Vilja bændur ríkisafskiptin eða ekki?

Landbúnaðarráðherra hefur nú skipað fulltrúa ráðuneytis síns í opinbera nefnd sem heyrir undir ráðuneyti sitt.

Og allt verður brjálað!

Bændur eru ósáttir. Framsóknarflokkarnir eru ósáttir. Talað er um pólitíska afskiptasemi. Bændur hefðu viljað að ráðherra skipaði aðra fulltrúa ráðuneytisins í nefnd ráðuneytisins sem fer með mál þeirra.

Bændur ættu auðvitað að snúa spilinu alveg við og heimta algjörlega frelsun landbúnaðar úr klóm stjórnmálanna. Þeir ættu að óska eftir því að fá að starfa á frjálsum markaði án ríkisstyrkja, verðlagsnefnda, tollverndar, framleiðslukvóta og annarra opinberra afskipta.

Aðilar á frjálsum markaði geta af heilindum mótmælt ríkisafskiptum. Stétt sem er vel vafin inn í allskyns vernd og styrki getur í mesta lagi mjálmað frá matardallinum þar sem ríkisafskiptunum er deilt út. Eigandinn þarf samt ekki að hlusta. 

„Ráðstöfunin lyktar af pólitísku makki“

Athugasemdir

[Anna Sigríður Guðmundsdóttir (IP-tala skráð) 5.10.2017 kl. 19:42]

Geir. Hvergi í heiminum er landbúnaður rekinn án ríkisstyrkja.

Það er ekkert rétt við það að stilla ráðherra og bændum upp við vegg, með hótunum embættiskerfismannanna valdníðslu og klíkukallarugli.

Með hótunum um að ef milliliðir fái ekki að hirða allan arðinn af ríkisstyrkjum til landbúnaðarframleiðslu. Og nauðsynlegum landbúnaðar framleiðslunnar bændahagnaði, þá verði sú matvælaframleiðsla bara lögð niður!

Hvers konar yfirgengileg og skepnuleg frekja er slík embættismanna kúgunarhegðun eiginlega?

Það eru gjörspilltir kerfiskallar út um allt samfélagið á Íslandi, sem eru svo siðblindir, spilltir og peninga/valdagráðugir, að það er algjörlega óverjandi.

Ég segi bara: áfram með ágæta ráðherrann Þorgerði Katrínu Gunnarsdóttur, sem er að sinna sínu vandasama starfi, með því að smala saman þessu freka embættistoppaliði. Og til að skikka þá til að ræða málin ofan í kjölinn, og af sanngirni og raunverulegu viti, með tilliti til alla aðila!

Það þýðir ekkert að útiloka suma aðila frá umræðunni, þegar á að ræða heildarmyndina og raunverulega stefnu í raunhæfri og eðlilegri matvælaframleiðslu af öllu tagi á Íslandi.

Eru umræður að lausnarmiðuðu og réttlátu samkomulagi fyrir alla, eitthvað of flóknar fyrir háskólafræðingana, "bænda"-hallar-"lordana", afurðarstöðvarstjórana og sláturleyfishafastjórana arðrænandi?

Ef það er eitthvað svo gífurlega flókið í þessu, væri kannski rétt að fá réttkræf opinber svör um það, hvers vegna í ósköpunum það væri svona ó-útskýranlega flókið?

Allir hlutaðeigandi aðilar eiga rétt á opinberlega skiljanlegum umræðum og útskýringum! Svo einfalt er það!

Það verður ekki mögulegt að lifa einungis á reytu og grilluðu kannabisgrasi og grilluðum ótyggjandi trjábolssneiðum!

Uppskerubrestir eru bara að byrja í heiminum, og verður að gera ráð fyrir skorti vegna uppskerubrests af verðabreytinga völdum.

M.b.kv.

[Ásgrímur Hartmannsson, 5.10.2017 kl. 20:09]

Það er dagljóst að bændur vilja ríkisafskifti.  Þeir eru auðvitað ekki allir sáttir við *hvernig* þau afskifti fara fram - því ríkisafskifti eru svona "ein stærð hentar öllum," og það vill einmitt svo skemmtilega til að allir eru ekkert jafn stórir eða eins í laginu.

Svo það eru þarna 200 gaurar, engir tveir eins, allir heimta afskifti sem hentar þeim sérstaklega, og í besta falli verða bara 90% fúlir vegna niðustöðunnar.

[Geir Ágústsson, 6.10.2017 kl. 06:45]

Anna,

Lof mér að benda á eina veigamikla undantekningu frá fullyrðingu þinni um ríkisafskipti af landbúnaði alstaðar:

"The New Zealand agricultural sector is unique in being the only developed country to be totally exposed to the international markets since subsidies, tax concessions and price supports were removed in the 1980s."

https://en.wikipedia.org/wiki/Agriculture_in_New_Zealand

Svo sýnist mér uppskerur þvert á móti alltaf að vera aukast og aukast. Sjá t.d. hér. Og það þótt ekki sé verið að auka mikið landrými sem fer undir ræktun. Kannski matolíubrennsla bílvéla geti á ný valdið útþenslu á ræktarlandi (því miður). 

[Geir Ágústsson, 6.10.2017 kl. 06:47]

Ásgrímur,

Hún er auðvitað vel þekkt sú heimtufrekja sem margir krakkar þróa með sér þegar þeir telja sig eiga að geta fengið vasapeninga án þess að þeim fylgi neinar kvaðir. Þeir uppgötva svo seinna, þegar þeir byrja sjálfir að vinna fyrir sér, að það er frelsið til að ráða sér og örlögum sínum sjálfur sem skiptir meira máli, jafnvel þótt því fylgi óvissa.