Skattar letja, svæfa og deyfa

Skattahækkanir letja, deyfa, svæfa og fæla frá. Þetta vita allir. Af þessum ástæðum leggur ríkið ofurskatta á áfengi á tóbak. Tilgangurinn er beinlínis að draga úr neyslu. Háir skattar á tekjur af hverju tagi hafa sömu áhrif. Viljinn til að þéna löglega er minni en ella.

Þetta er vitað. Stjórnlyndir stjórnmálamenn vilja beinlínis að einkaframtakið sé minna og að hið opinbera spili stærra hlutverk. Þeim er alveg sama þótt lífskjör batni hægar fyrir vikið. Þegar batnandi lífskjör eru vegin upp á móti auknum ríkisafskiptum þá velur sá stjórnlyndi hið síðarnefnda. Jöfnuður er honum mikilvægari en hraður bati lífskjara allra þar sem lífskjör sumra batna hraðar en annarra.

Samtök atvinnulífsins eru ekki að þylja upp nein ný sannindi. Mistök þeirra eru e.t.v. þau að trúa því að stjórnlyndir stjórnmálamenn vilji "frumkvæði í atvinnulífinu og nýsköpun". Sú er ekki raunin. Stjórnlyndir stjórnmálamenn vilja frumkvæði ríkisvaldsins. Þeir vita alveg hvaða áhrif ofurskattar á tóbak og áfengi hafa í för með sér, og sömuleiðis ofurskattar á tekjur. Og þeim líkar vel við þau áhrif. 

Versnandi afkoma afleiðing „ofurskattastefnu“

Athugasemdir

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 15.5.2013 kl. 17:08]

Nákvæmlega, eða eins og einn fjármálaráðherra sagði fyrir margt löngu, þegar álögur eru orðnar of háar, fara menn að finna leiðir framhjá þeim.  Þetta var Magnús frá Mel, og hvert orð satt.  Þannig er það bara.