Að "taka sénsinn" fyrir dómstólum er rétt leið

Þeir sem vilja þjóðnýta Icesave-kröfur Breta og Hollendinga tala hátt og mikið um "áhættuna" af því að fara "dómstólaleiðina". Er rétt að tala um "áhættu" þegar menn leita réttar síns fyrir dómstólum? Á hverjum tíma eru tugir dómsmála í gangi í einu á Íslandi, og þar eru menn að "taka áhættuna" af því að dómstólar fallist á rök þeirra í máli þar sem menn telja að brotið sé á sér. Þetta hefur hingað til ekki verið kallað að "taka áhættuna", heldur "leita réttar síns". Nú má nánast túlka tungutak Já-manna sem svo að þeir sem leita réttar síns séu að taka einhvers konar illa ígrundaða áhættu sem gæti haft ófyrirséðar afleiðingar. Betra sé að semja um kaup og kjör á ólögvörðum kröfum á hendur sér, sama hvað tautar og raular.

Slíkur talsmáti er mikil óvirðing við réttarríkið. Í gamla daga gátu kóngar og prinsar riðið um héröð og krafið varnarlausa bændur um himinháa skatta án þess að óttast andstöðu í ljósi aflsmunar. Að Íslendingar taki sér stöðu óvarða bóndans á evrópskum miðöldum er ekki til fyrirmyndar og raunar mikil afturför á mælikvarða siðmenningarinnar.

Íslendingar stóðu uppi í hárinu á Bretum í landhelgisdeilunni, höfðu þar sigur og gerðu sennilega marga breska sjómenn atvinnulausa með því. Þar hafði réttlætið sigur og kúgunin var brotin á bak aftur. Í því var fólginn heiður og virðing. Bretar létu okkur vera eftir það. Núna ganga þeir á lagið og íslenskir ráðamenn beygja sig og bugta, eins og kúgaðir miðaldabændur fyrir vopnuðum aðlinum.

Væri ekki frekar nær að "taka sénsinn" fyrir dómstólum?

Bretar og Hollendingar græða milljarða á vaxtamun

Athugasemdir

[Sigurður Haraldsson, 29.3.2011 kl. 13:09]

Flott færsla og ég er hjartanlega samála þér, þeir sem kjósa með IcesaveIII eru að láta leiða sig í gildru flokksræðissinna og elítunnar sem flokkræðið ver með kjafti og klóm það er vitað og verður vitað!