Sjálfkrýndi samfélagssérfræðingurinn

Foreldrar í Neðra-Breiðholti sjá sig nú tilneydda til að eyða kvöldstundum sínum á rölti í hverfinu til að leysa upp slagsmál og hringja á lögregluna ef illa gengur. Tilgangurinn er  „ekki vera að vakta ein­hvern ákveðinn hóp, held­ur snú­ist þetta um að full­orðnir séu sýni­leg­ir í hverf­inu og að börn­in geti gengið að þeim vís­um“ enda er „fullt af fleiri vit­leys­ing­um að gera ein­hverja vit­leysu niðri í Bökk­um“, þ.e. aðrir en nokkrir nemendur á miðstigi í Breiðholtsskóla.

Sniðugt, ekki satt? Svo sniðugt að foreldrar í fleiri hverfum hljóta að vera hugleiða eitthvað svipað, jafnvel þótt enginn hópur nemenda á miðstigi í grunnskóla hverfisins sé búinn að fá að áreita, meiða og ógna svo misserum skiptir, og borgaryfirvöld búin að reyna sópa yfir ástandið í álíka langan tíma.

En engir slíkir foreldrahópar eru á ferð. Á meðan hverfið er laust við hóp nemenda á miðstigi hverfisskólans sem áreitir, meiðir og ógnar, og skólayfirvöld taka ekki á, þá sjá foreldrar enga ástæðu til að eyða kvöldstundum sínum á rölti um hverfið, tilbúnir að hringja á lögregluna.

Það er því auðvitað svo að foreldrar í Neðra-Breiðholti eru eingöngu að eyða kvöldstundum sínum á röltinu, tilbúnir að hringja á lögregluna, til að vakta ákveðinn hóp nemenda á miðstigi Breiðholtsskóla.

Eftir stendur þá spurningin: Af hverju í ósköpunum fær þessi hópur nemenda á miðstigi í Breiðholtsskóla að taka heilt hverfi í gíslingu?

Er það af því innan hópsins (jafnvel meirihlutinn) eru innflytjendur, jafnvel brúnir á hörund, múslímatrúar og illa mælskir á íslensku? Ég veit það ekki en miðað við upplýsingaflæðið þá er auðvelt að álykta sem svo. Að hérna gildi sérstakar reglur fyrir ákveðinn hóp, eða regluleysi nánar tiltekið, sem enginn þorir að taka á af ótta við að vera kallaður kynþáttahatari.

Eða má skrifa veik hné sveitarfélags og skólastjórnar á alveg gapandi getuleysi í starfi og vanmætti til að bera ábyrgð? 

Hvort er það? Óttinn við að vera kallaður kynþáttahatari, eða getuleysi í starfi? Skyldir hlutir, en aðskildir.

En kannski er vandamálið einfaldlega foreldrasamfélagið í Neðra-Breiðholti (eða þeir sem eru ekki flúnir). Þeir eru „ekki vera að vakta ein­hvern ákveðinn hóp“ sem er kannski nákvæmlega það sem þeir ættu að vera að gera, og ekki annað. Fólk með slíka dómgreind er kannski ekki alsaklaust af vandamálum samfélags síns.

	Foreldrar í Breiðholti taka málin í sínar hendur
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Það er þá kannski einhver alvara í því að vilja spara fé í íslenskri stjórnsýslu? Inga Sæland, félags- og húsnæðismálaráðherra, hefur ákveðið að leggja niður stjórn Tryggingastofnunar. Við það sparast fé og ekkert tapast. 

Hvað ætli leynist margar svona gagnslausar og kostnaðarsamar stjórnir innan hins opinbera? Stjórnir sem hafa aðallega það hlutverk að veita atvinnulausum flokkssystkinum einhverjar aukakrónur og þá tálsýn að þau hafi eitthvað merkilegt til málanna að leggja. 

Og hvaða þóknanir er verið að veita? Hundruð þúsunda á mánuði fyrir einn fund og einn fjarfund á mánuði eins og eitt dæmið er um. 

Nú hlaða einkafyrirtæki vissulega á sig fitu líka en þar gilda aðrir hvatar. Þegar spikið er orðið of mikið þá myndast taprekstur. Við því er brugðist. Ég hef upplifað uppsagnarlotur þar sem um fjórðungi starfsmanna var sagt upp á einu bretti sem þýðir að allir sem eftir voru þekktu fjölda manns sem missti starfið sitt. Sárt, en nauðsynlegt. Og það segir mér enginn að hið opinbera þurfti 100% mannafla síns. Ef svo er þá er ástæðan langar boðleiðir, ákvörðunarfælni, skortur á umboði eða innbyrðis flækjur sem gera einföldustu mál langdregin og kostnaðarsöm.

Eins og afleiðingalaus uppgufun stjórnar Tryggingastofnunar er nú dæmi um.

	Inga leggur niður stjórn Tryggingastofnunar
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Það er ánægjulegt að sjá allskyns stjórnmálamenn, ýmis yfirvöld og opinberar stofnanir og jafnvel leyniþjónustur smátt og smátt viðurkenna að aðgerðir gegn veiru voru sóun á tíma og fé, orsökuðu fleiri vandamál en þær leystu, skildu eftir sig sviðna jörð sem tekur mörg ár að gróa og komu ekki í veg fyrir neitt slæmt á meðan margt gott var sett í ruslatunnuna.

En hverjir eru það sem tjá sig nú þegar sönnunargögnin hrannast upp? Jú, þeir sem klöppuðu fyrir aðgerðunum á sínum tíma, eða framfylgdu þeim, eða þögðu bara.

Er eitthvað að marka þetta fólk? Nei.

Er þetta fólkið sem er hægt að treysta á til að greina atburði líðandi stundar í dag? Nei.

Það lá fyrir, í rækilega ritrýndum vísindarannsóknum, vorið 2020, að þessi veira væri ekki meiri ógn við mannkynið en skæð flensa, og jafnvel vægari en það fyrir flesta aldurs- og sjúklingahópa.

Vorið 2020.

Næstu tvö ár fóru samt í að loka og læsa, banna, ritskoða og eyðileggja alla gjaldmiðla með peningaprentun og mokstri á auði úr vösum skattgreiðendum í vasa hluthafa hjá stórum lyfjafyrirtækjum og skjólstæðinga þeirra.

Það er fínt að vera vitur eftir á, og neyðast til að segja satt án þess að biðjast afsökunar og sýna fram á betri dómgreind í dag. En það er engin dyggð. 

Sérfræðingarnir, fjölmiðlarnir og stjórnmálamennirnir brugðust í slíkum mæli að traust á þessum talandi stéttum er hvað mig varðar horfið, með örfáum undantekningum.

Samsæriskenningar og raddir þeirra ritskoðuðu höfða frekar til mín, a.m.k. til að hjálpa mér að móta afstöðu.

Ekkert-að-marka stéttirnar eru bara það: Stéttir sem er ekkert að marka. 

	Daði: Vafasamt met Íslands með covid-aðgerðum
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Ennþá leynast þeir á bak við hóla og hæðir þessir sem vilja þagga niður í skoðunum annarra. Það er eins og sumt fólk laði að sér allskyns „vísindi“ og „sannindi“ og verði nánast vitstola við að sjá einhvern tjá sig á annan hátt. Engin leið er fyrir þetta fólk að hrista af sér þessi „vísindi“ og „sannindi“, sama hvað sönnunargögnin gegn þeim „vísindum“ og „sannindum“ hrúgast mikið upp (veirusprauturnar sem lækning verri en sjúkdómurinn hérna augljóst dæmi).

Um daginn varð ég fyrir frumlegri tilraun til að þagga niður í mér sem rann vitaskuld út í sandinn enda ríkir í Danmörku málfrelsi (að fólk ritskoði sjálft sig af ótta við álit annarra er annað mál). Ég varð þrátt fyrir það hugsi. Þessi tilraun gekk út að reyna kalla mig allskyns nöfnum, frá kynþáttahatara til stuðningsmanns Pútíns og fleira slíkt, og náði til uppnefna um efni sem ég hef ekki skrifað um svo mánuðum skiptir, svo einhver vann heimavinnuna sína vel. En hvað ef tilraunin hefði tekist? Væri heimurinn betri? Einni rödd færra í umræðunni? Einum færri til að rífast við í athugasemdum? 

Nei, auðvitað ekki. Raunar hefur þöggun af ýmsu tagi að mörgu leyti rústað opinberri umræðu og leitt til þess að fjölmargir valkostir við hefðbundna fjölmiðla hafa sprottið upp til að fylla skarðið. Morgunblaðið hefur að mestu leyft frjálsa tjáningu á þessu svæði sem betur fer en margir aðrir miðlar hafa bæst við og auðgað umræðuhefðina á Íslandi (sama hvað mönnum finnst um innihaldið). Menn geta hrópað sig hása af reiði yfir allri þessari frjálsu tjáningu en hún er þarna og verður ekki svo auðveldlega tröðkuð niður, sérstaklega ekki þegar í raun allir geta orðið miðlar án hindrana.

Í stað þess að reyna þagga niður í öðrum gæti verið gagnlegra að annaðhvort hunsa þá eða takast á við þá með málefnalegum rökum. Þessu gerðu menn sér grein fyrir þegar var loksins búið að steypa af stóli þrúgandi einræðiskonungum og draga úr áhrifum frekar íhaldssamrar kirkju miðalda. 

Ég þoli alveg uppnefnin og jafnvel fúkyrðin en ef það er reynt að þagga niður í óvinsælum skoðunum þá skipti ég skapi, og jafnvel þótt þögguninni sé beint að röddum sem ég er gjörsamlega ósammála. Því málfrelsið er ekki frelsi til að segja frá vinsælum skoðunum, heldur vörn fyrir þá sem hafa óvinsælar skoðanir.

Reykjavíkurborg vill reyna að banna einkafyrirtækjum að byggja og reka eigin leikskóla. Slíkt gæti jú leitt til betri kjara fyrir menntaða leikskólakennara og það er vandamál. Slíkt gæti veitt börnum leikskólapláss í stað þess að hafa ekki slíkt og það er vandamál. Slíkt gæti fært umsjón á börnum úr höndum opinberra starfsmanna og í hendur starfsmanna einkafyrirtækja og það er vandamál.

„En það er skort­ur á kenn­ur­um. Það er eitt. Það er skort­ur á leik­skóla­kenn­ur­um og það er stærsti vandi leik­skól­anna í dag,“ segir mennta- og barnamálaráðherra. En bíddu nú við, ef einkaframtakið má ekki hækka laun og laða að sér fleiri menntaða leikskólakennara hvernig á þá að fjölga þeim?

Heldur ráðherra að fjöldi menntaðra leikskólakennara sé föst stærð? Svona eins og sumir ráðherrar halda að fjöldi menntaðra hjúkrunarfræðinga sé föst stærð. Manneskja sem afgreiðir í bókabúð í dag gæti alveg orðið að hjúkrunarfræðing eða leikskólakennara á morgun. Margir menntaðir sérfræðingar hafa flúið fagið sitt vegna álags og lágra launa. Einkaframtakið gæti lokkað þá til baka með betri kjörum og þar með minnkað álagið á aðra. 

„Lausn­ir einkafram­taks­ins geta verið og eru gríðarlega mik­il­væg­ar en þetta þarf að skoða út frá öll­um þátt­um og að hér skap­ist ekki tvö­falt kerfi, og það er al­veg ljóst að það þarf að stíga hér inn,“ segir mennta- og barnamálaráðherra. Tvöfalt kerfi já? Börn sem hafa fengið leikskólapláss og þau sem hafa ekki fengið það. Þetta er tvöfalda kerfið í dag. Er verra að hafa tvöfalt kerfi þar sem öll börn fá leikskólapláss, en hjá mismunandi aðilum? 

En kannski er afstaða barnamálaráðherra ekki skrýtin heldur miklu frekar afhjúpun á eldrauðum sósíalista sem vill ekki að hið opinbera missi neina spóna úr aski sínum, heldur ekki þá vanræktu. Flokkur fólksins? Já, þess sem er fast heima hjá sér, tekjulaust, með barn á leikskólaaldri sem fær ekki leikskólapláss því ríki og borg gera allt sem í valdi þeirra stendur til að hamla fjölgun menntaðra leikskólakennara.

	Leikskólar fyrst og fremst fyrir börn, ekki foreldra
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt