Sama þróun og á hinum Norðurlöndunum

Það að munntóbaksneysla sé nú á uppleið á Íslandi kemur mér ekkert á óvart. Sjálfur bý ég í Danmörku þar sem svipuð þróun á sér stað. Yfirvöld eru meira að segja hætt að skipta sér af sölu hins sænska snus (þó bara á lausu formi í dönskum verslunum en fæst í pokum á öllum flugvöllum í Skandinavíu). Er samt ekki viss hvort snus varð löglegt í Danmörku eða hvort lögreglan hætti einfaldlega að amast út í sölu þess í verslunum (t.d. 7-Eleven).

Anti-tóbakselítunni tókst að setja reykingar í húsnæði í einkaeigu á verkefnaskrá hinnar uppteknu lögreglu. Elítunni tókst samt ekki að rækta nikótínfíknina úr öllum svo auðveldlega (enda verður hún seint afnumin með lögbanni sjálfumglaðra forræðishyggjumanna á Alþingi). Hinn svarti markaður malar nú gull á sölu hins sænska munntóbaks. Stjórnmálamenn ættu að sýna sóma sinn í að afnema bann við því og gefa löghlýðnum borgurum kost á að kaupa reyklausan nikótínvarning sinn í verslunum og sjoppum í stað þess að veita enn meira fé í annars blómlegan svartan markað á Íslandi (sem núna býður upp á sterkt áfengi, bjór, sígarettur, munntóbak, stera, eiturlyf og vitaskuld aðgang að spilavítum og vændiskonum gegn gjaldi).

Einhver sagði mér að dós af sænsku snus kostaði um 1500 kr á svörtum markaði á Íslandi. Út í búð í Danmörku er verðið í kringum 25-30 danskar krónur (rúmar 300 kr íslenskar). Salan er á uppleið. Framboð virðist vera nóg og eftirspurnin er tvímælalaust til staðar. Hvað ætlar hin íslenska snobb-bann-elíta að segja við þessu?

3700 Íslendingar taka daglega í vörina

Athugasemdir

[Mikael Þorsteinsson, 24.10.2007 kl. 14:14]

Heyr Heyr, þakka þér fyrir þessi skrif, og er ég nokkurnvegin sammála þér í þessum efnum, sjálfur tek ég í vör, og þó ég viti að þetta sé heilsuspillandi, geri ég það bara samt, er þreyttur á fólki sem röflar endalaust í mér

En já hví ekki að leyfa sölu á snusi, sem og erlendu munntóbaki, sænska munntóbakið tvímælalaust skaðminna en íslenski hrossakúkurinn, þó skaðlegt sé. Meina hvað er svona ótrúlega skelfilegt við að fá erlent munntóbak til íslands, eins og norska og sænska munntóbakið, norska skroið, sænska og þýska snusið... og jafnvel bandaríska munntóbakið, meina við fáum sígarettur frá þeim. Ekki að það þurfi að leyfa þetta, en það er í rauninni hægt að fá þetta tóbak útum ALLT hér á Íslandi, og þá meina ég nánast út um allt. Bý til dæmis í bæ fyrir norðan og veit nú svona í fljótheitum um 3-4 staði hér í bæ þar sem eru heilu lagerarnir af þessu.

[Sigurður Karl Lúðvíksson, 24.10.2007 kl. 15:38]

...og það fyndnasta við þetta að það var allaveganna til skamms tíma, lögrelgumenn sem voru allra duglegastir við að flytja þetta inn. Þeir voru líka duglegir í innflutningi á Efedrín-pillum.

[Geir Ágústsson, 24.10.2007 kl. 17:54]

Ég heyrði nú frá einum kunningja mínum (og til skamms tíma lögregluþjónn) að munntóbak væri notað í stórum stíl innan löggæslustéttarinnar. Framboðið hlýtur að vera nægt ef tollararnir eru duglegur að koma upptækum dósum áfram til starfsbræðra sinna í löggæslunni.

Þetta er afar einkennilegt bann.

Ekki skaðar munntóbak neinn með óbeinum reyk (sem að vísu skaðar alveg fanta lítið en mörgum finnst lyktin vond og leiðist að þvo föt sín og fara í sturtu daginn eftir djammið).

Tannlækningar eru mikið til greiddar úr eigin vasa sjúklinganna svo þeir sem lenda í þeirri tölfræðilega ólíklegu en óheppilegu aðstöðu að skaðast á tannholdi eða góm vegna notkun munntóbaks fá sennilega að greiða megnið af lækningunni úr eigin vasa. Ekki er því hægt að tala um "byrði á samfélaginu" á sama hátt og stuðningsmenn ríkisrekna heilbrigðiskerfisins líta á reykingamenn, íþróttafólk, langveika og aldraða.

Hvað er þá eftir af þessum helstu rökum? Veit það einhver?

[Jón Jónsson (IP-tala skráð) 30.10.2007 kl. 16:30]

ég bendi á að dollan kostar samt ekki nema um 500-800 krónur...