Hugmynd að ræðu

Kæru ráðstefnugestir,

Ég er forsætisráðherra Íslands - landsins sem prófaði og prófar enn eins og brjálæðingur. Við raðgreinum sýnin, rekjum þau, einangrun smitaða óháð aldri og heilsufari og eyðum fúlgum fjár í að stöðva smit. Þetta urðum við fræg fyrir í vor þegar veiran lóðféll og við opnuðum landamærin nokkuð vel. Að vísu var þá komið sumar þegar veirur þrífast illa í loftinu og heilsufar fólks er hvað best, en ég þakka prófunum og því að mörg þúsund Íslendingar voru lokaðir inni á heimilum sínum.

Það kom babb í bátinn í haust þegar veður kólnaði og fólk fór á ný að vera móttækilegt um leið og loftslagið batnaði fyrir loftborna veiru en þá skelltum við aftur í lás. Við höfum ausið úr sjóðum okkar og tekið lán fyrir nánast allri þjóðarframleiðslunni og teljum að það muni berja niður veiruna. Nú eða framlengi veirutímabilið með því að hægja á smitum. 

Þetta erum við Íslendingar orðnir frægir fyrir og þið eflaust spennt að berja mig augum - forsætisráðherrann sem situr nú í miðri gjaldþrota- og sjálfsmorðsbylgju, með skuldir upp fyrir rjáfur til að eiga við og það á kosningaári. Takk fyrir það.

En hef ég þá einhverja visku til að deila með ykkur? Já. Á fámennri eyju er auðvelt að fylkja fólki á bak við málstað þegar mikið liggur við. Samtakamátturinn í vor var mikill. Um leið eru sprungur fljótar að myndast í samstöðunni þegar allskyns lokanir, takmarkanir og bann við íþróttaiðkun barna hætta að birtast í smitkúrvunni. Því miður. Ég var að vonast til að geta haldið uppteknum hætti til eilífðar. Ég ætla til dæmis að setja í lög heimild til að skella í útgöngubann ef svokölluð sóttvarnaryfirvöld leggja það til. Andspyrnan við slíkt er óþolandi. 

Mitt ráð er því að byrja veirufaraldur á umfangsmikilli aukningu á völdum ríkisins, þegar samstaðan er mest. Fyrir utan útgöngubann má nefna heimild til að þvinga nál inn í handleggi almennings og sprauta þar inn hraðsoðnu bóluefni. Núna er ég hrædd um að hafa misst af þeirri lest.

Ég þakka áheyrnina.

Katrín ávarpar aukaþing SÞ um Covid-19