Hvað næst? Neðanjarðarlest?

Þegar einhver yfirvöld lýsa yfir ætlun sinni að fara út í gríðarlega stórar framkvæmdir sem enginn hefur efni á má ganga út frá því að þau séu með allt niður um sig og vantar eitthvað til að dreifa athyglinni.

Bílaeign Íslendinga er ekki vandamál heldur tækifæri. Fólk getur skottast, keypt inn, sótt börn á æfingar og heimsótt ömmu um helgar. Flestir skila sér sjálfir á sjúkrahúsið og komast í vinnuna í vonskuveðrum. 

Vandamálið er aðallega það að flestir vilja keyra um sömu götur á sama tíma. 

Hvað gera einkafyrirtæki í slíkri aðstöðu?

Tökum kvikmyndahús sem dæmi.

Flestir vilja sjá nýjustu myndina á föstudags- eða laugardagskvöldi í stærsta salnum. Miðinn á slíka sýningu kostar því mest. Fæstir vilja fara á myndina á þriðjudagssíðdegi. Miðinn kostar því minna þar. 

Hið sama gildir um flug. Bestu sætin á vinsælustu leiðirnar á besta tímanum kosta meira en verri miðar á verri tímum til síður vinsælla áfangastaða. 

Er alveg óhugsandi að læra nokkuð af þessu?

Eða jú, stjórnmálamenn eru vitaskuld alltaf tilbúnir að rukka meira. Ekki er nóg með að ökumenn borgi himinhá eldsneytisgjöld og himinháa skatta af bílum sínum, og virðisaukaskatt af þessu öllu saman, heldur á líka að rukka þá um veggjöld á leiðum til og frá höfuðborgarsvæðinu. Þessu má líkja við að gestir kvikmyndahúsa borgi þrisvar fyrir sama miðann. 

Borgarlína er leið til að breiða yfir mörg vandamál. Föllum ekki fyrir bragðinu!

Borgarlínan mun kosta 63-70 milljarða

Athugasemdir

[Erla Magna Alexandersdóttir, 7.6.2017 kl. 20:52]

HVERJIR ÆTLA AÐ BORGA LEIKFANG BORGARSTJÓRNAR ? Er ekki hægt að gefa þeim svona leikfangalest eins og var vinsæl jólagjöf einusinni ?

[Ásmundur (IP-tala skráð) 7.6.2017 kl. 22:11]

Þetta er að sjálfsögðu meint í alvöru enda bránauðsynleg framkvæmd ef á að vera líft í Reykjavík í framtíðinni.

Víða erlendis notar fólk úr öllum stéttum almenningssamgöngur til að fara úr og í vinnu vegna þess að það er þægilegra og tekur styttri tíma. Það breytir þó ekki því að margir eiga bíl til að fara út á land og aka í borginni þegar umferðin er skapleg. En það verður ekki lengur nauðsynlegt að eiga bíl sem er mikil kjarabót fyrir suma.

Ávinningurinn er margvíslegur: Mengun minnkar verulega, slysahætta minnkar, umferðarteppur myndast síður eftir því sem fleiri nota almenningssamgöngur á álagstímum. Ásýnd borgarinnar verður miklu betri ef umferð bíla minnkar og umferðamannvirkin taka mun minna pláss en ella.

Það er auðvelt að gera sér í hugarlund þann hrylling sem blasir við ef ekkert verður að gert. Akreinum og mislægum gatnamótum fjölgar stöðugt svo að bíllinn verður að lokum allsráðandi og grunnþarfir íbúanna virtir að vettugi.

[Geir Ágústsson, 8.6.2017 kl. 06:34]

Nú bý ég í borg sem minnir um margt á Reykjavík. Sjálf borgin telur um 100 þúsund manns. Hér er gríðarstórt og fjölmennt háskólasvæði. Hér er þröngur en vinsæll og fjölfarinn miðbær. Utan við miðbæinn eru stórir verslunarkjarnar. Hér eru strætóar en engar lestir. Hér eru vissulega umferðarteppur. 

En samt einhvern veginn gengur þetta smurðara en í Reykjavík. Götur eru ekki þrengdar til að búa til hjólastíga - það er yfirleitt talið nóg að afmarka um 1,5 metra meðfram umferðargötum fyrir hjól ef því er að skipta. Bílastæðahús taka við bílunum niðri í bæ - yfirleitt rekin af einkafyrirtækjum eða verslunarmiðstöðvum (en ekki bundin við viðskiptavini þeirra að mér vitandi). Strætóar ganga ört og víða og hugmyndir um að sjúga fé úr rekstri þeirra og setja í skýjaborgir eru blásnar af borðinu af ríkisstjórninni (útgjaldasinnum til mikillar gremju). Víða er byggt, en það er ekki verið að troða fólki í miðbæinn heldur utan við hann og í nágrannabæjum er nóg pláss. Undantekningin eru námsmannaíbúðir sem eru byggðar miðsvæðis enda eiga námsmenn engin börn til að hafa áhyggjur af í umferðinni og troðningum. 

Það eru e.t.v. svona borgir sem Reykjavík ætti að skoða til innblásturs. 

[Ásmundur (IP-tala skráð) 8.6.2017 kl. 09:04]

Reykjavík er borg með meira en 200.000 íbúa. Þó að þeir skiptist á nokkur sveitarfélög er þetta í raun ein borg. Reykjavík er ein dreifðasta borg Evrópu. Því fylgir mikil óhagkvæmni. Mikill akstur kostar tíma og fé og veldur mikilli mengun. Ekki er grundvöllur fyrir fullnægjandi almenningssamgöngur í svo dreifðri byggð.

Það er aðeins í örfáum undantekningartilvikum sem akreinum hefur fækkað úr einni í tvær þegar hjólastígar hafa verið lagðir. Ástæðan er ekki hjólastígurinn heldur aukið umferðaröryggi með minni hraða. Oft hafði umferðin minnkað um göturnar með tilkomu nýrra leiða.

Svo má illu venjast að gott þyki. Þess vegna sjá íhaldssamir ekkert gott við stefnu meirihlutans í borginni. Framfarir eru illa séðar. Meirihlutinn nýtur þó mikils trausts meðal borgarbúa. Hann eykur meirihluta sinn skv nýrri könnun Gallup. 

[Geir Ágústsson, 8.6.2017 kl. 18:39]

Umræðan er frekar einsleit í þessum samgöngumálum.

Annars vegar er stungið upp á fleiri vögnum sem vonast er til að fyllist af fólki en aldrei gerist það.

Hins vegar er stungið upp á fleiri risastórum mannvirkjum.

Það þarf að brjóta þetta upp. Sem betur fer eru til margar aðrar hugmyndir sem kosta lítið, nýta núverandi fjárfestingar betur og auðvelda fólki að komast leiðar sínar, bæði í einkabílum og hópferðabifreiðum. Gallinn er sá að þá þurfa stjórnmálamenn að sleppa tökunum af bæði skipulagsvaldinu og pyngju skattgreiðenda. En meira um það síðar.