og búa til hugrenningatengsl við Kína og Víetnam frekar en Pakistan. Leiðari Morgunblaðsins stendur ekki í slíkum feluleikjum, sem er fagnaðarefni.

Núna er þessi glerhjúpur að mölbrotna. Hlýtur þá að styttast í að menn stöðvi þessa ógeðfelldu hefð sumra karlmanna af pakistönskum uppruna í Norður-Englandi. Vonandi!

Ég velti því svo fyrir mér hvort fleiri glerhjúpar byrji ekki bráðum að springa. Af nægu er að taka. Sem dæmi má nefna Pfizer-skjölin sem sýna svart á hvítu að Pfizer vissi strax í fyrstu prófunum sínum á veirusprautunum að þær lama, skemma hjartað, valda ófrjósemi og fósturlátum, búa til blóðtappa og skemma taugakerfið, svo eitthvað sé nefnt, fyrir utan að geta verið beinlínis banvænar. Smávegis talnaleikfimi var nóg til að blekkja yfirvöld (og fjölmiðla, auðvitað) og almenningur situr eftir stórskaddaður. Má ekki skrifa fréttir upp úr því?

Hvað með kostnaðarsamar aðgerðir gegn loftslagsaðgerðum? Hérna geta menn verið sammála því eða ósammála að mannkynið sé að breyta hitastigi loftshjúpsins - spurningin er óháð því hversu miklar auðlindir eigi að brenna upp í mótvægisaðgerðum. Þarf að taka bílinn af venjulegu fólki, og kjötið? Er betra kaupa flugnanet og malaríulyf fyrir fátæka Afríkubúa en að niðurgreiða vestræna verksmiðju sem vill fanga og farga koltvísýringi sínum? Forgangsraða, með öðrum orðum. Blaðamenn mættu alveg bjóða sig í þetta mál og skapa frekari umræðugrundvöll - á stóra sviðinu. 

Hvernig væri að ræða sjálfseyðingu hins kristna, vestræna heims? Eftir einn mannsaldur verða Íslendingar orðnir að minnihluta í eigin landi. Á það að gerast? Er það að gerast viljandi eða óvart? Munu barnabörn okkar kunna íslensku eða tókst á einum mannsaldri að útrýma heilu tungumáli? Það væri alveg sjálfsagt að fá opinskáa umræðu um þetta, hvort sem menn vilja varðveita íslenska menningu og íslenska tungu eða ekki. 

Ef leiðarahöfundar þora núna loksins að taka á óþægilegum málum þá er von á góðu. Ég hlakka til! Eða er það of snemmt?

Það er einhver ferskur andblær í loftinu. Það er erfitt að lýsa honum öðruvísi en sem andstæðu veirutíma - tíma ritskoðunar, þöggunar, lyga og kúgunar yfirvalda á þegnum sínum.

Andstæða útilokunarmenningarinnar þar sem fólki var hreinlega sagt upp vegna nafnlausra ásakana. 

Allt í einu er verið að ræða opinskátt um ýmislegt sem taldist áður til samsæriskenninga og ímyndunar, svo sem kerfisbundna ritskoðun fjésbókarinnar sem að hluta var knúin áfram af þrýstingi yfirvalda (nokkuð sem hefur verið vitað í nokkurn tíma). Það virðist líka mega ræða kerfisbundna nauðgun manna með rætur til Pakistan á ungum, hvítum stelpum í Norður-Englandi, nokkuð sem bresk yfirvöld hafa lengi reynt að bæla niður umræðu og rannsókn á af ótta við að vera kölluð fordómafull. Það virðist sem allt þetta tal um manngerða loftslagshlýnun sem kallar á óáreiðanlega og dýra orku og jafnvel orkuskort sé hætt að hitta í mark í hvert skipti. Boðskapurinn um ágæti þess að leyfa ungum og ókynþroska börnum að taka hormónabælandi lyf til að breyta líkama sínum og jafnvel gera ófrjóan er nú í auknum mæli vegið á móti með rannsóknum á hræðilegum afleiðingum slíkrar meðhöndlunar (hvað fullorðið fólk gerir við líkama sinn er öllum alveg sama um). Stríðsbrölt Vesturlanda í Miðausturlöndum og undanfarin misseri Austur-Evrópu mætir nú aukinni andspyrnu almennings sem lýsir sér til dæmis í kosningaúrslitum. Lyfjafyrirtækin, sem voru nánast dýrkuð eins og bjargvættir á veirutímum, þola núna sífellt meira umtal um sviksamlega hegðun sína sem þau hafa komist upp með í skjóli yfirvalda sem í raun hafa hagsmuni þeirra frekar en okkar að leiðarljósi. Og svona mætti lengi telja.

Ég fagna auðvitað þessum ferska andblæ skoðanafrelsis og gagnrýni á boðskap hinnar pólitísku rétttrúnaðarkirkju. Á tímabili var ég farinn að óttast að almenningur hefði verið endanlega heilaþveginn til að gefa frá sér seinustu eigurnar, afganginn af orkunni, heilsuna og skoðanirnar - jafnvel atkvæðisréttinn í raun (allar ákvarðanir teknar af ókjörnum embættismönnum og yfirþjóðlegum stofnunum). En allt í einu fóru að myndast stórar sprungur í glerhjúpnum.

Hvað olli því að umræðan er ekki lengur þrúgandi og kæfandi einsleitni og kúgun er mér ekki alveg ljóst. Yfirgangur kanadískra yfirvalda á friðsömum mótmælum vörubílastjóra höfðu engin áhrif. Umframdauðsföllin og hræðilegar aukaverkanir veirusprautnanna ekki heldur. Kannski fólk hafi loks fengið nóg af rafmagnsreikningnum? Eða glæpum innflytjenda? Ég er ekki viss. En það skiptir ekki máli. Það sem skiptir máli er að núna má ræða mál frá ýmsum hliðum og líkurnar á að vera útilokaður, sviptur aðgangi eða settur í felur orðnar aðeins minni en áður.

Svo sem skipulagðar nauðganir pakistanskra karlmanna á breskum stúlkum, svo árum og áratugum skiptir, afleiðingalaust.

Gott mál.

Hvað á illa rekið ríkisvald að gera þegar því vantar peninga?

Getur það hækkað skatta sem nú þegar eru í hæstu hæðum? Nei.

Getur það lagt skatta á fleiri vörur og tegundir þjónustu þegar allt er nú þegar skattlagt í rjáfur? Nei.

Það sem ríkisvaldið getur gert er að búa til ímyndað vandamál og síðan skattlagt það í von um að það hverfi. Eða nei, í von um að það haldi áfram að vera til staðar og vera skattstofn.

Dæmi:

Losun íslensks almennings á koltvísýringi í andrúmsloftið er að hafa skaðleg áhrif á loftslag Jarðar. 

Lausn: Skattleggja þessa losun frá almenningi.

Það er ekki eins og menn geti allt í einu hætt að keyra bíl eða hafi efni á skammlífum og rándýrum rafmagnsbíl sem að auki drífur ekki nógu langt. Losunin heldur því áfram að skattarnir streyma inn.

Og hvað er svo hið furðulegasta í þessu? Það er ekki að ríkisvaldið hafi fundið upp á nýrri tegund skattheimtu til að moka ofan í hítina eða að sá skattur fari nú sífellt hækkandi. Nei, það er andvaraleysi almennings sem lætur bjóða sér þessa þvælu. Enn einn skatturinn sem breytir engu fyrir loftslagið en klípur enn stærri bita af launafé almennings. 

Ekkert að sjá hér, kæri skattgreiðandi! Kolefnisgjaldið er jú ekki gjald heldur gjöf!

	Dýr er dropinn og 53% fara til ríkisins
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Morgunblaðið greinir nú frá því að þingmaður og ráðherra skrásetji lögheimili sitt í eyðidal til að - og það er mín túlkun - sjúga til sín háar fjárhæðir í styrki. 

Þetta er blaðamennska sem skiptir máli.

Eftir örfáa daga mun viðkomandi þingmaður og ráðherra breyta öllum skráningum og skattgreiðendur spara milljónir á ári. Vegna eins manns.

Að hugsa sér ef Morgunblaðið heldur áfram að bora svona í kerfið. Kannski fjölmiðillinn endi á því að núlla út ríkisstyrkina sem hann þiggur á örfáum vikum eða mánuðum!

Sem er svolítið kaldhæðnin í þessu. Fjölmiðlar þiggja ríkisstyrki. Með því að bora í kerfið hætta þeir á að slíkir styrkir til sín minnki og hækki jafnvel í tilviki fjölmiðla sem dásama kerfið. 

Kannski er fjölmiðill samt að fæðast, það er að segja einn af þeim sem teljast til meginstefsins. Morgunblaðið hefur vissulega sýnt takta seinustu mánuði og jafnvel misseri með viðtalsþáttum sínum og svolitlum áhuga á vellíðan skattgreiðandans. Ekki sérstaklega góður í uppgjöri við veirutíma og ýmislegt annað, en enginn er fullkominn.

Kannski svokölluð Trump-áhrif séu byrjuð að birtast á Íslandi. Það er óformlegt heiti á uppgjöri við pólitískan rétttrúnað og hugrekki til að segja það sem má ekki segja. Svo sem að skattlagning geti ekki breytt veðrinu og að koltvísýringur sé lífsandinn sjálfur.

Sjáum hvað setur.

	Með lögheimili í Lokinhamradal og aldrei búið þar
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt