Þegar fjölmiðlar velja að þegja

Ég bý í frekar rólegu svæði í útjaðri Kaupmannahafnar og er hér með eitt og bráðum tvö grunnskólabörn sem ég treysti á einn eða annan hátt hinu opinbera fyrir. Bæði ætlast ég til þess að þau læri eitthvað í skólanum - námsefni, félagsþroska og annað slíkt - en einnig hitt að þau séu laus við heilaþvott. Ég hef ekki séð merki um annað en að þetta traust sé verðskuldað og fyrir það er ég þakklátur.

Á Íslandi virðist þessu vera öfugt háttað. Börnin tileinka sér mjög takmarkað námsefni og eru heilaþvegin frá morgni til kvölds. Á veggjum skóla eru veggspjöld sem fá þau til að endurskoða eigin líffræðilega veruleika. Heilu vinahóparnir koma heim eftir heilaþvott frá utanaðkomandi áróðurssamtökum og segjast vera af einhverju öðru kyni en því sem þau raunverulega eru af. Mörgum þeirra er í kjölfarið beint í hendur skottulækna sem leggja til að þau stöðvi kynþroska sinn og undirbúi sig undir vegferð sem endar á limlestingum á kynfærum þeirra og í kjölfarið geldingu.

Yfir þessu kætast margir, svo sem lyfjafyrirtækin og þeir sem vilja fækka mannkyninu, en því miður fyrir þessa aðila þá verður þessi nýja dýrkun á geldingum stöðvuð. Búið er að afhjúpa skottulækningarnar að baki þessari vegferð og fjalla um það á Íslandi. Öflugar raddir með alþjóðlegan hlustendahóp, eins og Dr. Jordan Peterson og Michael Schellenberger, leggja nú alla sína þyngd á að róa frá þessari tilraunastarfsemi á börnum og tilræði við samkynhneigð sem samþykktan hluta af mannlífinu. 

Landlæknisembættið breytir svörum sínum um hvaða „vísindi“ liggja að baki „meðferðarúrræðum“ á íslenskum börnum sem telja sig vera af öðru kyni. Viðbúið er að íslensk baráttusamtök fyrir auknu hringli í haus og líkama barna geri hið sama án þess að hafa hátt um það. 

Íslendingar láta stroka nöfn sín út af lista yfir meðlimi skttulækningarsamtakanna. 

Spilaborgin er hrunin og það er stórmál.

En hvað gera fjölmiðlar þá? Á bæði Íslandi og erlendis.

Þeir þegja.

Þeir láta eins og ekkert sé. Eins og engin gróf og alvarleg mistök hafi verið gerð með því að hleypa erlendum skottulækningum að íslenskum börnum og ungmennum.

En það er ekki öll von úti. Þökk sé gengdarlausum ritskoðunum hefðbundinna fjölmiðla á veirutímum hefur myndast frjór og góður jarðvegur fyrir valkosti við þá. Hinir hefðbundnu fjölmiðlar gerðu sig ónothæfa og bjuggu til pláss fyrir málfrelsi á öðrum miðlum. Það er til dæmis hægt að treysta á Brotkast til að taka fyrir málin sem aðrir vilja ekki eða þora ekki að snerta með priki. Eins má alveg þakka Morgunblaðinu fyrir að hafa ekki enn ritskoðað penna úti í bæ, eins og mig, þótt þeir geti stuðað einhverja. 

Gott og vel, hefðbundnir fjölmiðlar geta ennþá sagt okkur frá úrslitum íþróttaleikja, veðurspánni og því hvaða fræga fólk er að giftast eða skilja.

En fyrir þungu og erfiðu málin þarf að leita annað.