Setjum 114 milljarða í háskólana

Þingmaður nokkur hefur komist að því að hver króna sem stjórnvöld greiða til náms á háskólastigi skili sér áttfalt til baka.

Það blasir því við að ef stjórnvöld eyða 114 milljörðum í háskólanám má greiða upp 911 milljarða skuldir ríkisins á einu bretti. Slíkt sparar skattgreiðendum vaxtagreiðslur. Allir fá háskólagráðu. Er eftir einhverju að bíða?

Jú, bíðum aðeins. Svona reiknikúnstir eru ekki lýsingar á raunveruleikanum. Þær eru talnaleikfimi.

Auðvitað borgar háskólanám sig, en ekki hvaða háskólanám sem er. Þannig er það bara. Danskir fjölmiðlar birta stundum lista yfir háskólanám sem leiðir til lágra launa og atvinnuleysis, eða bæði. 

Dæmi: Disse uddannelser fører til ledighed og lav løn

Hið opinbera reynir líka að upplýsa nemendur um væntanlegt atvinnuleysi og væntanleg laun að námi loknu: Uddannelseszoon

Von hins opinbera er auðvitað sú að nemendur sæki í nám sem leiðir ekki til atvinnuleysis og lágra launa, þ.e. þar sem er ekki offramboð af fólki. 

Á Íslandi er það nánast talið til helgispjalla að efast um nytsemi háskólanáms. Allir virðast himinlifandi yfir því að fólk sé að eyða tíma sínum og fé, og auðvitað fé skattgreiðenda, í tilgangslaus kjaftafög. 

Nei, hver króna sem stjórnvöld greiða til náms á háskólastigi skilar sér ekki áttfalt til baka. Sumt nám er arðbært, annað ekki.

Hver króna skilar sér áttfalt til baka

Athugasemdir

[Jón Steinar Ragnarsson, 15.12.2017 kl. 18:49]

Sámmála þessu. Kjaftafög félgsvísinda og annarra sérgreina tengdum þeim fá allt of mikið vægi. Þessi nánast meritlausi Háskóli okkar með æviráðnum próffessorum í launaáskrift er botnlaus hít þar sem meira heimtar stöðugt meira á kostnað þess, sem er margfalt verðmætara, en það er grunnnám. Það er svelt og idiótavæðingin blómstrar sem aldrei fyrr.

[Geir Ágústsson, 15.12.2017 kl. 19:17]

Nú þegar er hægt að taka alvörunám til alvörugráðu án þess að stíga fæti inn í sögufrægu háskólana. Oft er um sjálfsnám að ræða sem hentar vissulega ekki öllum, en með tíð og tíma munu opna skólar með byggingar sem bjóða upp á miklu betra nám en það sem nú er í boði víða.

 

Ríkinu er að mistakast hér eins og svo víða. Markaðurinn bíður eftir tækifæri til að stökkva til bjargar.

[Sigurður Kristján Hjaltested, 15.12.2017 kl. 23:40]

Hvernig getur manneskja, sem búin er að sitja á skólabekk

fram yfir fertugt, skilað því til baka...???

Meirhluti ævinnar farinn í menntun sem aldrei mun skila

sér til baka.

Kannski 20 til 25 ár í mesta lagi sem þjóðfélagið nýtur

skatta af viðkomandi.

Það eru endalaus dæmi af þessu.

Maður sem klárar iðnmenntun og lýkur því upp úr tvítugu,

er maður sem mun skila mun meira til þjóðfélagsins

heldur en einhver með 5 gráður upp á vasan eins

og Jón Gnarr komst að orði í Vöktunum forðum.

Flest allt fólk sem kemur frá þessum stofnunum,

HÍ og fleiri, ætlast til þess að þess bíði speni

á ríkiskassanum.

Sorglegt en satt.

[Anna Sigríður Guðmundsdóttir (IP-tala skráð) 16.12.2017 kl. 08:54]

Geir. Mér finnst margt skrýtið í menntastefnu Íslands. Ég ætla ekki að gera lítið úr háskólanámi, sem virkilega gagnast bæði þeim útskrifaða og samfélaginu. Sumir læknar hafa til dæmis sérhæft sig til gagns fyrir fólkið, en eru svo jafnvel gerðir ótrúverðugir af pólitískum skemmdaröflum.

Það er mjög alvarlegt og óverjandi ábyrgðarleysi hættulegrar sératrúarpólitískrar skemmdaráróðursstarfsemi. Fordómafáfræðinnar græðgivæðing óvandaðra fær oft of mikið vald.

Iðn og tækninám er ennþá traustur grunnur, sem byggjandi er á. Bæði fyrir nemendur og samfélagið. Þar er of lítill stuðningur og hvatning af hálfu ráðandi valdakúnstnera. Því miður.

Í framtíðinni hlýtur bæði sjálfsmenntun og fjarnám að verða regla frekar en undantekning, því þannig ætti að nýta internetsins jákvæðu möguleika sem best og réttast.

Enginn verður góður í einhverju sem hann hefur ekki í sjálfum sér styrkleika og áhuga á. Það er bara þannig. Að bögglast í gegnum eitthvert skólanám, sem byggist einungis á því að græða margföld laun að loknu námi er í raun lítils verð hugsjón fyrir alla.

Ómenntaða ég pantaði eitt sinn tíma hjá trúnaðarlækni lífeyrissjóðs. Hann sagði margt skrýtið. Það skrýtnasta sem hann sagði var að ég þyrfti að mennta mig í einhverju sem kæmi mér í vinnu hjá hinu "opinbera". Það var eins og þessi lífeyrissjóðs trúnaðarlæknir tryði því í einlægri fáfræði sinni, að hið "opinbera" fengi sín laun beint af himnum ofan, úr einhverri ótæmandi hít?

Ég hef sjaldan orðið jafn hissa á nokkru sem komið hefur frá talanda langskólagengins fræðings.

Fræðingarnir eru jafn misjafnir eins og þeir eru margir. Það skildi ég eftir þetta undarlega viðtal. Ég varð alla vega ekkert klókari af að hitta þann langskólagengna fræðing.

M.b.kv.

[Gústi (IP-tala skráð) 16.12.2017 kl. 19:53]

Það er algengtað fólk geri ekki greinarmun á og sjái engan mun á því sem samfélagið hagnast og því sem einstaklingurinn er með í laun. Það þarf samt ekki að skoða mörg dæmi til að sjá að ekki er samhengi milli þess. Samfélagið hefur mikinn hag af því að mennta fólk, jafnvel í störf sem eru samt svo illa borguð að ekki nema helmingur þeirra sem mennta sig í faginu sjá sér fært að starfa við það.

Sigurður, manneskja, sem búin er að sitja á skólabekk fram yfir fertugt, er sennilega í þannig námi að síðustu 15 árin hafa verið nám á vinnustað. Nám, og því vinna sem er illa borguð en skilar miklu til samfélagsins. Manneskja, sem búin er að sitja á skólabekk fram yfir fertugt, er því sennilega þegar búin að skila martgfalt til baka kostnaði ríkisins af náminu. Skattgreiðslur einstaklinga eru ekki það eina sem ríkið græðir á störfum þeirra, oft eru þær minnsti hluti hagnaðarinns. Hvort það skili meiru í ríkiskassan að setja upp eldhúsinnréttingar á iðnaðarmannataxta eða að lækna og koma fólki til vinnu á nemalaunum er ekki flókið dæmi.