Stjórnarflokkarnir geta lært af stjórnarandstöðunni

Stjórnarandstaðan heldur nú ræðustól Alþingis í gíslingu til að knýja á um enn meiri ríkisútgjöld til helstu kjósendahópa sinna. Það er í sjálfu sér skiljanlegt. Stjórnarandstöðuliðar halda, ranglega, að nú sé runnin upp ný gósentíð og að gjafaregnið geti nú hafist að nýju eftir langt hlé.

Stjórnarflokkarnir gætu lært margt af stjórnarandstöðunni. Þegar stjórnarflokkarnir voru í stjórnarandstöðu létu þér ríkisstjórnina komast upp með að kollvarpa skattkerfinu og innleiða óteljandi lög sem enn þann dag í dag valda miklu skaða í íslensku samfélagi. Þetta létu þeir viðgangast nánast án andspyrnu.

Það man enginn eftir stjórnarandstöðu sem máli skiptir frá seinasta kjörtímabili. Hins vegar muna allir eftir gæluverkefnum Jóhönnu og Steingríms: ESB, hærri skattar, meira eftirlit (t.d. með fjölmiðlum), aðförin að stjórnarskránni, Vaðlaheiðargöng, útþensla hins opinbera, eyðilegging heilbrigðiskerfisins, einkavæðingar bankanna bak við lokaðar dyr, björgun gjaldþrota banka, Icesave-málin, spunagreinarnar, tíð ráðherraskipti, sundrung á stjórnarheimilinu og sitthvað fleira. 

Þeim í þáverandi stjórnarandstöðu hefði verið nær að spýta í lófana og berjast eins og villidýr en gerðu það ekki.

Nú segi ég ekki að það eigi að taka tillit til allra kröfugerða stjórnarandstöðu sem sættir sig ekki við að vera það - stjórnarandstaða. Það á að taka slaginn við hana. Ef ríkisstjórnin er með hugsjónir og trúir á þær þá á hún að berjast. Í raun ætti hún að gera gott betur en það og túlka óskir stjórnarandstöðunnar sem góðar hugmyndir um hvað á ekki að gera.

En ríkisstjórnarflokkarnir geta engu að síður lært mikið af stjórnarandstöðunni hér. Þannig er það. 

Ekki samkomulag um afgreiðslu mála

Athugasemdir

[Elín Sigurðardóttir (IP-tala skráð) 15.12.2015 kl. 08:52]

Ég sé nú satt að segja ekki mikinn mun á þessum flokkum eða fylgismönnum þeirra.  Lára Hanna Einarsdóttir er núna öskureið yfir því að Sigríður Á. Andersen vilji afturkalla heimild fjármálaráðherra til að veita Íslenskri erfðagreiningu ríkisábyrgð.  Þjóðin á sem sagt að fyllast heilagri reiði yfir því að hún megi ekki lengur ábyrgjast allt draslið hans Kára.  Hún á væntanlega líka að móðgast fyrir hönd náttúruverndarfígúrunnar sem er með stuðlabergssvalatröppur í garðinum sínum.  Þetta er svo þreytt lið að það hálfa væri nóg.