Sérhagsmunasamtökin óttast samkeppnina

Hin íslenska bændastétt sér fram á harðnandi samkeppni. Eðlilega óttast hún hana. Hin íslenska bændastétt er vön því að starfa bak við stóra og þykka varnarmúra tolla og annarra viðskiptahindrana og þiggja að auki ríkulega styrki úr vösum skattgreiðenda, og geta um leið selt afurðir sínar á nánast hvaða verði sem er. Bændastétt sem elst upp í umhverfi eins og þessu er ekki sérstaklega vel í stakk búin til að takast á við aukna samkeppni að utan og óttast því hina óvissu framtíð.

Þegar neytendum er gefin von um að nú eigi að losa tök íslensku bændastéttarinnar er hættan alltaf sú að frelsi á einum stað verður að auknu helsi á öðrum stað. Neytendum verður kannski gefinn kostur á að spara örlítið við matarinnkaupin en kostnaðurinn verður sennilega aukin útgjöld skattgreiðenda til að halda íslenskum bændum á floti. Slíkar björgunaraðgerðir verða stjórnmálamenn að forðast.

Málið er nefnilega að það er ekkert víst að sá landbúnaður (tegund, stærð, fjöldi bænda) sem er stundaður á Íslandi í dag eigi alltaf að vera stundaður! Markaðslögmálin eru þau einu sem geta skorið  úr um hvernig á að nýta takmarkaðar auðlindir. Kannski er Ísland heppilegra landsvæði fyrir sumarbústaði, stóra þjóðgarða, hestaræktun eða herragarða en það er fyrir hefðbundna sauðfjárrækt eða svína- og kjúklingaeldi. Kannski er landbúnaður á Íslandi eingöngu hentugur til að framleiða rándýrar og "hreinar" landbúnaðarvörur sem seljast í sérstökum sérvöruverslunum í Bandaríkjunum. Kannski þarf bara örlítið hugmyndavit, lægri skatta, afnám ríkisstyrkja og færri hömlur til að  ýta íslenskum landbúnaði í átt að hinum nýsjálenska þar sem óhefluð markaðslögmálin hafa gert mjög góða hluti.

Kannski, og kannski ekki. Ég get ekki séð fyrir afleiðingar þess að frelsa íslenska neytendur og skattgreiðendur frá núverandi, ríkistryggðri einokun íslenskra bænda á vöruúrvali íslenskra verslana, og frelsa bændur frá afskiptum og miðstýringu ríkisvaldsins á verðlagi, framleiðslu og nýtingu takmarkaðra gæða.  En skortur á spádómshæfileikum mínum á ekki að vera farartálmi fyrir frelsið. Frelsið er gott. Væntanleg breyting á matvælalöggjöf verður góð ef hún er í átt til frelsis.

Bændur uggandi

Athugasemdir

[Gunnar Ásgeir Gunnarsson, 11.5.2008 kl. 12:50]

Þær eru furðulegar þessar greiningar hjá þér vægast sagt

Það eru tveir kaupendur á 90% af þessum vörum og það verður vissulega meira frelsi fyrir þá og meira vald. þarna er verið að færa tveimur ríkustu fjölskyldum þessa lands meri pening á silfurfati og frá hverjum? fátækustu stétt landsins bændum.

Í dag fær verslunin þrisvar sinnum meira fyrir sinn snúð að renna vörunni í gegnum strikamerkjavélina heldur en bóndinn sem hefur alið gripin í mörg ár

Þú hlýtur að vera á launum hjá Baugi  

[Geir Ágústsson, 12.5.2008 kl. 13:41]

Hljómar eins og þú hafir komið auga á viðskiptatækifæri (stofna matvöruverslun og kaupa aðeins dýrar en leggja aðeins minna á en þeir sem eru fyrir á markaðinum) sem ég hvet þig til að nýta í hvelli!

[Gunnar Ásgeir Gunnarsson, 12.5.2008 kl. 15:31]

Það er lítil verslun hér í nágreninu. verslunareigandinn er að greiða 5-10% hærra verð fyrir vörur hjá heildsölum en hún kostar í Bónus

Þetta sýnir hverskonar heljartak Hagar hafa á markaðnum með sinni 65% markaðshlutdeild og síðan Kaupás með rest.

Ef það ætti stokka upp þá væri nú viturlegt að byrja á réttum enda í staðin fyrir að auka á einokunarvald eins fyrirtækis 

[Gunnar Ásgeir Gunnarsson, 12.5.2008 kl. 17:34]

Við bændur yrðum mjög sælir með Nýsjálenska kerfið og hef ég oft talað fyrir því

Þar eru engir styrkir en þar er algjört innflutningsbann á öllum þeim vörum sem þeir framleiða sjálfir

Því er framfylgt vegna góðri sjúkdómastöðu sem þeir hafa vegna einangrunar líkt og hér en þessar tvær þjóðir eru ekki með brot af þeim dýrasjúkdómum sem hrjá meginlöndin og nú síðast er hafin bólusetning gegn blátungu í Danmörku sem er mjög skæður ólæknandi búfjársjúkdómur sem stráfellir búfénað